Παράδρομοι και άλλοι ημικετρικοί δρόμοι σε απόσταση αναπνοής από την καρδιά της πόλεως Νάξου, αφημένοι στην τύχη των…

Τους δρόμους που απαθανατίσαμε με τον φακό της στήλης όλοι λίγο ως πολύ τους γνωρίζουμε καλά. Είναι δρόμοι της πόλεως Νάξου. δρόμοι παραγκω-νισμένοι. Δρόμοι, θα λέγαμε, ξεχασμένοι. Δρόμοι που είναι σαν να μην υπάρχουν.

Συνομιλήσαμε με συνδημότες μας οι οποίοι χρησιμοποιούν τους εικονιζόμενους δρόμους όταν θέλουν να πάνε στα κτήματα των αλλά και στα σπίτια των. Και τους ακούσαμε να μας λένε τα παράπονά των.

«Δεν είναι εδώ Χώρα; Γιατί κάνουν ασφαλτοστρώσεις παντού. Γιατί σε όλη σχεδόν την Χώρα; Γιατί; Εμείς, δεν είμαστε κάτοικοι της Χώρας; γιατί δεν στρώνουν και τους δικούς μας δρόμους. Επειδή είναι… μικροί; Το χειμώνα αυτοί οι δρόμοι είναι βουτηγμένοι στην λάσπη. Πως θα τους περπατήσουμε εμείς;. Εμάς, δεν θα μας κοιτάξει κανείς;»

Υπάρχει πρόβλημα. Υπάρχει και το γνωρίζουν πολύν καλά οι αρμόδιοι. Αγνωστον γιατί, οι δρόμοι αυτοί παραμένουν… κατσικόδρομοι. Φαίνεται πως κάποιοι που έχουν ερείσματα στον Δήμο μέσα, κάνουν το δικό των. Περνάει το δικό των αίτημα, ενώ κάποιοι άλλοι μένουν στο… περιθώριο.

Θα ήταν σωστό οι δρόμοι αυτοί να… αντιμετωπιστούν καλύτερα από τους αρμοδίους. Θα έπρεπε να μην «χωρίζουν» τους συνδημότες μας σε πολίτες πρώτης, δεύτερης ή και τρίτης κατηγορίας.

Αφού υπάρχει άσφαλτος, καλό θα ήταν να υπάρχει άσφαλτος για όλους.

Αυτοί οι δρόμοι που απαθανατίσαμε με τον φακό της στήλης δεν… βλέπονται. Παραπέμπουν σε χωριό απομακρυσμένο από τον… πολιτισμό.

Γιατί;

Δεν υπάρχει πολιτική βούληση από τον ημέτερο δήμο για κάποιους συνδημότες μας που… εννοείται ότι κατοικοεδρεύουν μόνιμα στην πόλη της Νάξου;

Γ.ΒΛΑΧ.