Η πρώτη μεγάλη συνέντευξη του τέως αντιδημάρχου Νάξου Γιάννη Πομόνη είναι αυτή… Είναι μια συνέντευξη (κουβέντα) που είχαμε μαζί του, προ ωρών…
Μπορεί να πέρασε μεγάλο χρονικό διάστημα από τότε που είπε «φεύγω» στον δήμαρχο Νάξου Ν. Μαράκη και στους συναδέλφους του της Πλειοψηφίας, όμως, δεν ξεχνά το άγχος και που είχε για όσο διάστημα από την θέση του αντιδημάρχου Νάξου υπηρέτησε τα συμφέροντα του οικείου δήμου…
Μπορεί να πέρασε μεγάλο χρονικό διάστημα από τότε που είπε «φεύγω» στον δήμαρχο Νάξου Ν. Μαράκη και στους συναδέλφους του της Πλειοψηφίας, όμως, δεν ξεχνά το άγχος και που είχε για όσο διάστημα από την θέση του αντιδημάρχου Νάξου υπηρέτησε τα συμφέροντα του οικείου δήμου…
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΒΛΑΧΑΚΗ
«Πνιγόμουνα εκεί… Πνιγόμουνα, πνιγόμουνα… Ο λόγος που έφυγα βασικά δεν ήτανε μόνο η ακύρωση της μελέτης του Κυκλοφορικού που ήταν η αφορμή, τότε δηλαδή που ξεχείλισε το ποτήρι, το πνίξιμο όμως που ένοιωθα οφειλόταν στο γεγονός ότι άλλη νοοτροπία από τους συμβούλους της πλειοψηφίας αλλά και από αυτούς των άλλων παρατάξεων. Άλλα περίμενα να βρω, άλλα … ήτανε…, άλλωστε το πέρασμα από τα Κοινά δεν το είχα ξανακάνει. Σε επιτροπές του δήμου παλιά πάντα με φωνάζανε και πήγαινα, αλλά άλλο να είσαι εκεί σε μια θέση όπως αυτή που είχα, του αντιδημάρχου δηλαδή… Και αμέσως όπως και εσύ διαπίστωσες μπήκα στη δουλειά. Είχα διαπιστώσει ότι το νησί ήταν, και είναι, σε κομβικό σημείο. Γι’ αυτό μπήκα στα πράγματα. Εξακολουθεί η Νάξος να είναι στο όριο., όπως είναι αυτή τη στιγμή η χώρα μας. Ή βουλιάζουμε ή αλλάζουμε, είμαστε… Είμαστε σε κομβικό σημείο. Δε πάει άλλο αυτή η κατάσταση της Νάξου. Και τα μέτρα θα πρέπει να είναι άμεσα. Και με λιγότερες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Πρέπει να παρθούνε μέτρα. Από την δουλειά μου προσπαθούμε και προσπαθώ να κάνω ό,τι πιο καλό μπορώ για το νησί. Και από την θέση του αντιδημάρχου αυτό προσπάθησα από την αρχή να κάνω. Βρήκαμε έναν δήμο πραγματικά σωστά οργανωμένο. Με Τεχνικές Υπηρεσίες που δεν έχουνε άλλοι δήμοι. Με Οικονομικές Υπηρεσίες άψογες, που λειτουργούνε αλλά από ‘κεί και πέρα αυτό που έβλεπα εγώ ήταν ότι έλειπε η πολιτική βούληση και η θέληση να πάμε να δούμε παραπάνω. Να πάμε ένα βήμα παραπάνω. Φτάσαμε το 2000 τόσο με έναν δήμο καλά οργανωμένο. Οφείλαμε να κάνουμε ένα βήμα παραπέρα. Ένα νησί για να προχωρήσει πρέπει να λύσει βασικά προβλήματα υποδομών. Γίνανε πράγματα τις περασμένες τετραετίες σημαντικά, αλλά γίνανε και λάθη…, και από ένα σημείο και πέρα δεν έπρεπε να επαναληφθούνε…
ΕΡ.: Δηλαδή, να υποθέσω ότι οι λόγοι που σε οδήγησαν στην … έξοδο ήτανε, οι υποδομές, τα έργα και η προοπτική;
ΑΠ.: Το σχήμα που έβλεπα εγώ εκεί μέσα δεν μου έδινε προοπτική… Οι προτεραιότητες που μπαίνανε δηλαδή δεν ήταν αυτές που ήθελα εγώ.
ΕΡ.: Η πλειοψηφία Μαράκη, όμως είχε την δυνατότητα να υποστηρίξει τις φιλοδοξίες και τις επιδιώξεις τις δικές σου… Αυτές που έχουν να κάνουν με την προοπτική, που λες…
ΑΠ.: Μα για όλο τον Δήμο Νάξο μιλάω. Προφανώς, η πλειοψηφία έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη. Η μειοψηφία έπαιξε τον ρόλο της…, και μερικές φορές τον έπαιξε άκομψα… Όμως, η πλειοψηφία είναι αυτή που όταν θέλει μπορεί να προωθήσει κάποια θέματα που αφορούν στην ανάπτυξη του νησιού. Η μειοψηφία … κοίταξε την κομματική συγκυρία της στιγμής, βάζοντας φραγμό σε ορισμένα πράγματα. Ενώ, δηλ., στην διάρκεια των μελετών τα έβλεπε σωστά, στα συμβούλια μετά, για λόγους πολιτικούς φρέναρε κάποια πράγματα. Όμως, η «προοπτική» δεν υπήρχε σε κανένα συνδυασμό. Και αυτό φρέναρε εμένα. Το κακό είναι ότι το χάος που βλέπουμε δυο καλοκαίρια τώρα στο Κυκλοφοριακό, θες το σχέδιο «άλφα», θες το σχέδιο «βήτα» της μελέτης, θες το σχέδιο «γάμα», δεν με νοιάζει ποιο θες… Εμένα με νοιάζει ότι όποιο και να εφαρμόζαμε θα άλλαζε προς το καλύτερο αυτή την κατάσταση.
Αυτό πιστεύω, εγώ. Και στο σημείο αυτό θα ήθελα να αναφέρω και τούτο. Αυτό που θα πρέπει να αλλάξει είναι αυτή η χαριστική διάθεση που κυριάρχησε και κυριαρχεί στα Κοινά από την εκάστοτε δημοτική Αρχή. Δηλαδή, έχει μάθει ο Ναξιώτης και ενδιαφέρεται καθαρά, όλοι μας, δεν βγάζω έξω τον εαυτό μου, να βγάζει τον εαυτό του απέξω. Να ενδιαφέρεται δηλαδή για το σπίτι του, το Γραφείο του και τίποτε παραπάνω. Αυτή η λογική, μας οδήγησε στην κατάσταση που είμαστε, τώρα… Μην επιβάλεις πρόστιμο σε αυτόν, στο πεζοδρόμιο, γιατί είναι ψηφοφόρος… Μην επιβάλεις σε αυτόν που έχει καταπατήσει από τα 150 μ. που του δίνει ο δήμος, 600 μέτρα, γιατί είναι συγγενής, αυτή ατιμωρησία μας οδήγησε εδώ που είμαστε… Και τα έβλεπα αυτά τα πράγματα και δεν αισθανόμουν καλά… και φτάσαμε στο σημείο μικρές μειοψηφίες ανθρώπων με κάποιες υπογραφές να μπορούνε να ορίζουνε το μέλλον του τόπου, το οποίο τελικά το πληρώνουν και αυτοί. Γιατί είμαι σίγουρος ότι μια πόλη που λειτουργεί σωστά μπορεί να βοηθήσει όλους… Με τον τρόπο όμως που δούλευε το σύστημα εκεί, δεν βελτιωνότανε η κατάσταση. Πάντα ήτανε το χάιδεμα στην πλάτη, το χαϊδευτικό, αυτά… Δεν μπαίνανε τα προβλήματα κάτω. Και επίσης, δεν γινότανε σωστή διαβούλευση. Εγώ, μιας και λες για το Κυκλοφοριακό, επέμενα να καθυστερήσει όσο γίνεται για να γίνει σωστή διαβούλευση. Όλα γίναν ‘άρπα-κόλλα’ και γρήγορα. Και η Αντιπολίτευση θυμάμαι ήθελε όλα να γίνουν στα γρήγορα… και ο Καπίρης δηλαδή και ο Φραγκίσκος, απ’ ότι θυμάμαι, λέγαν: Μη κάνετε διαβούλευση θα μπλέξουμε… ‘Μπαμ-μπαμ’ σε δύο ώρες μέσα… μα δε γίνεται έτσι να πειστεί ο κόσμος ότι εκεί που ανέβαινε μέχρι τα χτες, τώρα θα κατεβαίνει. Ας αργήσουμε μια σεζόν… Ας αργήσουμε ένα χρόνο… Αφού με πίεσαν όλοι…, λέγοντας, «όχι, θα το κάνουμε έτσι»… Έτσι και έγινε… Και τα αποτελέσματα τα είδαμε… Το Κυκλοφοριακό σε ένα δυο μήνες από τώρα θα το ξαναζήσουμε… τα ξέρεις τώρα αυτά… Πέρσι το καλοκαίρι, για πρώτη φορά είδα την παραλία … Δεκαπενταύγουστο, να πηγαίνει ανάποδα. Στις 12 τη νύχτα!
ΕΡ.: Είδες όμως και εσύ λύσεις-ρυθμίσεις που δεν ήταν δυνατόν να εφαρμοστούν… κάποιες ρυθμίσεις που θα μπέρδευαν ακόμη περισσότερο τα πράγματα στην πόλη μέσα…
ΑΠ.: Ας επιλέγαμε κάποια λύση όμως… Κάποια λύση. Την «άλφα», τη «βήτα», κάποια λύση…
Τα πασαλάκια, φερ’ ειπείν, θα έπρεπε να έχουν φύγει από την πρώτη χρονιά. Αυτά τοποθετήθηκαν για ένα χρόνο… Μπήκαν για όσο διάστημα θα χρειαζόταν μέχρι να τελειώσει η μελέτη. Τώρα, τι τα έχουνε εκεί και τα κοιτάνε; Ούτως ή άλλως καταπατώνται… τα χρησιμοποιούν τα υποτιθέμενα πεζοδρόμια για εμπορεύματα. Δεν χρησιμοποιούνται για τους πεζούς. Αυτά, επαναλαμβάνω, είχανε μπει προσωρινά μέχρι να τελειώσει η μελέτη, για να μπορεί ο καταστηματάρχης στο ένα μέτρο να βγάζει την πραμάτειά του και στο άλλο μέτρο να περπατάει ο πεζός. Εσύ που μένεις στην πόλη αυτή, έχεις δει κανένα ελεύθερο δρόμο να περνάει ένας πεζός; Αυτά είναι που με στεναχωρούσανε… και αυτά είναι που με στεναχωρούνε… Περάσανε δυο χρόνια τώρα από την ρημάδα την υπογραφή που έχει να κάνει με την Αίτηση Θεραπείας που υπέβαλε στην Περιφέρεια ο δήμος… Τι περιμένουμε τώρα να κάνουμε… Δεν νομίζω πως θα τρέξει τίποτα παραμονές εκλογών , κύριε Βλαχάκη… Δυστυχώς… Γι’ αυτό σου λέω… Το Κυκλοφορικό και η εξέλιξή του ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Υπάρχουν όμως πολλά. Πολλά που θα έπρεπε να γίνουνε στο νησί. Δηλαδή, σκέφτομαι και αναπολώ το Τεχνικό πρόγραμμα του 2008 και αυτό του 2009 και βλέπω τώρα στο φετινό προϋπολογισμό να μην υπάρχει τίποτε από σημαντικά έργα. Σημαντικά έργα που θα μπορούσαν να είχαν προχωρήσει από τότε, διότι ήταν και ώριμα. Όπως: ηλεκτροφωτισμός Κάστρου, ηλεκτροφωτισμός Παλιάς Πόλης, ένα είδος «Ήχος και Φως»…, ήταν μια μελέτη των 20.000 ήταν αυτό, μη φανταστείς τίποτε μεγάλα κονδύλια… Η εξυγίανση των λιμνών του Αγίου Προκοπίου με φρέσκο θαλασσινό νερό (είχα μιλήσει με την Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου για το συγκεκριμένο θέμα), Ανοιχτό Θέατρο στο Σαγκρί…, έτοιμη και ώριμη η μελέτη η σχετική ήτανε. Αυτά και άλλα ήταν πράγματα που είχαμε συμπεριλάβει στα Τεχνικά Προγράμματα των ετών που σας προανέφερα. Θα μου πει κάποιος, όμως, ότι μπήκαμε στο μεταξύ κάποια άλλα θέματα, όπως αυτό που έχει να κάνει με την καθαριότητα, τις εργολαβίες κ.λπ… ναι, συμφωνώ. Όμως, τίποτε δεν έπρεπε να αποτελέσει φραγμό. Έπρεπε να τραβήξουμε προς τα μπροστά. Θα το ξαναπώ. Η Νάξος ήταν και είναι σε ένα κομβικό σημείο, πιστεύω. Και επειδή ακούγονται και διάφορα για υποψηφιότητες, για πιθανή υποψηφιότητά μου κ.λπ…., ακούω για τον Βασίλη τον Κόκκοτα, ακούω για τον μαργαρίτη τον Μανόλη, ακούω για τους Ενεργούς Πολίτες…, το θέμα, Γιάννη, στην Νάξο δεν είναι αυτό. Όλοι λίγο ώς πολύ έχουμε μια ιστορία σε αυτόν τον μικρό τόπο… Το θέμα από κει και πέρα είναι: Με ποιους θα κατέβεις; Με ποιους θα πας; Ο ενιαίος δήμος θα είναι μια μικρή κυβέρνηση και δεν σηκώνει ερασιτεχνισμούς. Και το κυριότερο είναι ότι αυτές όλες οι παρατάξεις που αυτή τη στιγμή εκδηλώνουν κάποιο ενδιαφέρον για τον ενιαίο δήμο, θα πρέπει πια να τοποθετηθούνε σε συγκεκριμένα σημεία. Διότι μια διακήρυξη ότι όλοι θέλουν το καλό της Νάξου…, και δεν πάει άλλο, είναι γνωστό. Όλοι αγαπάμε το νησί. Πώς όμως, αγαπάμε το νησί. Εδώ, είναι το θέμα. Βάλτε, κύριοι, κάτω τα πράγματα. Και τα προγράμματά σας… Ένα: Τι θέλεις; Θέλεις ένα λιμάνι, φερ’ ειπείν, μεγάλο; Μικρό; Που; Συγκεκριμένα πράγματα. Σε αυτά θα πρέπει να απαντήσουν. Ακούω ότι γίνεται λιμάνι, τώρα… Αυτό είναι κοροϊδία. Το λιμάνι τελείωσε πριν από δύο χρόνια στο ΣτΕ. Πρέπει βρούμε χώρο για λιμάνι, εάν θέλουμε να κάνουμε λιμάνι.
……………………………………..........Και έφτασα στο σημείο, που λες, να πω δεν αντέχω άλλο. Θα φύγω. Ένοιωθα πως πνιγόμουνα. Και σκεφτόμουν: Πώς να τους το πω. Δεν ήταν εύκολο. Πίστευα, όμως θ8α πέφτανε όλοι επάνω μου και θα μου λέγανε.: που πας. Όμως, βρέθηκα, οφείλω να πω, προ έκπληξης… και το λέω αυτό διότι όταν τους είπα ‘φεύγω’, είδα … ανακούφιση στα μάτια τους. Δεν το πίστευα…
«Πνιγόμουνα εκεί… Πνιγόμουνα, πνιγόμουνα… Ο λόγος που έφυγα βασικά δεν ήτανε μόνο η ακύρωση της μελέτης του Κυκλοφορικού που ήταν η αφορμή, τότε δηλαδή που ξεχείλισε το ποτήρι, το πνίξιμο όμως που ένοιωθα οφειλόταν στο γεγονός ότι άλλη νοοτροπία από τους συμβούλους της πλειοψηφίας αλλά και από αυτούς των άλλων παρατάξεων. Άλλα περίμενα να βρω, άλλα … ήτανε…, άλλωστε το πέρασμα από τα Κοινά δεν το είχα ξανακάνει. Σε επιτροπές του δήμου παλιά πάντα με φωνάζανε και πήγαινα, αλλά άλλο να είσαι εκεί σε μια θέση όπως αυτή που είχα, του αντιδημάρχου δηλαδή… Και αμέσως όπως και εσύ διαπίστωσες μπήκα στη δουλειά. Είχα διαπιστώσει ότι το νησί ήταν, και είναι, σε κομβικό σημείο. Γι’ αυτό μπήκα στα πράγματα. Εξακολουθεί η Νάξος να είναι στο όριο., όπως είναι αυτή τη στιγμή η χώρα μας. Ή βουλιάζουμε ή αλλάζουμε, είμαστε… Είμαστε σε κομβικό σημείο. Δε πάει άλλο αυτή η κατάσταση της Νάξου. Και τα μέτρα θα πρέπει να είναι άμεσα. Και με λιγότερες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Πρέπει να παρθούνε μέτρα. Από την δουλειά μου προσπαθούμε και προσπαθώ να κάνω ό,τι πιο καλό μπορώ για το νησί. Και από την θέση του αντιδημάρχου αυτό προσπάθησα από την αρχή να κάνω. Βρήκαμε έναν δήμο πραγματικά σωστά οργανωμένο. Με Τεχνικές Υπηρεσίες που δεν έχουνε άλλοι δήμοι. Με Οικονομικές Υπηρεσίες άψογες, που λειτουργούνε αλλά από ‘κεί και πέρα αυτό που έβλεπα εγώ ήταν ότι έλειπε η πολιτική βούληση και η θέληση να πάμε να δούμε παραπάνω. Να πάμε ένα βήμα παραπάνω. Φτάσαμε το 2000 τόσο με έναν δήμο καλά οργανωμένο. Οφείλαμε να κάνουμε ένα βήμα παραπέρα. Ένα νησί για να προχωρήσει πρέπει να λύσει βασικά προβλήματα υποδομών. Γίνανε πράγματα τις περασμένες τετραετίες σημαντικά, αλλά γίνανε και λάθη…, και από ένα σημείο και πέρα δεν έπρεπε να επαναληφθούνε…
ΕΡ.: Δηλαδή, να υποθέσω ότι οι λόγοι που σε οδήγησαν στην … έξοδο ήτανε, οι υποδομές, τα έργα και η προοπτική;
ΑΠ.: Το σχήμα που έβλεπα εγώ εκεί μέσα δεν μου έδινε προοπτική… Οι προτεραιότητες που μπαίνανε δηλαδή δεν ήταν αυτές που ήθελα εγώ.
ΕΡ.: Η πλειοψηφία Μαράκη, όμως είχε την δυνατότητα να υποστηρίξει τις φιλοδοξίες και τις επιδιώξεις τις δικές σου… Αυτές που έχουν να κάνουν με την προοπτική, που λες…
ΑΠ.: Μα για όλο τον Δήμο Νάξο μιλάω. Προφανώς, η πλειοψηφία έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη. Η μειοψηφία έπαιξε τον ρόλο της…, και μερικές φορές τον έπαιξε άκομψα… Όμως, η πλειοψηφία είναι αυτή που όταν θέλει μπορεί να προωθήσει κάποια θέματα που αφορούν στην ανάπτυξη του νησιού. Η μειοψηφία … κοίταξε την κομματική συγκυρία της στιγμής, βάζοντας φραγμό σε ορισμένα πράγματα. Ενώ, δηλ., στην διάρκεια των μελετών τα έβλεπε σωστά, στα συμβούλια μετά, για λόγους πολιτικούς φρέναρε κάποια πράγματα. Όμως, η «προοπτική» δεν υπήρχε σε κανένα συνδυασμό. Και αυτό φρέναρε εμένα. Το κακό είναι ότι το χάος που βλέπουμε δυο καλοκαίρια τώρα στο Κυκλοφοριακό, θες το σχέδιο «άλφα», θες το σχέδιο «βήτα» της μελέτης, θες το σχέδιο «γάμα», δεν με νοιάζει ποιο θες… Εμένα με νοιάζει ότι όποιο και να εφαρμόζαμε θα άλλαζε προς το καλύτερο αυτή την κατάσταση.
Αυτό πιστεύω, εγώ. Και στο σημείο αυτό θα ήθελα να αναφέρω και τούτο. Αυτό που θα πρέπει να αλλάξει είναι αυτή η χαριστική διάθεση που κυριάρχησε και κυριαρχεί στα Κοινά από την εκάστοτε δημοτική Αρχή. Δηλαδή, έχει μάθει ο Ναξιώτης και ενδιαφέρεται καθαρά, όλοι μας, δεν βγάζω έξω τον εαυτό μου, να βγάζει τον εαυτό του απέξω. Να ενδιαφέρεται δηλαδή για το σπίτι του, το Γραφείο του και τίποτε παραπάνω. Αυτή η λογική, μας οδήγησε στην κατάσταση που είμαστε, τώρα… Μην επιβάλεις πρόστιμο σε αυτόν, στο πεζοδρόμιο, γιατί είναι ψηφοφόρος… Μην επιβάλεις σε αυτόν που έχει καταπατήσει από τα 150 μ. που του δίνει ο δήμος, 600 μέτρα, γιατί είναι συγγενής, αυτή ατιμωρησία μας οδήγησε εδώ που είμαστε… Και τα έβλεπα αυτά τα πράγματα και δεν αισθανόμουν καλά… και φτάσαμε στο σημείο μικρές μειοψηφίες ανθρώπων με κάποιες υπογραφές να μπορούνε να ορίζουνε το μέλλον του τόπου, το οποίο τελικά το πληρώνουν και αυτοί. Γιατί είμαι σίγουρος ότι μια πόλη που λειτουργεί σωστά μπορεί να βοηθήσει όλους… Με τον τρόπο όμως που δούλευε το σύστημα εκεί, δεν βελτιωνότανε η κατάσταση. Πάντα ήτανε το χάιδεμα στην πλάτη, το χαϊδευτικό, αυτά… Δεν μπαίνανε τα προβλήματα κάτω. Και επίσης, δεν γινότανε σωστή διαβούλευση. Εγώ, μιας και λες για το Κυκλοφοριακό, επέμενα να καθυστερήσει όσο γίνεται για να γίνει σωστή διαβούλευση. Όλα γίναν ‘άρπα-κόλλα’ και γρήγορα. Και η Αντιπολίτευση θυμάμαι ήθελε όλα να γίνουν στα γρήγορα… και ο Καπίρης δηλαδή και ο Φραγκίσκος, απ’ ότι θυμάμαι, λέγαν: Μη κάνετε διαβούλευση θα μπλέξουμε… ‘Μπαμ-μπαμ’ σε δύο ώρες μέσα… μα δε γίνεται έτσι να πειστεί ο κόσμος ότι εκεί που ανέβαινε μέχρι τα χτες, τώρα θα κατεβαίνει. Ας αργήσουμε μια σεζόν… Ας αργήσουμε ένα χρόνο… Αφού με πίεσαν όλοι…, λέγοντας, «όχι, θα το κάνουμε έτσι»… Έτσι και έγινε… Και τα αποτελέσματα τα είδαμε… Το Κυκλοφοριακό σε ένα δυο μήνες από τώρα θα το ξαναζήσουμε… τα ξέρεις τώρα αυτά… Πέρσι το καλοκαίρι, για πρώτη φορά είδα την παραλία … Δεκαπενταύγουστο, να πηγαίνει ανάποδα. Στις 12 τη νύχτα!
ΕΡ.: Είδες όμως και εσύ λύσεις-ρυθμίσεις που δεν ήταν δυνατόν να εφαρμοστούν… κάποιες ρυθμίσεις που θα μπέρδευαν ακόμη περισσότερο τα πράγματα στην πόλη μέσα…
ΑΠ.: Ας επιλέγαμε κάποια λύση όμως… Κάποια λύση. Την «άλφα», τη «βήτα», κάποια λύση…
Τα πασαλάκια, φερ’ ειπείν, θα έπρεπε να έχουν φύγει από την πρώτη χρονιά. Αυτά τοποθετήθηκαν για ένα χρόνο… Μπήκαν για όσο διάστημα θα χρειαζόταν μέχρι να τελειώσει η μελέτη. Τώρα, τι τα έχουνε εκεί και τα κοιτάνε; Ούτως ή άλλως καταπατώνται… τα χρησιμοποιούν τα υποτιθέμενα πεζοδρόμια για εμπορεύματα. Δεν χρησιμοποιούνται για τους πεζούς. Αυτά, επαναλαμβάνω, είχανε μπει προσωρινά μέχρι να τελειώσει η μελέτη, για να μπορεί ο καταστηματάρχης στο ένα μέτρο να βγάζει την πραμάτειά του και στο άλλο μέτρο να περπατάει ο πεζός. Εσύ που μένεις στην πόλη αυτή, έχεις δει κανένα ελεύθερο δρόμο να περνάει ένας πεζός; Αυτά είναι που με στεναχωρούσανε… και αυτά είναι που με στεναχωρούνε… Περάσανε δυο χρόνια τώρα από την ρημάδα την υπογραφή που έχει να κάνει με την Αίτηση Θεραπείας που υπέβαλε στην Περιφέρεια ο δήμος… Τι περιμένουμε τώρα να κάνουμε… Δεν νομίζω πως θα τρέξει τίποτα παραμονές εκλογών , κύριε Βλαχάκη… Δυστυχώς… Γι’ αυτό σου λέω… Το Κυκλοφορικό και η εξέλιξή του ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Υπάρχουν όμως πολλά. Πολλά που θα έπρεπε να γίνουνε στο νησί. Δηλαδή, σκέφτομαι και αναπολώ το Τεχνικό πρόγραμμα του 2008 και αυτό του 2009 και βλέπω τώρα στο φετινό προϋπολογισμό να μην υπάρχει τίποτε από σημαντικά έργα. Σημαντικά έργα που θα μπορούσαν να είχαν προχωρήσει από τότε, διότι ήταν και ώριμα. Όπως: ηλεκτροφωτισμός Κάστρου, ηλεκτροφωτισμός Παλιάς Πόλης, ένα είδος «Ήχος και Φως»…, ήταν μια μελέτη των 20.000 ήταν αυτό, μη φανταστείς τίποτε μεγάλα κονδύλια… Η εξυγίανση των λιμνών του Αγίου Προκοπίου με φρέσκο θαλασσινό νερό (είχα μιλήσει με την Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου για το συγκεκριμένο θέμα), Ανοιχτό Θέατρο στο Σαγκρί…, έτοιμη και ώριμη η μελέτη η σχετική ήτανε. Αυτά και άλλα ήταν πράγματα που είχαμε συμπεριλάβει στα Τεχνικά Προγράμματα των ετών που σας προανέφερα. Θα μου πει κάποιος, όμως, ότι μπήκαμε στο μεταξύ κάποια άλλα θέματα, όπως αυτό που έχει να κάνει με την καθαριότητα, τις εργολαβίες κ.λπ… ναι, συμφωνώ. Όμως, τίποτε δεν έπρεπε να αποτελέσει φραγμό. Έπρεπε να τραβήξουμε προς τα μπροστά. Θα το ξαναπώ. Η Νάξος ήταν και είναι σε ένα κομβικό σημείο, πιστεύω. Και επειδή ακούγονται και διάφορα για υποψηφιότητες, για πιθανή υποψηφιότητά μου κ.λπ…., ακούω για τον Βασίλη τον Κόκκοτα, ακούω για τον μαργαρίτη τον Μανόλη, ακούω για τους Ενεργούς Πολίτες…, το θέμα, Γιάννη, στην Νάξο δεν είναι αυτό. Όλοι λίγο ώς πολύ έχουμε μια ιστορία σε αυτόν τον μικρό τόπο… Το θέμα από κει και πέρα είναι: Με ποιους θα κατέβεις; Με ποιους θα πας; Ο ενιαίος δήμος θα είναι μια μικρή κυβέρνηση και δεν σηκώνει ερασιτεχνισμούς. Και το κυριότερο είναι ότι αυτές όλες οι παρατάξεις που αυτή τη στιγμή εκδηλώνουν κάποιο ενδιαφέρον για τον ενιαίο δήμο, θα πρέπει πια να τοποθετηθούνε σε συγκεκριμένα σημεία. Διότι μια διακήρυξη ότι όλοι θέλουν το καλό της Νάξου…, και δεν πάει άλλο, είναι γνωστό. Όλοι αγαπάμε το νησί. Πώς όμως, αγαπάμε το νησί. Εδώ, είναι το θέμα. Βάλτε, κύριοι, κάτω τα πράγματα. Και τα προγράμματά σας… Ένα: Τι θέλεις; Θέλεις ένα λιμάνι, φερ’ ειπείν, μεγάλο; Μικρό; Που; Συγκεκριμένα πράγματα. Σε αυτά θα πρέπει να απαντήσουν. Ακούω ότι γίνεται λιμάνι, τώρα… Αυτό είναι κοροϊδία. Το λιμάνι τελείωσε πριν από δύο χρόνια στο ΣτΕ. Πρέπει βρούμε χώρο για λιμάνι, εάν θέλουμε να κάνουμε λιμάνι.
……………………………………..........Και έφτασα στο σημείο, που λες, να πω δεν αντέχω άλλο. Θα φύγω. Ένοιωθα πως πνιγόμουνα. Και σκεφτόμουν: Πώς να τους το πω. Δεν ήταν εύκολο. Πίστευα, όμως θ8α πέφτανε όλοι επάνω μου και θα μου λέγανε.: που πας. Όμως, βρέθηκα, οφείλω να πω, προ έκπληξης… και το λέω αυτό διότι όταν τους είπα ‘φεύγω’, είδα … ανακούφιση στα μάτια τους. Δεν το πίστευα…
Για ένα από τα μεγάλα έργα, το αεροδρόμιο Νάξου, και σε σχετική ερώτησή μας, σχολίασε … εν όψει «Καλλικράτη», μάλιστα:
ΑΠ.: «Αεροδρόμιο... Μεγάλο; Μικρό; ‘Οχι, πρέπει να πούμε συγκεκριμένα. Και οι Ενεργοί Πολίτες και ο Μαργαρίτης και ο Κόκκοτας και ο Μαράκης και μετά να κληθώ εγώ και εσύ που είμαστε απλοί ψηφοφόροι να τους κρίνουμε. Θέλουμε μεγάλο, να είναι διεθνές; Θέλουμε μικρό; Πού το θέλουμε και πώς θα το διεκδικήσουμε. Τι έγινε με το αεροδρόμιο.; Τόσα χρόνια πέρασαν και πάλι, τίποτα…
Θέλουμε περιφερειακό δρόμο να ενώσει όλα τα χωριά της Νάξου;
Θέλουμε λιμάνι στον Απόλλωνα;
Θέλουμε και άλλες μαρίνες; Όπως λέει το χωροταξικό του Τουρισμού και το Γενικό Χωροταξικό της Ελλάδας; Σε αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα που δεν τα ‘χωρά’ τώρα ο χρόνος, πρέπει πια οι παρατάξεις να απαντήσουν συγκεκριμένα και τότε εγώ θα πω ‘ναι αυτόν θα ακολουθήσω ή αυτόν δεν θα ακολουθήσω’. Και επειδή συζητιέται αυτές τις μέρες…
ΕΡ.: Σου έχει γίνει κρούση; Τι;
ΑΠ.: Ναι, βεβαίως… Απλώς θέλω να το ξεκαθαρίσω μιας και το μιλάμε, ότι θεωρώ πάρα πολύ σοβαρό το θέμα του ‘Καλλικράτη’… Πιστεύω ότι όποιος θα αναμειχθεί από οποιαδήποτε θέση στον ενιαίο δήμο που θα προκύψει θα πρέπει να έχει πλήρη απασχόληση. Είτε είναι αντιδήμαρχος είτε είναι μέλος της Δημαρχιακής Επιτροπής. Και εγώ αυτή τη στιγμή της προσωπικής και επαγγελματικής μου ζωής δεν έχω καθόλου αυτό το χρόνο και δεν θέλω να κοροϊδέψω τον κόσμο. Ένας βασικός λόγος είναι αυτός που δεν συμμετάσχω καθόλου σε αυτές τις εκλογές.
ΕΡ.: Είναι οριστική δηλαδή η απόφασή σου αυτή;
ΑΠ.: Ναι, οριστική. Και το έχω απαντήσει και σε αυτούς που μου το είπανε.
ΕΡ.: Με ποιους έχεις μιλήσει;
ΑΠ.: Με όλους έχω μιλήσει…
ΕΡ.: Και με τον κ. Κόκκοτα;
ΑΠ.: Και με τον κ. Κόκκοτα έχω μιλήσει. Με όλους έχω μιλήσει...
Ερ.: Μη μου πείς … και με τον κ. Μαράκη…
ΑΠ.: (γελάει) Με τον κ. Μαράκη όχι ακόμα… (γελάει). Δεν έχω μιλήσει, αλλά νομίζω ότι είναι σαφές ότι δεν πρόκειται…
ΕΡ.: Έχεις επικοινωνία με τον κύριο Μαράκη. Μιλάτε;
ΑΠ.: Πως δεν μιλάω… Σε επίπεδο λες φιλικό, αν τον δω, στον δρόμο;
ΕΡ.: Προφανώς, σε επίπεδο φιλικό…, ‘ναι, μιλώ’, θα μου πεις…
ΑΠ.: Προφανώς. Μια χαρά είναι ο άνθρωπος… Μα δεν έχω πρόβλημα προσωπικά με τον κύριο Μαράκη. Να το ξεκαθαρίσουμε αυτό. Μια χαρά παιδί είναι… Δεν έχω πρόβλημα.
ΕΡ.: Από τότε που αποχώρησες έχετε ξαναμιλήσει;
ΑΠ.: Από τότε, όχι… Ούτε καν για δραστηριότητα της Τουριστικής Επιτροπής της οποίας ήμουν πρόεδρος. Παραμονές πριν φύγω…, και το ‘χα πει του Μπάμπη (Τσαγκλή)… Του λέω: Ρε Μπάμπη, το marketing plan το στήσαμε με τον Μιχαηλίδη, πήγαινα Αθήνα και το φτιάχναμε και το διορθώναμε, κατατέθηκε έγκαιρα, 21 Ιουνίου του 2008… Αυτό κατατέθηκε γρήγορα για να προλάβουμε να κάνουμε τις δημοπρασίες που προέβλεπε… Το marketing plan δεν είναι αέρας. Δεν είναι θεωρία. Λέει: τον πρώτο χρόνο αυτό, τον δεύτερο αυτό…, αυτόν τον διαγωνισμό, αυτήν την κασέτα, σε αυτές τις εκθέσεις θα πρέπει να πας, αυτά τα λεφτά θα πρέπει να δώσεις…, και έβαζε και τις βάσεις για τον Ενιαίο Φορέα. Τίποτα. Μηδέν.
ΕΡ.: Με τον Ενιαίο Φορέα, τι έγινε;
ΑΠ.: Στον Ενιαίο Φορέα ήμασταν πολύ κοντά. Τι έγινε τώρα στον ενιαίο φορέα…: ξαφνικά, εγώ θυμάμαι τελευταίο συμβούλιο που συμμετείχα πριν φύγω, ήταν όταν αναθέσαμε στον κύριο Πάπιτση τη μελέτη σκοπιμότητας. Στο Γραφείο του, στην Σύρο. Ανατέθηκε, εκεί. Με σκοπό, να κάνει αυτός την μελέτη σκοπιμότητας, και με βάση αυτή, να γίνει και η συζήτηση που ήδη είχε αρχίσει…, εγώ την είχα προκαλέσει of the record με τους συλλόγους που ενδιαφέρονταν τότε να συμμετάσχουν…, και μάλιστα είχα πει του κυρίου Μιχαηλίδη, ο οποίος με ρωτούσε τότε, για να κάνει αυτός την μελέτη…, του λέω εσύ έχεις άπειρες γνώσεις για τον Τουρισμό. Σκέψου, μήπως θες να είσαι ο πρώτος που θα βάλει σε τάξη τον ενιαίο φορέα. Από την θέση του προέδρου, εννοούσα. Και το έβλεπε θετικά. Ξέρετε ότι ο πρόεδρος της αναπτυξιακής αυτής εταιρείας δεν πρέπει να είναι αιρετός. Και ήταν αποδεκτός από τους φορείς. Τον Παπαδόπουλο, δηλαδή, τον Παγώνη κ.ά. Θα μπορούσε να είναι… Ξαφνικά βρέθηκε να κάνει αυτός την μελέτη, την κατέθεσα, αλλά δεν έχει προχωρήσει τίποτα. Εγώ, επέμενα να γίνει αυτός ο φορέας ακόμα και με την συμμετοχή ενός συλλόγου.
ΕΡ.: Τώρα, όμως, με τον Καλλικράτη…; Σου θυμίζω ότι ο Δήμος Δρυμαλίας έχει αναπτυξιακή…
ΑΠ.: Εγώ, είχα πει να συμμετέχει και η Δρυμαλία. Τώρα, τέλειωσε το θέμα. Με τον ενιαίο δήμο, νομίζω ότι τελείωσε το θέμα. Εκτός συγκλονιστικό απροόπτου … τέλειωσε το θέμα… Και εκεί αποσπασματικά πράγματα γίνονται… Μια άκρατη συμμετοχή σε εκθέσεις χωρίς λόγο…
Τότε σαν επιτροπή για τον Τουρισμό είχαμε πει ότι οι εκθέσεις θα πρέπει να υποβαθμιστούν. Κάναμε τότε site που δεν υπήρχε. Είναι πολύ καλό το site, πρέπει όμως να ανανεώνεται. Δεν μπορεί να μένει έτσι. Πήραμε τις Γαλάζιες Σημαίες, κάναμε πέντε πράγματα. Και ο βασικός μας στόχος τότε, εμένα δηλαδή, ήταν ο Ενιαίος Φορέας. Να γίνει δηλαδή η προώθηση του τουρισμού στην Νάξο με τους εμπλεκόμενους φορείς. Κόλλησε αυτό. Δεν ξέρω πού… και ειλικρινά δεν ξέρω ‘γιατί’… Γιατί, θυμάμαι ότι και ο Μπάμπης ο Τσαγκλής, τότε, ήταν υπέρ αυτού του πράγματος. Δεν ήταν ενάντια, να πεις ότι παρέλαβε και είπε ‘το σταματάω’…
ΕΡ. «Τώρα με τον ‘Καλλικράτη’ θα πρέπει να γίνουν κάποιες διορθώσεις», είπε, προ καιρού, ο κύριος Μράκης…
ΑΠ.: Προφανώς αυτός θα είναι αυτός ο λόγος…
Ένα άλλο θέμα πολύ σημαντικό, που ίσως θα ‘πρεπε να μπει, είναι το Σχέδιο Πόλεως. Εδώ, έχουνε γίνει πράγματα. Και δεν έχω καταλάβει, γιατί δεν έχει προχωρήσει το Σχέδιο Πόλεως! Λέμε Σχέδιο Πόλεως, αλλά δεν είναι Σχέδιο Πόλεως... Είναι το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο και οι μελέτες, οι ΣΧΟΟΑΠ, οι ανοιχτής πόλεως, που είναι για τα όρια της Νάξου και των οικισμών.
Όταν αναλάβαμε και μου ανέθεσε ο δήμαρχος αυτόν τον τομέα, κάλεσα τον κύριο Τσεκούρα, που ήταν ο μελετητής διότι είχε μια τελική μελέτη του 2005 και έπρεπε αυτή να επικυρωθεί το 2008, διότι είχαν αλλάξει τα δεδομένα… Και έπρεπε να δει και μερικές αδικίες που είχανε γίνει. Έγινε μια επιτροπή με μηχανικούς, δυο συνεδριάσεις κάναμε… Όλοι οι μηχανικοί της Νάξου, συν οι υπάλληλοι της Πολεοδομίας και μηχανικοί που δουλεύουνε στο επαρχείο Νάξου: Γρυλλάκης,. Μυλωνάς, Παυλόπουλος… Όλοι αυτοί είχανε κληθεί. Και δώσαμε χαρτί στον κύριο Τσεκούρα … που του λέγαμε: εμείς, βλέπουμε θετικά την μελέτη, ότι πρέπει να μπει μια τάξη στη Νάξο… ‘Ολα αυτά, γίνανε το 2007. Πήρα τον κύριο Τσεκούρα, με το αυτοκίνητο, πήγαμε στις περιοχές τις επίμαχες ξανά…, να δει ότι αυτά για τα οποία έκανε λόγο ήτανε ήδη χτισμένα , και ο άνθρωπος τα περιέλαβε όλα αυτά… Αναφέρομαι σε κάτι ζώνες τεράστιες, εκεί στα Καλαμούρια που τις αφήνανε αδόμητες χωρίς λόγο…, σε περιοχές όμως που ήτανε ήδη χτισμένες…, κάτι νησίδες τουριστικής ανάπτυξης, που με τον νόμο τον τουριστικό, εάν δεν είχε γίνει χωροθέτηση, δεν θα μπορούσε κανείς να χτίσει ξενοδοχεία… Εν πάση περιπτώσει, την έφερε , την επικαιροποίησε, για να μη λέω τώρα όλες τις λεπτομέρειες, όπως επικαιροποίησε και τα όρια των χωριών. Η αλήθεια είναι ότι πέρασε μια περιπέτεια υγείας και καθυστέρηση… Την έχει καταθέσει… Ο νόμος λέει ότι μόλις κατατεθεί η μελέτη είκοσι φορείς θα πρέπει να γνωμοδοτήσουνε. Το Δασαρχείο, η Αρχαιολογία, η Περιφέρεια, το Δημοτικό Συμβούλιο, ο σύλλογος Μηχανικών (σε πρώτη φάση είχε πει το ‘οκέι’) και άλλοι... Δεν ξέρω, τί έχει απογίνει… Και ρωτάω συχνά… Δεν ξέρω τι έχει απογίνει… Τώρα, δουλεύουμε με τον γενικό Πολεοδομικό Σχεδιασμό του ’89. Και με το διάταγμα για τον οικισμό, το προ του ’81. Τα χωριά, άλλα κτίζονται με το διάταγμα του ’92, άλλα χτίζονται με ένα διάταγμα του ’89. Και είναι σαφή και τα όριά τους πια σε αυτή τη μελέτη. Όπως είναι σαφή και τα όρια της Νάξου. Γιατί ταυτόχρονα τρέχει και μια άλλη μελέτη, που είναι η μελέτη πολεοδόμησης, η οποία κάθε τόσο θα πρέπει να ανανεώνεται. Γιατί, εκεί όπου η μελέτη προέβλεπε δρόμους, γίνονται σπίτια. Το έγκλημα το μεγάλο γίνεται ως εξής τώρα… Να δεις τι άλλο θα προκύψει… Γι’ αυτό δεν προχωράει το Σχέδιο Πόλεως… Εγώ, ένα από τα πρώτα πράγματα που είπα του κυρίου Τσεκούρα, και δεν το ‘πα δημόσια γιατί θα μπορούσε να ταρακουνηθεί πολύς κόσμος, το ‘πα και του δημάρχου, τον είχα ενημερώσει…, του λέω: αυτές οι μελέτης φαίνονται μόνο με αναστολή εκδόσεως και εκτελέσεως αδειών. Γιατί το λέω αυτό: Διότι αυτή τη στιγμή η Νάξος έχει ένα νοητό όριο το οποίο είχε μπει το ’91…, η Νάξος ως οικισμός, για να ξέρεις, προ του ’23, για να χτίσεις στις παρυφές της Νάξου, αρκεί μια δήλωση δύο μηχανικών τη Πολεοδομίας. Δύο ανθρώπων, δηλαδή… Αυτό. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Κάποια στιγμή, λοιπόν, το ’96, νομίζω, είχαμε πει όλοι οι μηχανικοί να σταματήσει αυτό. Και σταμάτησε. Διότι, είπαμε, ο μελετητής που θα έρθει να κάνει Σχέδιο Πόλεως, δεν θα βρει χώρους να κάνει τίποτα… Και σταμάτησε. Βάλαμε μια γραμμή αθεσμοθέτητη. Αυτό έχει όμως εγκαταλειφτεί πλέον… Βλέπεις τώρα οικόπεδα μεγάλα, έξι (6) στρέμματα, εφτά (7) στρέμματα, δυο (2) στρέμματα, τρία (3) στρέμματα, γύρω από τη Νάξο, που κανονικά δεν έπρεπε να χτίζονται, να χτίζονται σαν εντός οικισμού (περιοχή σινεμά, περιοχή Κατσάγρας…) Το Σχέδιο Πόλεως τί είναι; … ότι μπαίνουν, μερικοί χώροι μέσα στο σχέδιο…, ταυτόχρονα, εσύ που μπαίνεις μέσα στο σχέδιο, δεν μπαίνεις ολόκληρος, δίνεις το μισό σου οικόπεδο ή σε γη ή σε χρήμα, και γίνεται αυτό, για να γίνουνε αυτά που δεν θέλουμε να βλέπουμε… Για να γίνουν σχολεία σωστά, χώροι στάθμευσης σωστοί… Για να μη φτάνουμε στο σημείο να χτίζονται νοσοκομεία απέναντι από σχολεία..., αναγκαστικά. Και λέω, εγώ, τώρα: θα ‘ρθει ο μελετητής αυτός, πού θα βρει χώρους να δουλέψει σωστά; Γι’ αυτό, είπα: η μελέτη η πολεοδομική θα έπρεπε να συνοδευτεί με ταυτόχρονη έκδοση αδειών και αναστολή αδειών… Αν αφήσεις από το χαλινάρι το άλογο, το άλογο πάει στον γκρεμό μόνο του… Αυτά, σου λέω, είδα… Αυτά είδα, και στενοχωρήθηκα…
ΕΡ.: Όταν ανακοίνωσες την απόφασή σου να αποχωρήσεις από τον δήμο, έκανες κουβέντα με τον δήμαρχο;
ΑΠ.: Τον είχα ενημερώσει τον δήμαρχο πριν βγω δημόσια και παραιτηθώ. Και μέσα από τα προσυμβούλια. Τους εξήγησα, τότε, τους λόγους που με έκαναν να παραιτηθώ. Όχι, τόσο αναλυτικά, όπως σήμερα εξηγώ σε ‘σας…
ΕΡ: Είναι αυτοί που μέχρι τώρα που έχεις αναφέρεις, δηλαδή;
ΑΠ.: Ναι…
ΕΡ.: Μπαίνει, δηλαδή, θέμα «προοπτικής» για τον δήμο;
ΑΠ.: Και το θέμα που έχει να κάνει με τον «προοπτική»…, και το θέμα που έχει να κάνει με την πελατειακή σχέση, κυρίως με τον δήμο, εμένα με ενοχλούσε αφάνταστα. Με ενοχλούσε αφάνταστα. Δηλαδή, να σου πω ένα παράδειγμα: Σου λέει: είσαι υπεύθυνος για τα πεζοδρόμια ή/και για τις παραλίες. Τι κάνεις τότε; Πας, ενημερώνεις τον κόσμο, μία – δύο φορές, προφορικά, πας, του λες του ενδιαφερόμενου: ‘έχεις πράγματα να βγάλεις στον δρόμο, μη σε παρακαλώ, έχεις 2 μ., βγάλε τα πράγματά σου στους 80-90 πόντους και άφησε 1.10-1.20, να περνά ο κόσμος… Λέει: ‘ναι’, ‘ναι’… Όλοι, λένε ‘ναι’… Όταν δεν γίνει αυτό, όμως, τί κάνεις; Λες: δήμαρχε, θα πρέπει να πέσει πρόστιμο… Άμα δεις, στο συρτάρι, έχω πρόστιμα… Το πρώτο καλοκαίρι, 70.000 ευρώ, το δεύτερο καλοκαίρι, επί θητείας μου, 100.000 ευρώ. Κομμένα, αθεώρητα και απλήρωτα, σβησμένα όλα… Στεναχωρήθηκαν και τα παιδιά του δήμου που ήταν στην επιτροπή, γιατί αναγκαστήκανε και γράψανε θείους, μπαμπάδες, μαμάδες και τους πιάσανε όλους και τους γράψανε. Από το «Nissaki» μέχρι κάτω … και τους γράψανε. Κανείς δεν πλήρωσε, βέβαια… Οπότε, λες, τί κάνω, εγώ, εκεί πέρα; Κοροϊδεύω; Γίνομαι δηλαδή κακός με τον φίλο μου τον Βλαχάκη και… Εγώ, δεν καταλάβαινα ούτε θείο ούτε μπαμπά ούτε μαμά… Και τα παιδιά των συνεργείων, ήταν πολύ αξιόλογα. Βγαίνανε, γράφανε… Αυτή η κατάσταση, με στενοχώρησε… Όλα ‘μηδέν’… Για αυτή την κατάσταση, νομίζω, πως κι εγώ έχω ευθύνη και εσύ..., γιατί αρνούμαστε να συμμετάσχουμε στα Κοινά. Και ασχολούνται με τα Κοινά, οι ίδιοι και οι ίδιοι. Συμφωνείς;
ΕΡ.: …Ναι. Αλλά εσύ, ήσουνα, τότε, φρέσκος και ασχολήθηκες…
ΑΠ.: Ναι, ασχολήθηκα… Το αποτέλεσμα το είδες… Με ‘πέταξε’ το σύστημα… Με ‘πέταξε’ το σύστημα. Βλέπει ο κόσμος… Κάποια στιγμή, πιστεύω, ότι θα αλλάξει αυτό. Αλλά αυτή τη στιγμή, αυτό που βλέπω, είναι ότι οι ίδιοι και οι ίδιοι ασχολούνται. Από όλες τις παρατάξεις. Δεν θέλω να πω μόνο από την παράταξη του κυρίου Μαράκη. Από όλες…
ΕΡ.: Τον κόσμο του δήμου πώς τον βλέπεις; Αντιδρά ετούτη την εποχή που γίνονται ζυμώσεις;
ΑΠ.: Δεν μπορώ να πω πολλά πράγματα. Πάντως, βλέπω, τουλάχιστον στην Χώρα Νάξου, ότι υπάρχει μεγάλη αντίδραση. Και απογοήτευση. Υπάρχει… Είναι εμφανές ότι δεν έχει γίνει κάτι. Κάτι, βρε παιδί μου! Είτε λέγεται … Λιμενικό Ταμείο είτε λέγεται δήμος… Κάτι… Να αλλάξει η μορφή… Να φτιάξουμε ένα παρτέρι… Να γίνει ένα πεζοδρόμιο… Να γίνει μια μελέτη… Κάτι… Και είναι στενάχωρο αυτό. Και λες: γιατί;… Αφού υπάρχουν λεφτά… Πολύ ωραία δουλεύει η Τεχνική Υπηρεσία του δήμους μας… Τί λείπει; Τί λείπει, βρε παιδί μου, για να προχωρήσουμε… Για να γίνει ένα πεζοδρόμιο…
ΕΡ.: Κάτι σαν αυτό στον δρόμο του Μετεωρολογικού, να υποθέσω…
ΑΠ.: Δέκα σαν αυτό θα έπρεπε να έχουμε κάνει. Αυτά, είναι αστεία έργα. Δεν χρειάζονται σοβαρές μελέτες. Αυτά είναι αστεία… Δέκα την ημέρα, μπορεί να κάνει κανείς. Δύο ‘πλάκες’, ένα ‘μπετόν’, 10.000…, παρ’το! Και αλλάξει η μορφή μιας περιοχής. Κατάλαβες, τί σου λέω; Δεν χρειάζονται και … μεγαλεπήβολα (έργα) συνέχεια…
ΑΠ.: «Αεροδρόμιο... Μεγάλο; Μικρό; ‘Οχι, πρέπει να πούμε συγκεκριμένα. Και οι Ενεργοί Πολίτες και ο Μαργαρίτης και ο Κόκκοτας και ο Μαράκης και μετά να κληθώ εγώ και εσύ που είμαστε απλοί ψηφοφόροι να τους κρίνουμε. Θέλουμε μεγάλο, να είναι διεθνές; Θέλουμε μικρό; Πού το θέλουμε και πώς θα το διεκδικήσουμε. Τι έγινε με το αεροδρόμιο.; Τόσα χρόνια πέρασαν και πάλι, τίποτα…
Θέλουμε περιφερειακό δρόμο να ενώσει όλα τα χωριά της Νάξου;
Θέλουμε λιμάνι στον Απόλλωνα;
Θέλουμε και άλλες μαρίνες; Όπως λέει το χωροταξικό του Τουρισμού και το Γενικό Χωροταξικό της Ελλάδας; Σε αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα που δεν τα ‘χωρά’ τώρα ο χρόνος, πρέπει πια οι παρατάξεις να απαντήσουν συγκεκριμένα και τότε εγώ θα πω ‘ναι αυτόν θα ακολουθήσω ή αυτόν δεν θα ακολουθήσω’. Και επειδή συζητιέται αυτές τις μέρες…
ΕΡ.: Σου έχει γίνει κρούση; Τι;
ΑΠ.: Ναι, βεβαίως… Απλώς θέλω να το ξεκαθαρίσω μιας και το μιλάμε, ότι θεωρώ πάρα πολύ σοβαρό το θέμα του ‘Καλλικράτη’… Πιστεύω ότι όποιος θα αναμειχθεί από οποιαδήποτε θέση στον ενιαίο δήμο που θα προκύψει θα πρέπει να έχει πλήρη απασχόληση. Είτε είναι αντιδήμαρχος είτε είναι μέλος της Δημαρχιακής Επιτροπής. Και εγώ αυτή τη στιγμή της προσωπικής και επαγγελματικής μου ζωής δεν έχω καθόλου αυτό το χρόνο και δεν θέλω να κοροϊδέψω τον κόσμο. Ένας βασικός λόγος είναι αυτός που δεν συμμετάσχω καθόλου σε αυτές τις εκλογές.
ΕΡ.: Είναι οριστική δηλαδή η απόφασή σου αυτή;
ΑΠ.: Ναι, οριστική. Και το έχω απαντήσει και σε αυτούς που μου το είπανε.
ΕΡ.: Με ποιους έχεις μιλήσει;
ΑΠ.: Με όλους έχω μιλήσει…
ΕΡ.: Και με τον κ. Κόκκοτα;
ΑΠ.: Και με τον κ. Κόκκοτα έχω μιλήσει. Με όλους έχω μιλήσει...
Ερ.: Μη μου πείς … και με τον κ. Μαράκη…
ΑΠ.: (γελάει) Με τον κ. Μαράκη όχι ακόμα… (γελάει). Δεν έχω μιλήσει, αλλά νομίζω ότι είναι σαφές ότι δεν πρόκειται…
ΕΡ.: Έχεις επικοινωνία με τον κύριο Μαράκη. Μιλάτε;
ΑΠ.: Πως δεν μιλάω… Σε επίπεδο λες φιλικό, αν τον δω, στον δρόμο;
ΕΡ.: Προφανώς, σε επίπεδο φιλικό…, ‘ναι, μιλώ’, θα μου πεις…
ΑΠ.: Προφανώς. Μια χαρά είναι ο άνθρωπος… Μα δεν έχω πρόβλημα προσωπικά με τον κύριο Μαράκη. Να το ξεκαθαρίσουμε αυτό. Μια χαρά παιδί είναι… Δεν έχω πρόβλημα.
ΕΡ.: Από τότε που αποχώρησες έχετε ξαναμιλήσει;
ΑΠ.: Από τότε, όχι… Ούτε καν για δραστηριότητα της Τουριστικής Επιτροπής της οποίας ήμουν πρόεδρος. Παραμονές πριν φύγω…, και το ‘χα πει του Μπάμπη (Τσαγκλή)… Του λέω: Ρε Μπάμπη, το marketing plan το στήσαμε με τον Μιχαηλίδη, πήγαινα Αθήνα και το φτιάχναμε και το διορθώναμε, κατατέθηκε έγκαιρα, 21 Ιουνίου του 2008… Αυτό κατατέθηκε γρήγορα για να προλάβουμε να κάνουμε τις δημοπρασίες που προέβλεπε… Το marketing plan δεν είναι αέρας. Δεν είναι θεωρία. Λέει: τον πρώτο χρόνο αυτό, τον δεύτερο αυτό…, αυτόν τον διαγωνισμό, αυτήν την κασέτα, σε αυτές τις εκθέσεις θα πρέπει να πας, αυτά τα λεφτά θα πρέπει να δώσεις…, και έβαζε και τις βάσεις για τον Ενιαίο Φορέα. Τίποτα. Μηδέν.
ΕΡ.: Με τον Ενιαίο Φορέα, τι έγινε;
ΑΠ.: Στον Ενιαίο Φορέα ήμασταν πολύ κοντά. Τι έγινε τώρα στον ενιαίο φορέα…: ξαφνικά, εγώ θυμάμαι τελευταίο συμβούλιο που συμμετείχα πριν φύγω, ήταν όταν αναθέσαμε στον κύριο Πάπιτση τη μελέτη σκοπιμότητας. Στο Γραφείο του, στην Σύρο. Ανατέθηκε, εκεί. Με σκοπό, να κάνει αυτός την μελέτη σκοπιμότητας, και με βάση αυτή, να γίνει και η συζήτηση που ήδη είχε αρχίσει…, εγώ την είχα προκαλέσει of the record με τους συλλόγους που ενδιαφέρονταν τότε να συμμετάσχουν…, και μάλιστα είχα πει του κυρίου Μιχαηλίδη, ο οποίος με ρωτούσε τότε, για να κάνει αυτός την μελέτη…, του λέω εσύ έχεις άπειρες γνώσεις για τον Τουρισμό. Σκέψου, μήπως θες να είσαι ο πρώτος που θα βάλει σε τάξη τον ενιαίο φορέα. Από την θέση του προέδρου, εννοούσα. Και το έβλεπε θετικά. Ξέρετε ότι ο πρόεδρος της αναπτυξιακής αυτής εταιρείας δεν πρέπει να είναι αιρετός. Και ήταν αποδεκτός από τους φορείς. Τον Παπαδόπουλο, δηλαδή, τον Παγώνη κ.ά. Θα μπορούσε να είναι… Ξαφνικά βρέθηκε να κάνει αυτός την μελέτη, την κατέθεσα, αλλά δεν έχει προχωρήσει τίποτα. Εγώ, επέμενα να γίνει αυτός ο φορέας ακόμα και με την συμμετοχή ενός συλλόγου.
ΕΡ.: Τώρα, όμως, με τον Καλλικράτη…; Σου θυμίζω ότι ο Δήμος Δρυμαλίας έχει αναπτυξιακή…
ΑΠ.: Εγώ, είχα πει να συμμετέχει και η Δρυμαλία. Τώρα, τέλειωσε το θέμα. Με τον ενιαίο δήμο, νομίζω ότι τελείωσε το θέμα. Εκτός συγκλονιστικό απροόπτου … τέλειωσε το θέμα… Και εκεί αποσπασματικά πράγματα γίνονται… Μια άκρατη συμμετοχή σε εκθέσεις χωρίς λόγο…
Τότε σαν επιτροπή για τον Τουρισμό είχαμε πει ότι οι εκθέσεις θα πρέπει να υποβαθμιστούν. Κάναμε τότε site που δεν υπήρχε. Είναι πολύ καλό το site, πρέπει όμως να ανανεώνεται. Δεν μπορεί να μένει έτσι. Πήραμε τις Γαλάζιες Σημαίες, κάναμε πέντε πράγματα. Και ο βασικός μας στόχος τότε, εμένα δηλαδή, ήταν ο Ενιαίος Φορέας. Να γίνει δηλαδή η προώθηση του τουρισμού στην Νάξο με τους εμπλεκόμενους φορείς. Κόλλησε αυτό. Δεν ξέρω πού… και ειλικρινά δεν ξέρω ‘γιατί’… Γιατί, θυμάμαι ότι και ο Μπάμπης ο Τσαγκλής, τότε, ήταν υπέρ αυτού του πράγματος. Δεν ήταν ενάντια, να πεις ότι παρέλαβε και είπε ‘το σταματάω’…
ΕΡ. «Τώρα με τον ‘Καλλικράτη’ θα πρέπει να γίνουν κάποιες διορθώσεις», είπε, προ καιρού, ο κύριος Μράκης…
ΑΠ.: Προφανώς αυτός θα είναι αυτός ο λόγος…
Ένα άλλο θέμα πολύ σημαντικό, που ίσως θα ‘πρεπε να μπει, είναι το Σχέδιο Πόλεως. Εδώ, έχουνε γίνει πράγματα. Και δεν έχω καταλάβει, γιατί δεν έχει προχωρήσει το Σχέδιο Πόλεως! Λέμε Σχέδιο Πόλεως, αλλά δεν είναι Σχέδιο Πόλεως... Είναι το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο και οι μελέτες, οι ΣΧΟΟΑΠ, οι ανοιχτής πόλεως, που είναι για τα όρια της Νάξου και των οικισμών.
Όταν αναλάβαμε και μου ανέθεσε ο δήμαρχος αυτόν τον τομέα, κάλεσα τον κύριο Τσεκούρα, που ήταν ο μελετητής διότι είχε μια τελική μελέτη του 2005 και έπρεπε αυτή να επικυρωθεί το 2008, διότι είχαν αλλάξει τα δεδομένα… Και έπρεπε να δει και μερικές αδικίες που είχανε γίνει. Έγινε μια επιτροπή με μηχανικούς, δυο συνεδριάσεις κάναμε… Όλοι οι μηχανικοί της Νάξου, συν οι υπάλληλοι της Πολεοδομίας και μηχανικοί που δουλεύουνε στο επαρχείο Νάξου: Γρυλλάκης,. Μυλωνάς, Παυλόπουλος… Όλοι αυτοί είχανε κληθεί. Και δώσαμε χαρτί στον κύριο Τσεκούρα … που του λέγαμε: εμείς, βλέπουμε θετικά την μελέτη, ότι πρέπει να μπει μια τάξη στη Νάξο… ‘Ολα αυτά, γίνανε το 2007. Πήρα τον κύριο Τσεκούρα, με το αυτοκίνητο, πήγαμε στις περιοχές τις επίμαχες ξανά…, να δει ότι αυτά για τα οποία έκανε λόγο ήτανε ήδη χτισμένα , και ο άνθρωπος τα περιέλαβε όλα αυτά… Αναφέρομαι σε κάτι ζώνες τεράστιες, εκεί στα Καλαμούρια που τις αφήνανε αδόμητες χωρίς λόγο…, σε περιοχές όμως που ήτανε ήδη χτισμένες…, κάτι νησίδες τουριστικής ανάπτυξης, που με τον νόμο τον τουριστικό, εάν δεν είχε γίνει χωροθέτηση, δεν θα μπορούσε κανείς να χτίσει ξενοδοχεία… Εν πάση περιπτώσει, την έφερε , την επικαιροποίησε, για να μη λέω τώρα όλες τις λεπτομέρειες, όπως επικαιροποίησε και τα όρια των χωριών. Η αλήθεια είναι ότι πέρασε μια περιπέτεια υγείας και καθυστέρηση… Την έχει καταθέσει… Ο νόμος λέει ότι μόλις κατατεθεί η μελέτη είκοσι φορείς θα πρέπει να γνωμοδοτήσουνε. Το Δασαρχείο, η Αρχαιολογία, η Περιφέρεια, το Δημοτικό Συμβούλιο, ο σύλλογος Μηχανικών (σε πρώτη φάση είχε πει το ‘οκέι’) και άλλοι... Δεν ξέρω, τί έχει απογίνει… Και ρωτάω συχνά… Δεν ξέρω τι έχει απογίνει… Τώρα, δουλεύουμε με τον γενικό Πολεοδομικό Σχεδιασμό του ’89. Και με το διάταγμα για τον οικισμό, το προ του ’81. Τα χωριά, άλλα κτίζονται με το διάταγμα του ’92, άλλα χτίζονται με ένα διάταγμα του ’89. Και είναι σαφή και τα όριά τους πια σε αυτή τη μελέτη. Όπως είναι σαφή και τα όρια της Νάξου. Γιατί ταυτόχρονα τρέχει και μια άλλη μελέτη, που είναι η μελέτη πολεοδόμησης, η οποία κάθε τόσο θα πρέπει να ανανεώνεται. Γιατί, εκεί όπου η μελέτη προέβλεπε δρόμους, γίνονται σπίτια. Το έγκλημα το μεγάλο γίνεται ως εξής τώρα… Να δεις τι άλλο θα προκύψει… Γι’ αυτό δεν προχωράει το Σχέδιο Πόλεως… Εγώ, ένα από τα πρώτα πράγματα που είπα του κυρίου Τσεκούρα, και δεν το ‘πα δημόσια γιατί θα μπορούσε να ταρακουνηθεί πολύς κόσμος, το ‘πα και του δημάρχου, τον είχα ενημερώσει…, του λέω: αυτές οι μελέτης φαίνονται μόνο με αναστολή εκδόσεως και εκτελέσεως αδειών. Γιατί το λέω αυτό: Διότι αυτή τη στιγμή η Νάξος έχει ένα νοητό όριο το οποίο είχε μπει το ’91…, η Νάξος ως οικισμός, για να ξέρεις, προ του ’23, για να χτίσεις στις παρυφές της Νάξου, αρκεί μια δήλωση δύο μηχανικών τη Πολεοδομίας. Δύο ανθρώπων, δηλαδή… Αυτό. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Κάποια στιγμή, λοιπόν, το ’96, νομίζω, είχαμε πει όλοι οι μηχανικοί να σταματήσει αυτό. Και σταμάτησε. Διότι, είπαμε, ο μελετητής που θα έρθει να κάνει Σχέδιο Πόλεως, δεν θα βρει χώρους να κάνει τίποτα… Και σταμάτησε. Βάλαμε μια γραμμή αθεσμοθέτητη. Αυτό έχει όμως εγκαταλειφτεί πλέον… Βλέπεις τώρα οικόπεδα μεγάλα, έξι (6) στρέμματα, εφτά (7) στρέμματα, δυο (2) στρέμματα, τρία (3) στρέμματα, γύρω από τη Νάξο, που κανονικά δεν έπρεπε να χτίζονται, να χτίζονται σαν εντός οικισμού (περιοχή σινεμά, περιοχή Κατσάγρας…) Το Σχέδιο Πόλεως τί είναι; … ότι μπαίνουν, μερικοί χώροι μέσα στο σχέδιο…, ταυτόχρονα, εσύ που μπαίνεις μέσα στο σχέδιο, δεν μπαίνεις ολόκληρος, δίνεις το μισό σου οικόπεδο ή σε γη ή σε χρήμα, και γίνεται αυτό, για να γίνουνε αυτά που δεν θέλουμε να βλέπουμε… Για να γίνουν σχολεία σωστά, χώροι στάθμευσης σωστοί… Για να μη φτάνουμε στο σημείο να χτίζονται νοσοκομεία απέναντι από σχολεία..., αναγκαστικά. Και λέω, εγώ, τώρα: θα ‘ρθει ο μελετητής αυτός, πού θα βρει χώρους να δουλέψει σωστά; Γι’ αυτό, είπα: η μελέτη η πολεοδομική θα έπρεπε να συνοδευτεί με ταυτόχρονη έκδοση αδειών και αναστολή αδειών… Αν αφήσεις από το χαλινάρι το άλογο, το άλογο πάει στον γκρεμό μόνο του… Αυτά, σου λέω, είδα… Αυτά είδα, και στενοχωρήθηκα…
ΕΡ.: Όταν ανακοίνωσες την απόφασή σου να αποχωρήσεις από τον δήμο, έκανες κουβέντα με τον δήμαρχο;
ΑΠ.: Τον είχα ενημερώσει τον δήμαρχο πριν βγω δημόσια και παραιτηθώ. Και μέσα από τα προσυμβούλια. Τους εξήγησα, τότε, τους λόγους που με έκαναν να παραιτηθώ. Όχι, τόσο αναλυτικά, όπως σήμερα εξηγώ σε ‘σας…
ΕΡ: Είναι αυτοί που μέχρι τώρα που έχεις αναφέρεις, δηλαδή;
ΑΠ.: Ναι…
ΕΡ.: Μπαίνει, δηλαδή, θέμα «προοπτικής» για τον δήμο;
ΑΠ.: Και το θέμα που έχει να κάνει με τον «προοπτική»…, και το θέμα που έχει να κάνει με την πελατειακή σχέση, κυρίως με τον δήμο, εμένα με ενοχλούσε αφάνταστα. Με ενοχλούσε αφάνταστα. Δηλαδή, να σου πω ένα παράδειγμα: Σου λέει: είσαι υπεύθυνος για τα πεζοδρόμια ή/και για τις παραλίες. Τι κάνεις τότε; Πας, ενημερώνεις τον κόσμο, μία – δύο φορές, προφορικά, πας, του λες του ενδιαφερόμενου: ‘έχεις πράγματα να βγάλεις στον δρόμο, μη σε παρακαλώ, έχεις 2 μ., βγάλε τα πράγματά σου στους 80-90 πόντους και άφησε 1.10-1.20, να περνά ο κόσμος… Λέει: ‘ναι’, ‘ναι’… Όλοι, λένε ‘ναι’… Όταν δεν γίνει αυτό, όμως, τί κάνεις; Λες: δήμαρχε, θα πρέπει να πέσει πρόστιμο… Άμα δεις, στο συρτάρι, έχω πρόστιμα… Το πρώτο καλοκαίρι, 70.000 ευρώ, το δεύτερο καλοκαίρι, επί θητείας μου, 100.000 ευρώ. Κομμένα, αθεώρητα και απλήρωτα, σβησμένα όλα… Στεναχωρήθηκαν και τα παιδιά του δήμου που ήταν στην επιτροπή, γιατί αναγκαστήκανε και γράψανε θείους, μπαμπάδες, μαμάδες και τους πιάσανε όλους και τους γράψανε. Από το «Nissaki» μέχρι κάτω … και τους γράψανε. Κανείς δεν πλήρωσε, βέβαια… Οπότε, λες, τί κάνω, εγώ, εκεί πέρα; Κοροϊδεύω; Γίνομαι δηλαδή κακός με τον φίλο μου τον Βλαχάκη και… Εγώ, δεν καταλάβαινα ούτε θείο ούτε μπαμπά ούτε μαμά… Και τα παιδιά των συνεργείων, ήταν πολύ αξιόλογα. Βγαίνανε, γράφανε… Αυτή η κατάσταση, με στενοχώρησε… Όλα ‘μηδέν’… Για αυτή την κατάσταση, νομίζω, πως κι εγώ έχω ευθύνη και εσύ..., γιατί αρνούμαστε να συμμετάσχουμε στα Κοινά. Και ασχολούνται με τα Κοινά, οι ίδιοι και οι ίδιοι. Συμφωνείς;
ΕΡ.: …Ναι. Αλλά εσύ, ήσουνα, τότε, φρέσκος και ασχολήθηκες…
ΑΠ.: Ναι, ασχολήθηκα… Το αποτέλεσμα το είδες… Με ‘πέταξε’ το σύστημα… Με ‘πέταξε’ το σύστημα. Βλέπει ο κόσμος… Κάποια στιγμή, πιστεύω, ότι θα αλλάξει αυτό. Αλλά αυτή τη στιγμή, αυτό που βλέπω, είναι ότι οι ίδιοι και οι ίδιοι ασχολούνται. Από όλες τις παρατάξεις. Δεν θέλω να πω μόνο από την παράταξη του κυρίου Μαράκη. Από όλες…
ΕΡ.: Τον κόσμο του δήμου πώς τον βλέπεις; Αντιδρά ετούτη την εποχή που γίνονται ζυμώσεις;
ΑΠ.: Δεν μπορώ να πω πολλά πράγματα. Πάντως, βλέπω, τουλάχιστον στην Χώρα Νάξου, ότι υπάρχει μεγάλη αντίδραση. Και απογοήτευση. Υπάρχει… Είναι εμφανές ότι δεν έχει γίνει κάτι. Κάτι, βρε παιδί μου! Είτε λέγεται … Λιμενικό Ταμείο είτε λέγεται δήμος… Κάτι… Να αλλάξει η μορφή… Να φτιάξουμε ένα παρτέρι… Να γίνει ένα πεζοδρόμιο… Να γίνει μια μελέτη… Κάτι… Και είναι στενάχωρο αυτό. Και λες: γιατί;… Αφού υπάρχουν λεφτά… Πολύ ωραία δουλεύει η Τεχνική Υπηρεσία του δήμους μας… Τί λείπει; Τί λείπει, βρε παιδί μου, για να προχωρήσουμε… Για να γίνει ένα πεζοδρόμιο…
ΕΡ.: Κάτι σαν αυτό στον δρόμο του Μετεωρολογικού, να υποθέσω…
ΑΠ.: Δέκα σαν αυτό θα έπρεπε να έχουμε κάνει. Αυτά, είναι αστεία έργα. Δεν χρειάζονται σοβαρές μελέτες. Αυτά είναι αστεία… Δέκα την ημέρα, μπορεί να κάνει κανείς. Δύο ‘πλάκες’, ένα ‘μπετόν’, 10.000…, παρ’το! Και αλλάξει η μορφή μιας περιοχής. Κατάλαβες, τί σου λέω; Δεν χρειάζονται και … μεγαλεπήβολα (έργα) συνέχεια…
ΕΡ.: Τον κόσμο του δήμου πώς τον βλέπεις; Αντιδρά ετούτη την εποχή που γίνονται ζυμώσεις;
Bλέπω, στην Χώρα Νάξου, ότι υπάρχει μεγάλη αντίδραση. Και απογοήτευση. Υπάρχει… Είναι εμφανές ότι δεν έχει γίνει κάτι. Κάτι, βρε παιδί μου! Είτε λέγεται … Λιμενικό Ταμείο είτε λέγεται δήμος… Κάτι… Να αλλάξει η μορφή… Να φτιάξουμε ένα παρτέρι… Να γίνει ένα πεζοδρόμιο… Να γίνει μια μελέτη… Κάτι… Και είναι στενάχωρο αυτό. Και λες: γιατί;… Αφού υπάρχουν λεφτά… Πολύ ωραία δουλεύει η Τεχνική Υπηρεσία του δήμους μας… Τί λείπει; Τί λείπει, βρε παιδί μου, για να προχωρήσουμε… Για να γίνει ένα πεζοδρόμιο…
ΕΡ.: Κάτι σαν αυτό στον δρόμο του Μετεωρολογικού, να υποθέσω…
ΑΠ.: Δέκα σαν αυτό θα έπρεπε να είχαμε κάνει. Αυτά, είναι αστεία έργα. Δεν χρειάζονται σοβαρές μελέτες. Αυτά είναι αστεία… Δέκα την ημέρα, μπορεί να κάνει κανείς. Δύο ‘πλάκες’, ένα ‘μπετόν’, 10.000…, παρ’το! Και αλλάξει η μορφή μιας περιοχής. Κατάλαβες, τί σου λέω; Δεν χρειάζονται και … μεγαλεπήβολα (έργα) συνέχεια… Δέκα σαν αυτό θα έπρεπε να είχαμε κάνει. Αυτά, είναι αστεία έργα. Δεν χρειάζονται σοβαρές μελέτες. Αυτά είναι αστεία… Δέκα την ημέρα, μπορεί να κάνει κανείς. Δύο ‘πλάκες’, ένα ‘μπετόν’, 10.000…, παρ’το! Και αλλάξει η μορφή μιας περιοχής. Κατάλαβες, τί σου λέω; Δεν χρειάζονται και … μεγαλεπήβολα (έργα) συνέχεια…
ΕΡ.: …Τώρα, λοιπόν, αν ρωτήσεις τον δήμαρχο: ‘γιατί δεν έχουν γίνει τέτοια και άλλα έργα’, που εσύ (σήμερα) αναφέρεις, θα σου απαντήσει-θα σου πει…
ΑΠ.: Θα μου πει, τι;
ΕΡ.: Θα σου πει ότι η Αντιπολίτευση έβαλε τρικλοποδιές…
ΑΠ.: Έβαλε…
ΕΡ.: Ανεξαρτήτως όμως αυτού, εφόσον υπάρχει πλειοψηφία…, βάλε όσες τρικλοποδιές θέλεις…, εγώ ως Πλειοψηφία σε επίπεδο λήψης απόφασης, θα πάρω την απόφαση που θέλω…. Αυτό έχω, εγώ, να παρατηρήσω…
ΑΠ.: Η Αντιπολίτευση, όπως σου είπα έβαλε σε καίρια σημεία κόντρα που δεν έπρεπε. Όπως στο θέμα του Λιμενικού Ταμείου ή του Κυκλοφοριακού…
ΕΡ.: Ναι…. Δεν ήταν περισσότερες από 4-5 οι βασικές ενστάσεις της…
ΑΠ.: Ναι… Από ‘κει και πέρα η Πλειοψηφία είναι αυτή που είναι πραγματικά υπεύθυνη. Πραγματικά... Αυτό είναι αλήθεια. Δεν νομίζω ότι η Αντιπολίτευση είναι το πρόβλημα αυτή τη στιγμή στο δήμο Νάξου. Η Αντιπολίτευση έκανε αυτά που έκανε… Θα κριθεί από τον κόσμο κατάλληλα, και μέχρι εκεί. Τίποτε άλλο. Από ‘κει και πέρα η Πλειοψηφία που εκλέχτηκε να κάνει πέντε πράγματα, που δεσμεύτηκε… Τα οποία τα ψάχνουμε. Μακάρι, να γίνουνε… Σε όλους τους τομείς. Παραδώσαμε μια Ανακύκλωση, βρε, παιδί μου…., μια Ανακύκλωση που δεν προχωράει… Βλέπεις εσύ να προχωράει τίποτα;
ΕΡ.: Εγώ, βλέπω τους δρόμους τους «βομβαρδισμένους» δρόμους…
ΑΠ.: Για τις λακκούβες, μιλάς… Τις βλέπεις όλος ο κόσμος αυτές. Αυτό είναι η καθημερινότητα (που λέμε)… Η Ανακύκλωση έχει τελματώσει Δεν το βλέπει ο κόσμος; Το Βλέπει ο κόσμος. Στην αρχή, θυμάμαι, παίρνανε οι πιο πολλοί σακούλες, βάζανε τα μπουκάλια μέσα, αλλού το πλαστικά…, τώρα, αφού βλέπει τα φορτηγά να τα μαζεύουν όλα μαζί σου λέει ο καθένας, ‘δεν χρειάζεται να ασχοληθώ’… Και μόνο αυτό; Τα πεζοδρόμια… Βλέπω κάνουνε πεζοδρόμια στο δημοτικό διαμέρισμα των Τριπόδων, και δεν κάνουνε στην Χώρα Νάξου. Χρειάζονται εκεί, χρειάζονται, όμως, και εδώ… Σαν δημοτική Αρχή ιεράρχησε τα έργα σου. Αυτά είναι, έτσι, σε γενικές γραμμές τα προβλήματα. Γι’ αυτό βλέπεις…, και υπάρχει μια απογοήτευση. Γι’ αυτό λέω δεν ανακατεύομαι ξανά… Για τουλάχιστον μια τετραετία-πενταετία, δεν ανακατεύομαι ξανά… Ούτε με ενδιαφέρει ούτε θέλω σε κανένα σχήμα να μπω… Ακούω τις υποψηφιότητες…
ΕΡ.: Την φερόμενη υποψηφιότητα του τέως δημάρχου;
ΑΠ.: Ο κ. Κόκκοτας έχει αφήσει ένα έργο εδώ στη Νάξο. Έχει σαν άνθρωπος κάνει φίλους, έχει κάνει εχθρούς. Έχει κάνει στραβά, έχει κάνει ίσια… Έχω όμως να θυμάμαι ένα – δύο πράγματα από την τελευταία τετραετία Κόκκοτα. Είναι ένα άτομο που κάνει το πρόγραμμά του. Είναι μεθοδικός. Ξέρει να οργανώσει… Από ‘κει και πέρα όμως για να κρίνει κανείς την υποψηφιότητα, που λέτε, του κυρίου Κόκκοτα, θα πρέπει να δει και την ομάδα του κυρίου Κόκκοτα.
ΕΡ.: Προ ημερών, σε συνομιλία που είχα μαζί του, μου έκανε λόγο για «νέο αίμα» κ.λπ….
ΑΠ.: Θα το ξαναπώ; Ναι…, δεν αρκεί που είναι ο Κόκκοτας που ξέρω…, ναι, όλοι τον σεβόμαστε…Από ‘κει και πέρα: ποια είναι η ομάδα του; Με ποιους ανθρώπους θα προχωρήσει; Και βασικά: πού θα δεσμευτεί σε αυτά τα σημεία που έβαλε στην κουβέντα μας; Τι θα κάνει για αυτά που καίνε την Νάξο; Αυτό είναι που με νοιάζει εμένα, για να μπορώ να πω: ναι, θα ψηφίσει ή θα στηρίξω τον Κόκκοτα ή τον Μαργαρίτη ή τους Ενεργούς Πολίτες… Να μας πει ο καθένας τους, τι θα κάνει με το Αεροδρόμιο, το Λιμάνι μας…
ΕΡ.: Τον Μαράκη, δηλαδή, δεν θα τον ψηφίσεις, δεν θα τον στηρίξεις, κατά πως μου τα λες;
ΑΠ.: Είμαστε πολύ νωρίς στην προεκλογική περίοδο για να πω αν θα ψηφίσω ή δεν θα ψηφίσω τον Μαράκη. Δεν ξέρω ποιον θα ψηφίσω, αυτή την ώρα.
ΕΡ.: Για την υποψηφιότητα Μαργαρίτη;
ΑΠ.: Το ίδιο έχω να σου απαντήσω. Τον Μανώλη τον Μαργαρίτη, δεν τον ξέρουμε όλοι; Τον ξέρουμε. Ένας αξιόλογος άνθρωπος είναι. Ένας αξιόλογος φίλος… Όμως την δεδομένη στιγμή, θα τον ρωτήσω: ποια είναι η ομάδα σου; Με ποιους θα προχωρήσεις και τι έχεις να πεις πάνω στα θέματα αυτά (για τα οποία μιλήσαμε στην σημερινή μας κουβέντα)… Τι θα κάνεις, δηλαδή, με την Ανακύκλωση; Σε λίγο θα πάμε μέσα για τον Χ.Υ.Τ.Α. Αυτό που ετοιμάζονται να κάνουν εκεί, δεν θα γίνει. Δεν προλαβαίνει να γίνει, διότι μέχρι να τελειώσει και να ωριμάσει το έργο και να δημοπρατηθεί δεν θα υπάρχει ούτε καν Χ.Υ.Τ.Υ…. Κομποστοποίηση θα υπάρχει. Βιομηχανική επεξεργασία… Το 2012 κόβεται ο Χ.Υ.Τ.Υ. Τώρα είμαστε στο ’10. Το ’11 να γίνει η μελέτη; Το ’12; Πάει τέλειωσε. Τέλειωσε και αυτό το έργο. Συν το γεγονός ότι πήγανε στρεβλά όσον αφορά στο θέμα της επιλογής της συγκεκριμένης θέσης. Την Πέμπτη θέση που είχε επιλεγεί, την πήρανε ξαφνικά και την βάλανε πρώτη… Δεν ήταν λογικό, μετά από αυτό να αντιδράσει ο κόσμος; Δεν θα αντιδράσει η Γαλήνη; Δεν θα αντιδράσουν οι Εγγαρές; Δεν θα αντιδράσει εκεί, η περιοχή που επί δεκαετίες έχει το πρόβλημα με τα σκουπίδια; Η πρώτη θέση που είχε επιλεγεί ήταν έξω από το Φιλώτι. Η πρώτη θέση που είχε βγει, ήταν εκεί: Μεταξύ Φιλωτίου και Δαμαριώνα προς τον Καλαντό. Η δεύτερη ήταν κάπου εκεί στην ευρύτερη περιοχή του Κυνιδάρου (που είναι προς την Φανερωμένη), η τρίτη ή η τέταρτη ήτανε, πάντως, η Κορφή Ξύδη. Τότε, λοιπόν, όλοι οι πολιτικοί και από τα δύο μεγάλα κόμματα μπήκαν μέσα σ’ αυτή την υπόθεση για να σταματήσουνε την πρώτη θέση που είχε επιλεγεί. Και … βρέθηκε ο ασθενής κρίκος… Σου λέει: οι άλλοι, εδώ (σ.σ.: Γαλήνη, Εγγαρές), τι ψήφους έχουνε; Εκατό; Βάλε εκεί τη ‘λύση’… Μα πέρα από αυτό, πέρα από την λάθος επιλογή, εδώ που φτάσαμε, δεν θα ‘παίζει’ ο Χώρος Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων ούτε ο Χ.Υ.Τ.Υ, τα υπολείμματα, δηλαδή, πια… Για να γλυτώσουμε συνεπώς τα πρόστιμα που έρχονται θα πρέπει να κάνουμε σωστή ανακύκλωση. Μόνο, τότε, θα γλυτώσουμε τα πρόστιμα. Όταν αποδεδειγμένα κάνεις ανακύκλωση, θα γλυτώσεις την επιβολή προστίμου. Όταν, λοιπόν, δεν μπορείς να κάνεις Χ.Υ.Τ.Α ή Χ.Υ.Τ.Υ. και δεν μπορείς να κάνεις και Ανακύκλωση σωστή στέλνεις τα απορρίμματα στην Αθήνα. Κατ’ αρχάς, κάδοι για την Ανακύκλωση δεν έχουνε μπει ακόμα στα χωριά. Θα μου πεις υπάρχει πρόβλημα εξ αιτίας της έλλειψης προσωπικού…
ΕΡ.: Τώρα, κάτι πάει να αλλάξει… Όπως ξέρεις, αλλάζει το θέμα των εργολαβιών…
ΑΠ.: Τις εργολαβίες, που λες, εγώ, δεν τις ήθελα ποτέ… Ήτανε ένα στρεβλό και παράνομο καθεστώς. Φαινότανε ότι ήτανε ένα στρεβλό και παράνομο καθεστώς. Το βγήκαμε το καθεστώς αυτό. Το βρήκαμε έτοιμο… Ο τρόπος όμως ήτανε… Γενικά, θέλω να πω, ότι το να δώσεις σε ιδιώτη κάτι, δεν είναι κακό. Ο τρόπος που γίνονταν ήτανε το πρόβλημα. Και αφού μας έλεγαν ότι τελειώνουν οι εργολαβίες, εμείς, θα έπρεπε εγκαίρως να ανοίξουμε τις οργανικές θέσεις ώστε να μη βρεθούμε προ τετελεσμένων. Το θέμα με τις εργολαβίες, θα πρέπει να πούμε, δεν είναι θέμα μόνο του δήμου Νάξου,…, για να είμαστε και δίκαιοι… Είναι θέμα πανελλήνιο. Πιστεύω το θέμα με τους εργαζόμενους στην Καθαριότητα, να βρει το λύση του…
ΕΡ.: Σε ό,τι αφορά στον χώρο της Αριστεράς ή της ευρύτερης Αριστεράς που επιχειρεί πράγματα εν όψει των δημοτικών εκλογών, βλέπεις να υπάρχει επίσημη εκπροσώπηση στην κάλπη;
ΑΠ.: Κατά καιρούς έχουνε ξανακατέβει αυτοί σε σχήμα. Μα και αυτοί, εκεί θα κριθούνε. Στα δημοτικά τα θέματα, δεν νομίζω ότι υπάρχει Δεξιά, Αριστερά και ΠαΣοΚ.
ΕΡ.: Κομματικοποιούνται, όμως, οι εκλογές…
ΑΠ.: Κομματικοποιούνται, ναι… Όμως, κοίτα: αυτοί που τώρα είμαι μέσα στον δήμο ή μάλλον αυτοί που στηρίζουν τον Μαράκη, δεν προέρχονται από τη Ν.Δ.; Γι’ αυτό, σου λέω: Πείτε μας, κύριοι, που κατεβαίνετε στις εκλογές ποιοι είστε; Μικρή κοινωνία είμαστε… και το κυριότερο: Θέλω να ξέρω… Πες μου τι θα κάνεις… Στο «λιμάνι», στη «μαρίνα», στο λιμάνι του Απόλλωνα, στον Περιφερειακό, στο «αεροδρόμιο», στην Ανακύκλωση, στις λίμνες του Αγίου Προκοπίου..., τί θα κάνεις, πες μου… Πες μου, τί θα κάνεις στον «πολιτισμό»… Κάναμε μια λίστα ότι θα κάνω αυτά, και έτσι, θα τα κάνω, για να ξέρω και εγώ ο δημότης τί θα κάνω… Δε νομίζω ότι στα νησιά θα πρέπει να μπαίνει το ΠαΣοΚ, η Αριστερά ή η Δεξιά…. Βλέπεις, τώρα, του Μαράκη το ψηφοδέλτιο… Δεν έχει μέσα νεοδημοκράτες; Ή αυτοί που τον στηρίζουν από την Ελάσσονα, δεν είναι νεοδημοκράτες; Τι είναι; Σε καίριες θέσεις τους έχει. Μήπως, ο φίλος μας ο Μανώλης ο Πολυκρέτης, δεν ήταν μέχρι χθες στο Δημοτικό Αθλητικό Κέντρο Νάξου; Ή ο Τουλούπης στα σχολεία… Ονόματα συγκεκριμένα; Αλλά και ο Βενιέρης στο ψηφοδέλτιό του δεν είχε ‘πασόκους’; Δεν νομίζω ότι μπαίνει τέτοιο θέμα, Δεξιάς ή Αριστεράς κ.ο.κ…. Αυτά είναι για να βαυκαλίζονται τα κόμματα… Για να λένε π.χ., ‘πήραμε τη Νάξο’…
ΕΡ.: μετά από την αποχώρησή σου, είχαμε την ανεξαρτητοποίηση Ραπτάκη και την διαγραφή Πολυκρέτη από τον συνδυασμό της πλειοψηφίας του δημάρχου… Πώς σχολιάζεις αυτές τις εξελίξεις;
ΑΠ.: Η αλήθεια είναι… Δεν το ‘χω ξαναζήσει, να σου πω την αλήθεια… Αλλά μου έκανε εντύπωση, πάντως, πώς μια παράταξη στον δεύτερο χρόνο άρχισε και διαλυότανε… Γιατί αυτά τα στελέχη ήταν σημαντικά της στελέχη, κακά τα ψέματα… Πέρα από τους ψήφους, αυτοί οι άνθρωποι μπορούσαν κάτι να κάνουν… Αφού, όμως, δεν υπήρχε ομοψυχία. Δεν υπήρχε… Δεν υπήρχε… Ίσως αυτό που έβλεπα εγώ, το βλέπαν κι άλλοι… Απλώς, οι συγκεκριμένοι, το εκφράσανε με άλλον τρόπο. Εγώ, αποφάσισα ότι το δίκαιο και τίμιο απέναντι στον δήμαρχο ήταν από την στιγμή που αποφάσισα να φύγω από την θέση του αντιδημάρχου, να φύγω και από το δημοτικό συμβούλιο. Δηλαδή, αφού δεν συμφωνείς με την πολιτική του…, με αυτόν εκλέχτηκες…, πρέπει να του αδειάσεις τη θέση να μπει ένας που… Το 60% ο Μαράκης το πήρε… Κακά τα ψέματα… Δεν το πήρε ούτε ο Πομόνης ούτε ο Ραπτάκης ούτε κανένας άλλος… Και αυτό θα πρέπει να το σεβαστείς… Αυτή είναι η γνώμη μου. Γι’ αυτό και έφυγα και από το δημοτικό συμβούλιο, αδειάζοντας μια θέση, για να μπορέσει ο Μαράκης, να βάλει τον επόμενο, που να μπορέσει να στηρίξει μια πολιτική, την πολιτική με την οποία εγώ δεν συμφωνούσα… Αυτή είναι γνώμη μου. Νομίζω ότι είναι θέμα, καθαρά, ομοψυχίας. Δεν μπορούσε αυτή η παράταξη να μείνει ενωμένη… Ίσως, να μην είχε γίνει αυτό, αν υπήρχε μια προετοιμασία της παράταξης αυτής.
ΕΡ.: Δηλαδή;
ΑΠ.: Δηλαδή: εμείς, εκλεχτήκαμε τον Οκτώβριο… Εγώ ανέλαβα τον Φλεβάρη του ’07. Από τότε, και εγώ και κάποιοι άλλοι, εναγωνίως, ζητούσαμε συναντήσεις καθημερινές με τους συμβούλους της παράταξής μας…, να δούμε τί θα κάνουμε. Τί θα κάνουμε για τις Μέλανες, παραδείγματος χάριν… Όχι, χι πάρε ένα κλειδί, πήγαινε στο γραφείο σου εκεί…, και… Δηλαδή, χρειαζότανε μια οργάνωση της διοίκησης που επρόκειτο να ασκήσουμε. Πρέπει να μη χάνεις χρόνο. Πρέπει να έχεις μια προετοιμασία για τον τομέα που ετοιμάζεσαι να αναλάβεις. Εγώ, είχα πολύ σημαντικό πρόβλημα με το θέμα χρόνου. Γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι η Νάξος θα το χάσει το τρένο, αν δεν το ‘χει κιόλας χάσει…, αν δεν είναι αναστρέψιμη, δηλαδή, η κατάσταση. Γι’ αυτό με έβλεπες και έκανε βιαστικά πράγματα… Αν, λοιπόν, αυτή η προετοιμασία είχε γίνει από την επομένη της ημέρας εκλογής μας μέχρι και τη ημέρα της ορκωμοσίας μας, που πέρασε ένα εύλογο χρονικό διάστημα, ίσως εκεί μέσα να είχαν βγει οι διαφωνίες, εκεί θα καταλάβαινε ο καθένας πού πάει το πράγμα και δεν θα έφτανε σε θέματα και αξιώματα που θα έπρεπε να τα εγκαταλείψεις μετά… Ή, θα έπειθες και τους άλλους…, ότι, βρε, παιδιά, αυτό είναι αυτό που θα πρέπει να κάνουμε’. Δηλαδή, εσύ που ανέλαβες αυτόν τον τομέα, θα κάνεις αυτό. Ο άλλος, το άλλο. Να μου πει και μένα ο Πολυκρέτης αυτό, να μου πει ο Ραπτάκης αυτό, να πω και εγώ στον Τσαγκλή τού άλλου η γνώμη είναι αυτή, να μου πει και αυτός… Υπήρχε ένα ‘χύμα’ από την πρώτη στιγμή, πώς να σου το πω, βρε, παιδί μου…, που άρχισε και με ‘τσίγκλαγε’…
ΕΡ.: …Και ήσουν από τους πρώτους που ο δήμαρχος επέλεξε για μια θέση αντιδημάρχου… Όμως, η προσπάθειά σου, κατά πως μου λες, δεν προχώρησε… Δεν βρήκες ανταπόκριση…
ΑΠ.: Σου λέω: δεν υπήρξε βοήθεια. Δεν υπήρξε ανταπόκριση. Δεν είχαμε ίδια μυαλά, βρε παιδί μου, για να σου ρο πω πιο λαϊκά. Δεν είχαμε τα ίδια μυαλά για τη Νάξο. Γι’ αυτό και προτίμησα να αποχωρήσω.
ΕΡ.: Υπάρχει πιθανότητα να αλλάξουνε κάποια πράγματα, ως προς αυτό, αν επανεκλεγεί ο κύριος Μαράκη;’
ΑΠ.: Πώς να το πω αυτό; Με τι εχέγγυα να το πω αυτό το πράγμα. Να αλλάξει δηλαδή, τί; Εκτός κι αλλάξει την ομάδα του… Εκτός κι αν αλλάξει την ηγετική ομάδα. Εκτός κι αν αλλάξει μυαλά. Εκτός κι αν κάνει ένα πρόγραμμα που μας εντυπωσιάσει όλους.
ΕΡ.: …Και εν όψει «Καλλικράτη», τί…, ποια η εκτίμησή σου, δηλαδή, για τον «ενιαίο»;
Απ.: Και οι κάτοικοι των ορεινών περιοχών περιμένουν εναγωνίως τον νέο και ενιαίο δήμο. Αισθάνονται, παραμελημένοι. Περιμένουνε… Οι περισσότεροι, τον περιμένουμε εναγωνίως, μπας και γίνει κάτι.
ΕΡ.: Σίγουρα, δεν είναι πιο απαιτητικές οι ‘καρέκλες’, τώρα;
ΑΠ.: Ασφαλώς. Γι’ αυτό και όποιος αποφασίσει να μπει στα πράγματα μέσα στις εκλογές του Νοεμβρίου, θα πρέπει να έχει την επιθυμία και να είναι και έτοιμος κιόλας να προσφέρει. Δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να πάρει μια καρέκλα τώρα και να πει ότι έγινα… Θα πρέπει να δούλευε από το πρωί μέχρι το βράδυ. Και ειδικά για το μεταβατικό στάδιο αυτής της πρώτης τετραετίας του ενιαίου δήμου. Μέχρι τώρα, ο κάθε δήμος είχε τις δικές του Υπηρεσίες. Τώρα, θα ενωθούνε οι Υπηρεσίες. Θα γίνει πολύ πιο μεγάλος ο δήμος, και θα πρέπει αυτό το ‘πράγμα’ να διοικηθεί σωστά.
ΕΡ.: Έχει πιστεύεις τα προσόντα ο κύριος Μαράκης να…
ΑΠ.: Δεν μπορώ να το πω, εγώ, αυτό. Δεν μπορώ να το πω. Εν πάση περιπτώσει, η εποχή του ‘γεια σου, Γιάννη μου’, έχει περάσει. Τώρα, η διοίκηση θα πρέπει να ναι, θα έλεγα, πιο επιτελική. Πώς θα διοικήσεις 250 ανθρώπους, ώστε να σου κάνουν τη δουλειά που θέλεις, και για την οποία εκλέχτηκες. Αυτή δηλαδή τη δουλειά θα την κάνουν οι Τεχνικές Υπηρεσίες, αυτήν, η Τουριστική Επιτροπή, αυτήν, η επιτροπή Χωροταξίας και Πολεοδομίας που θα υπάρχει… Αυτά τα πράγματα θα πρέπει να σου κάνουν σωστά οι 250 αυτοί άνθρωποι…
ΕΡ.: Αν είχες την πορεία την πολυετή του κυρίου Κόκκοτα, αν ήσουνα στην θέση του κυρίου Κόκκοτα εσύ, θα επανερχόσουν στα πράγματα;
ΑΠ.: Τί με ρωτάς, τώρα; Δεν ξέρω… Ειλικρινά, δεν ξέρω… Δεν μπορώ να το απαντήσω αυτό, τώρα… Ο Βασίλης ο Κόκκοτας, πιστεύω ότι για να έχει κάνει μια τέτοια επιλογή, κάτι έχει ζυγιάσει… Για μένα όμως ως πολίτη της Νάξου δεν με ενδιαφέρει τί έχει ζυγιάσει. Εμένα με ενδιαφέρει τί πρόγραμμα θα κατεβάσει και με ποια άτομα θα στελεχωθεί, και από εκεί θα κρίνω αν θα τον ψηφίσω, αν θα τον στηρίξω κ.λπ., όπως, άλλωστε, θα κρίνω και τους υπόλοιπους υποψήφιους. Έτσι, νομίζω, θα πρέπει από ‘δω και μπρος να σκεφτόμαστε και να ενεργούμε όλοι μας στο νησί.
ΕΡ.: Αποκλείεις στο απώτερο μέλλον δική σου συμμετοχή, και πάλι, στα πράγματα;
ΑΠ.: Όχι, δεν αποκλείω τίποτε. Αλλά, πολύ μελλοντικά όμως… Στο ξαναλέω αυτό. Το ξεκαθαρίζω μια και καλή, για τώρα…
ΕΡ.: Υπό προϋποθέσεις, δηλαδή…
ΑΠ.: Θα εξαρτηθεί, τότε από την επαγγελματική μου ζωή και, βεβαίως, την προσωπική μου… Θέλω να πω, δηλαδή, ότι όπως διαμορφώνονται τώρα τα πράγματα, το να προσφέρεις μερικές ώρες της ημέρας στον δήμο μας, δεν βοηθάει… Δεν βοηθάει σε ένα νησί με τόσα προβλήματα.
ΕΡ.: Με την ιδιότητα του μηχανικού που επί σειρά ετών δουλεύει στην αγορά την οικοδομική της Νάξου μέσα, πώς κρίνεις/βλέπεις τα πράγματα;
ΑΠ.: Για την Οικοδομή που μας, φαντάζομαι… Πτώση στην Οικοδομή. Πτώση. Σε ποσοστά δεν ξέρω να σου απαντήσω. Υπάρχει όμως πτώση στην Οικοδομή και αυτό φαίνεται, κυρίως, από τα εργοστάσια παραγωγής. Οικοδομικών υλικών. Δηλαδή από τις μάντρες, από τα εργοστάσια παραγωγής ‘μπετόν’… Υπάρχει πτώση. Υπάρχει, επίσης, (και) μια ανασφάλεια γενικότερα, που δημιουργεί κρίση στους επαγγελματίες της Οικοδομής., όχι τόσο στους μηχανικούς όσο στους εργαζόμενους στα οικοδομικά επαγγέλματα. Δηλαδή, στους μπετατζήδες, στους σοβατζήδες, στους πλακάδες… Δηλαδή, τι γίνεται…: επειδή το κόστος μιας άδειας δεν είναι τραγικά ψηλό, ο κόσμος που έχει κάποια χρήματα μπορεί να βγάλει μια άδεια. Όμως με την ‘χτίσει’. Ακόμη κι αν έχει το χρήμα, δεν την ‘χτίζει’. Η κρίση τον έχει…, περιμένει και άλλη μια χρονιά, περιμένει και μια δεύτερη…, αφού σου λέει: τέσσερα χρόνια είναι η ισχύς μιας άδειας. Αυτό όμως, κάνει έναν κύκλο. Φέρνει πρόβλημα στον μπετατζή, στον πλακά κ.ο.κ. Και όλο αυτό το πράγμα δημιουργεί προβλήματα στο εμπόριο. Αυτό, λοιπόν, το πρόβλημα έχει βγει. Αυτό το πρόβλημα υπάρχει αυτήν την περίοδο που μιλάμε… Και δεν ξέρω αν ενταθεί και μέσα στην χρονιά αυτή που διανύουμε, διότι, ας μη ξεχνάμε, ότι έχουν στραγγίξει και οι τράπεζες. Τα εύκολα δάνεια έχουν τελειώσει. Δεν μπορεί., τώρα, να μπεις μέσα σε μια τράπεζα και να πεις δώσε μου ένα ‘επισκευαστικό’, να χτίσω. Και δεν ισχύει αυτό μόνο στη Νάξο. Σε όλη τη χώρα συμβαίνει αυτό. Αλλά και σε ό,τι αφορά στον αριθμό των οικοδομικών αδειών υπάρχει πτώση. Νούμερα και τέτοια δεν ξέρω να σου πω…
ΕΡ.: Παρατηρείται κίνηση σε ό,τι αφορά στις προσθήκες, ας πούμε, που συμβαίνει να επιχειρούνται στα ήδη υπάρχοντα τουριστικά καταλύματα.
ΑΠ.: …Καινούργια, έτσι, πάντως, μεγάλα τουριστικά, δεν έχω ακούσει να προγραμματίζονται για το 2010. Υπάρχει μείωση στις οικοδομικές δραστηριότητες. Είναι δεδομένο αυτό. Και είναι και σαφές. Αφού σε πρώτη φάση η κρίση έχει χτυπήσει τα επαγγέλματα που δουλεύουνε στην Οικοδομή, σε δεύτερη φάση τα χτυπήσει και αυτούς που κάνουνε μελέτες.
ΕΡ.: Εφέτος ο συνολικός αριθμός των αφίξεων θα σημειώσει μια αύξηση κατά 7%, λένε τα τελευταία νέα…
ΑΠ.: Το έχω ακούσει και εγώ, αυτό. Και δεν μου κάνει εντύπωση αυτό…, διότι η ύφεση στην Ευρώπη αρχίζει και μειώνεται. Εμείς, μπαίνουμε, τώρα, στην ύφεση στην Ελλάδα. Γι’ αυτό και δεν θα μου κάνει εντύπωση αν υπάρξει αύξηση… Το θέμα είναι, μην έρθει ο κόσμος, ο καινούργιος κόσμος, και τον εκπλήξουμε αρνητικά. Έρθουνε…, και μας θεωρήσουνε φθηνό προορισμό, και φύγουνε τρέχοντας, μετά…, ότι είμαστε ο πιο ακριβός της Ευρώπης.
ΕΡ.: Είμαστε;
ΑΠ.: Εντάξει ακόμα δεν είμαστε… Όμως, από πολλές ανταγωνιστικές χώρες, είμαστε. Από την Ισπανία είμαστε... Από την Πορτογαλία είμαστε. Και από την Κροατία και την Τουρκία, είμαστε… Και στα καταλύματα και στην ποιότητα των παροχών που δίνουμε στις οικοδομές, λακκούβες, κάδους, βρωμιές, που τα βλέπεις, και στην καθημερινότητα: καφές, φα’ί’ κ.λπ. Πάντως, θα πρέπει να πω ότι οι τιμές αρχίζουν να ‘πέφτουν’… Και στην Νάξο και στην Αθήνα, που πήγα πρόσφατα…
ΕΡ.: Η Νάξος, πάντως, δεν είναι από τα πιο ακριβά νησιά των Κυκλάδων….
ΑΠ.: Όχι. Συμφωνώ. Γι’ αυτό και δεν έχει δει την κρίση ακόμα. Πέρυσι είχε έρθει κόσμος… και περισσότερος κόσμος. Βέβαια, ήταν πολύ ‘λίγος’ απ’ ό,τι έμαθα στην κατανάλωσή του… Το μεγάλο ερώτημα είναι με τους Έλληνες… Οι Έλληνες χαλάνε κλεφτά στις διακοπές τους. Το ξέρεις αυτό. Οι Έλληνες είναι μια καλή φουρνιά τουριστών. Θα … αλλάξουν φέτος; Με τα μέτρα αυτά; Με την κρίση; Με τα φορολογικά; Είναι ένα ερώτημα; Αυτό που μπορεί να έχει επιπτώσεις στη Νάξο. Εν πάση περιπτώσει… Μπορεί να ‘ρθει κόσμος… Το θέμα είναι τί λεφτά θα αφήσει ο κόσμος αυτός… Αν χάσουμε και τον Έλληνα, λόγω κρίσης και μέτρων, τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα. Επάνω στην Αθήνα που πήγα, τα μαγαζιά κλείνουν, το ένα μετά το άλλο, στο κέντρο. Και (…ξέρεις), σε περιόδους κρίσης, ο κόσμος κόβει τα περιττά. Δεν θα κόψει τα φροντιστήρια του παιδιού του… Θα μειώσει ή θα κόψει το ταξίδι του… Ελπίζω να μην είναι έτσι… Το θέμα όμως είναι, εμείς, σαν νησί τί κάνουμε… Πρέπει να γίνουμε ανταγωνιστικοί, ώστε να μας ξανάρθουνε αυτοί οι άνθρωποι. Εδώ, στη Νάξο υπάρχει μια δυναμική, Γιάννη… Βλέπω, εδώ, τώρα, τα στατιστικά των λυκείων κ.λπ., πάρα πολλά παιδιά, ναξιωτάκια, μπαίνουν σε σχολές μέσα… Τ.Ε.Ι. και Α.Ε.Ι., ελπίζοντας ή βλέποντας μια ανάπτυξη που έχει η Νάξος από το ’80, ξέρω ‘γω, μέχρι το 2000…, να βρουν δουλειά ως ξενοδόχοι, ως μηχανικοί, ως δικηγόροι… Αυτό, εμένα με τρομάζει… Γιατί, εμείς, τα φάγαμε τα ψωμί μας ως επαγγελματίες στη Νάξο. Αυτό εμένα με τρομάζει: δηλαδή, αυτή η νέας γενιά, τί θα βρει εδώ; Πού θα ‘ρθουνε να δουλέψουνε αυτά τα νέα παιδιά. Αυτά τα παιδιά που φύγανε από τα χωράφια και πήγανε και σπουδάσανε…, και πολύ καλά κάνανε… Πού θα πάνε αυτά τα παιδιά; Γι’ αυτό με βλέπεις που τρέμω και ανησυχώ, και λέω γρήγορα, γρήγορα όχι μεγάλες καθυστερήσεις, κάντε πράγματα ώστε να δώσουμε προσόντα στο νησί μας. Το νησί μας είναι τεράστιο. Είναι ένας γίγαντας που κοιμάται η Νάξος. Τί δουλειά έχει η Πάρος και η Μύκονος με την ομορφιά της Νάξου; Καμία. Και όμως είμαστε ουραγοί μια ζωή. Τρώμε τα σωθικά μας, εδώ, μόνοι μας. Μη περάσεις το μηχανάκι ανάποδα, μη μου κόψεις από το πεζοδρόμιο μισό μέτρο, μη πληρώσω πρόστιμο, η μπουκαμβίλια του γείτονα μου κόβει τη θέα…, να πω στον δήμο να μου την κόψει, τέτοια πράγματα, δηλαδή… Μετά είναι και η νοοτροπία του κόσμου. Οι διαφωνίες. Μετά είναι και οι Αρχές του τόπου που την έχουνε καλλιεργήσει αυτή τη νοοτροπία. Αυτό, που είπες και εσύ στην αρχή της κουβέντας μας: η ατιμωρησία δηλαδή. Αυτά είναι τα διλήμματα που προβληματίζουν, που πρέπει να προβληματίσουν τον καθένα… Αυτά τα νέα παιδιά, λοιπόν, που θα πάνε; Αν συνεχιστεί αυτή κατάσταση θα πάμε πίσω, στην πριν το ’80 εποχή, που φεύγανε τα παιδιά από τη Νάξο και δεν ξανάρχονταν πίσω…
ΕΡ.: Γιάννη…, για να κλείσουμε την κουβέντα μας: Έβαλες από μέσα σου αυτό που ήθελες να βγάλεις;
ΑΠ.: Ναι, νομίζω ναι… Πολύ χαλαρά. Σε γενικές γραμμές, ναι…
ΕΡ.: Έχει απομείνει κάτι που δεν κουβεντιάσαμε;
ΑΠ.: Όχι, δεν νομίζω… Επισημάνσεις έκανα… Είπα αυτά που με τρώγανε εμένα … σαν το σαράκι το ξύλο, και που όταν γύρναγα στο σπίτι μου τη νύχτα, φουσκωμένος, κόκκινος από τα νεύρα και την στεναχώρια μου…, πέρναγε η νύχτα και πήγαινα την επομένη εκεί, στον δήμο, και έβλεπα να με … έχουνε για ‘ψύχραιμο’. Και λέω κι εγώ: Γιατί να στενοχωριέμαι και να ‘σκίζομαι’…, και ‘γιατί το ένα’, ‘γιατί το άλλο’;
ΕΡ.: Τόσο σοβαρά δηλαδή είχες πάρει τον ρόλο σου;
ΑΠ.: Ναι…, εκεί ήτανε που άρχισα να αναρωτιέμαι… Και λέω ‘στο τέλος, τι θα γίνει; Αφού, τη μια μου κόβουνε τη μια μελάτη, την άλλη, δεν έχουμε λεφτά, τη μια ο περιφερειάρχης είπε ότι η Παπαβασιλείου (Κυκλοφοριακό) είναι ‘έτσι’ και δεν το προβλέψαμε…, γιατί, δηλαδή, να πηγαίνω στο γραφείο μου στον δήμο; Να πηγαίνω, δηλαδή, για καφέ; Πιο καλό καφέ έχω στο γραφείο μου. Και πιστεύω ότι η πλειονότητα των ανθρώπων που με ψηφίσανε…, και που το μεταφέρανε μετά, τηλεφωνικά, όταν έφυγα από τον δήμο, αυτό περιμένανε από μένα: να κάνω πράγματα σημαντικά και ουσιαστικά. Αν ήταν να πηγαίνω για να πίνω εκεί, έναν καφέ ή απλώς να γίνω ένας επόπτης Καθαριότητας ή αν θα πρέπει ο κάδος αυτός που είναι του Βλαχάκη, να φύγει και να πάει πιο δίπλα, ας πούμε…, σκέφτηκα: δεν θέλω… Είπα: δεν θέλω… Ώς εδώ. Υπάρχουν και Υπηρεσίες Καθαριότητας στον δήμο, δόξα τω Θεώ!, αρκετά οργανωμένες… Άλλα, εγώ, φαντάστηκα για την καθαριότητα: να πάρουμε φορτηγά, να κάνουμε ανακύκλωση… Αυτό φαντάστηκα ότι θα μπορούσε να κάνει ένας αντιδήμαρχος. Κάπως έτσι, οργανώνονται καλά οι Υπηρεσίες… Ένα τηλέφωνο, π.χ., να μπορούσα να βάλω, ώστε οποιαδήποτε στιγμή ήθελε ο πολίτης να διαμαρτυρηθεί ή να καταγγείλει κάτι…, που πετάνε τα στρώματα και τις κουζίνες…, ξέρεις, να είχε την δυνατότητα να το κάνει.
ΕΡ.: Το είχες προτείνει αυτό;
ΑΠ.: Βεβαίως, το είχα προτείνει. Είχα προτείνει να γίνει και ένα κιόσκι να μπει μέσα μια τηλεφωνήτρια όλη την νύχτα. …Που να βάζεις κάμερες, τώρα, για να δεις ποιος πετάει σκουπίδια έξω από τους κάδους στην Μικρή Βίγλας; Πού να τους παρακολουθήσεις όλους, εδώ; Είναι τρελοί… Θέλω να σου πω: έτσι το’χα δει, εγώ. Το να πηγαίνω εκεί, και να πίνω καφέ και να λέω ‘είμαι αντιδήμαρχος… Άσε, τώρα…».
ΕΡ.: Είχες δηλαδή πράγματα στο μυαλό σου που δεν «βγήκανε»;
ΑΠ.: Πολλά πράγματα. Και για εμένα όλα αυτά θα έπρεπε να ‘τρέξουν’. Να ‘τρέξουν’, όλα… και περίμενα και από τους άλλους συναδέλφους μου να κάνουνε τομές. Να ‘τρέξουνε’… Αυτό που διαπίστωσα εγώ, είναι ότι υπήρχε και εξακολουθεί να υπάρχει, μια νοοτροπία απλής διαχείρισης. Είναι, λέει, υπεύθυνος για το Νερό και για τον Βιολογικό. Πολύ ωραία! Μα, δεν είσαι εσύ ο αντιδήμαρχος, υπεύθυνος μόνο, να υπογράφεις χαρτί τού Βλαχάκη για να του πάει το νερό στο μητάτο, ας πούμε… Αυτό θα το κάνει η αρμόδια Υπηρεσία. Και θα κρίνει, αν θα πρέπει να το κάνει αυτό Θα πρέπει ο αντιδήμαρχος να νοιαστεί για μια μελέτη, φερ’ ειπείν, που θα πρέπει να γίνει από το Πολυτεχνείο για τα λύματα του ΒΙΟ.ΚΑ. Έχουνε, δε, εμβόλιμα να πω, προσφερθεί από το Πολυτεχνείο τέτοιες μελέτες… Αν θα πρέπει να τα κάνουμε τα λύματα, λίπασμα ή θα πρέπει να εκτρέψουμε το νερό να αρδεύεται ο κάμπος…. Είχα προκαλέσει μια συνάντηση με καθηγητές του Πολυτεχνείου για το θέμα της διαχείρισης των υδάτων. Είχαν μπει μέσα στο πρόγραμμά μου αυτά… Αυτά είναι τα επιτελικά, που σου είπα πιο πάνω, σχέδια. Δεν μπορείς να τρέχεις από το πρωί μέχρι το βράδυ για μια αποχέτευση που χάλασε. Και αυτό θα πρέπει να το παρακολουθήσει ο δήμος. Όμως, για αυτά τα πράγματα υπάρχουνε, δόξα τω Θεώ, καλά οργανωμένες Υπηρεσίες.
ΕΡ.: Μπορούμε, δηλαδή, να πούμε ότι ‘κολλήσανε’ οι προσδοκίες σου, οι βλέψεις σου και τα όνειρά σου;
ΑΠ.: Ναι. Ήταν λάθος δικό μου. Το ομολογώ. Είχα βάλει ψηλά τον πήχη. Είπα: ωραία! Θα μπούμε σε έναν δήμο, νέοι άνθρωποι στα πράγματα, θα κάνουμε το καλύτερο...
ΕΡ.: …Και δεν το είδες αυτό, δηλαδή, να γίνεται μετά τους πρώτους μήνες;
ΑΠ.: Έβλεπα από ένα σημείο και μετά, ότι δεν μπορώ να προσφέρω πια όσα εγώ θα ήθελα, και είχα στο μυαλό μου, να προσφέρω, Τον Φλεβάρη του 2007 ορκιστήκαμε, τον Ιούλιο του 2008, παραιτήθηκα. Σε ένα χρόνο και κάτι… Δεν μου άρεσε πια… Ένιωθα ότι και εγώ φθείρομαι…, και αυτό που ήθελα να κάνω, ένιωθα ότι δεν μπορούσα… και ένιωθα, επίσης, (και) μια … αντιμετώπιση…, ότι είμαι, ας πούμε, σαν ‘φραγμός’ εκεί μέσα… Σαν το ‘μαύροι πρόβατο’… Στενοχωρήθηκα πολύ που έφυγα. Και ήταν εκείνη η περίοδος του καλοκαιριού έντονη, θυμάμαι… Λέω: γαμώτο!... Μπήκα…, θα φύγω… Αυτό που με στενοχωρούσε και που με ‘τρέναρε’, να τους το πω, ήταν που φανταζόμουνα πως θα με πιέσουνε να μείνω… Φεύγοντας, όμως, διαπίστωσα, πως τα πράγματα ήταν πιο εύκολα απ’ ό,τι περίμενα. Εγώ, αν είχα έναν σύμβουλο που επάνω του είχα στηρίξει πράγματα, και που θα μου έλεγε φεύγω, θα του έλεγα ‘ρε, που πας; Τρελός είσαι;’… Κάθε βράδυ, θα ήμουν στο σπίτι του, 12 η ώρα… Όταν είδα όμως ότι δεν υπήρξε αντίδραση, χάρηκα. Μου έφυγε ένα βάρος…, γιατί είμαι και συναισθητικός άνθρωπός. Έλεγα: θα στενοχωρηθεί, τώρα, ο δήμαρχος, θα στενοχωρηθεί ο Σέργης, θα στενοχωρηθεί ο Τσαγκλής, θα στενοχωρηθεί ο Στάθης (σ.σ.: Πιτταράς), ξέρεις επειδή μαζί παλέψαμε… Μου είπανε, οφείλω να πω: ‘τουλάχιστον, μείνε ως σύμβουλος, αφού από τη θέση του αντιδημάρχου φεύγεις… Μείνε, στο συμβούλιο…’ Και λέω: τί να κάνω στο συμβούλιο; Να πηγαίνω, δηλαδή, στο συμβούλιο…, και να γινόμαστε, όλοι, γραφικοί; Είχα στα αλήθεια, Γιάννη, ‘κομπλάρει’, πριν τους ανακοινώσω την απόφασή μου. Είμαι, βλέπεις, (και) μυστήριος άνθρωπος. Όμως, η εξέλιξη είχε όπως παραπάνω σου περιέγραψα… Είπε ‘ουφ’ κι αυτός και εγώ…Και χάρηκα τόσο πολύ. Και είπα: ευτυχώς…
Bλέπω, στην Χώρα Νάξου, ότι υπάρχει μεγάλη αντίδραση. Και απογοήτευση. Υπάρχει… Είναι εμφανές ότι δεν έχει γίνει κάτι. Κάτι, βρε παιδί μου! Είτε λέγεται … Λιμενικό Ταμείο είτε λέγεται δήμος… Κάτι… Να αλλάξει η μορφή… Να φτιάξουμε ένα παρτέρι… Να γίνει ένα πεζοδρόμιο… Να γίνει μια μελέτη… Κάτι… Και είναι στενάχωρο αυτό. Και λες: γιατί;… Αφού υπάρχουν λεφτά… Πολύ ωραία δουλεύει η Τεχνική Υπηρεσία του δήμους μας… Τί λείπει; Τί λείπει, βρε παιδί μου, για να προχωρήσουμε… Για να γίνει ένα πεζοδρόμιο…
ΕΡ.: Κάτι σαν αυτό στον δρόμο του Μετεωρολογικού, να υποθέσω…
ΑΠ.: Δέκα σαν αυτό θα έπρεπε να είχαμε κάνει. Αυτά, είναι αστεία έργα. Δεν χρειάζονται σοβαρές μελέτες. Αυτά είναι αστεία… Δέκα την ημέρα, μπορεί να κάνει κανείς. Δύο ‘πλάκες’, ένα ‘μπετόν’, 10.000…, παρ’το! Και αλλάξει η μορφή μιας περιοχής. Κατάλαβες, τί σου λέω; Δεν χρειάζονται και … μεγαλεπήβολα (έργα) συνέχεια… Δέκα σαν αυτό θα έπρεπε να είχαμε κάνει. Αυτά, είναι αστεία έργα. Δεν χρειάζονται σοβαρές μελέτες. Αυτά είναι αστεία… Δέκα την ημέρα, μπορεί να κάνει κανείς. Δύο ‘πλάκες’, ένα ‘μπετόν’, 10.000…, παρ’το! Και αλλάξει η μορφή μιας περιοχής. Κατάλαβες, τί σου λέω; Δεν χρειάζονται και … μεγαλεπήβολα (έργα) συνέχεια…
ΕΡ.: …Τώρα, λοιπόν, αν ρωτήσεις τον δήμαρχο: ‘γιατί δεν έχουν γίνει τέτοια και άλλα έργα’, που εσύ (σήμερα) αναφέρεις, θα σου απαντήσει-θα σου πει…
ΑΠ.: Θα μου πει, τι;
ΕΡ.: Θα σου πει ότι η Αντιπολίτευση έβαλε τρικλοποδιές…
ΑΠ.: Έβαλε…
ΕΡ.: Ανεξαρτήτως όμως αυτού, εφόσον υπάρχει πλειοψηφία…, βάλε όσες τρικλοποδιές θέλεις…, εγώ ως Πλειοψηφία σε επίπεδο λήψης απόφασης, θα πάρω την απόφαση που θέλω…. Αυτό έχω, εγώ, να παρατηρήσω…
ΑΠ.: Η Αντιπολίτευση, όπως σου είπα έβαλε σε καίρια σημεία κόντρα που δεν έπρεπε. Όπως στο θέμα του Λιμενικού Ταμείου ή του Κυκλοφοριακού…
ΕΡ.: Ναι…. Δεν ήταν περισσότερες από 4-5 οι βασικές ενστάσεις της…
ΑΠ.: Ναι… Από ‘κει και πέρα η Πλειοψηφία είναι αυτή που είναι πραγματικά υπεύθυνη. Πραγματικά... Αυτό είναι αλήθεια. Δεν νομίζω ότι η Αντιπολίτευση είναι το πρόβλημα αυτή τη στιγμή στο δήμο Νάξου. Η Αντιπολίτευση έκανε αυτά που έκανε… Θα κριθεί από τον κόσμο κατάλληλα, και μέχρι εκεί. Τίποτε άλλο. Από ‘κει και πέρα η Πλειοψηφία που εκλέχτηκε να κάνει πέντε πράγματα, που δεσμεύτηκε… Τα οποία τα ψάχνουμε. Μακάρι, να γίνουνε… Σε όλους τους τομείς. Παραδώσαμε μια Ανακύκλωση, βρε, παιδί μου…., μια Ανακύκλωση που δεν προχωράει… Βλέπεις εσύ να προχωράει τίποτα;
ΕΡ.: Εγώ, βλέπω τους δρόμους τους «βομβαρδισμένους» δρόμους…
ΑΠ.: Για τις λακκούβες, μιλάς… Τις βλέπεις όλος ο κόσμος αυτές. Αυτό είναι η καθημερινότητα (που λέμε)… Η Ανακύκλωση έχει τελματώσει Δεν το βλέπει ο κόσμος; Το Βλέπει ο κόσμος. Στην αρχή, θυμάμαι, παίρνανε οι πιο πολλοί σακούλες, βάζανε τα μπουκάλια μέσα, αλλού το πλαστικά…, τώρα, αφού βλέπει τα φορτηγά να τα μαζεύουν όλα μαζί σου λέει ο καθένας, ‘δεν χρειάζεται να ασχοληθώ’… Και μόνο αυτό; Τα πεζοδρόμια… Βλέπω κάνουνε πεζοδρόμια στο δημοτικό διαμέρισμα των Τριπόδων, και δεν κάνουνε στην Χώρα Νάξου. Χρειάζονται εκεί, χρειάζονται, όμως, και εδώ… Σαν δημοτική Αρχή ιεράρχησε τα έργα σου. Αυτά είναι, έτσι, σε γενικές γραμμές τα προβλήματα. Γι’ αυτό βλέπεις…, και υπάρχει μια απογοήτευση. Γι’ αυτό λέω δεν ανακατεύομαι ξανά… Για τουλάχιστον μια τετραετία-πενταετία, δεν ανακατεύομαι ξανά… Ούτε με ενδιαφέρει ούτε θέλω σε κανένα σχήμα να μπω… Ακούω τις υποψηφιότητες…
ΕΡ.: Την φερόμενη υποψηφιότητα του τέως δημάρχου;
ΑΠ.: Ο κ. Κόκκοτας έχει αφήσει ένα έργο εδώ στη Νάξο. Έχει σαν άνθρωπος κάνει φίλους, έχει κάνει εχθρούς. Έχει κάνει στραβά, έχει κάνει ίσια… Έχω όμως να θυμάμαι ένα – δύο πράγματα από την τελευταία τετραετία Κόκκοτα. Είναι ένα άτομο που κάνει το πρόγραμμά του. Είναι μεθοδικός. Ξέρει να οργανώσει… Από ‘κει και πέρα όμως για να κρίνει κανείς την υποψηφιότητα, που λέτε, του κυρίου Κόκκοτα, θα πρέπει να δει και την ομάδα του κυρίου Κόκκοτα.
ΕΡ.: Προ ημερών, σε συνομιλία που είχα μαζί του, μου έκανε λόγο για «νέο αίμα» κ.λπ….
ΑΠ.: Θα το ξαναπώ; Ναι…, δεν αρκεί που είναι ο Κόκκοτας που ξέρω…, ναι, όλοι τον σεβόμαστε…Από ‘κει και πέρα: ποια είναι η ομάδα του; Με ποιους ανθρώπους θα προχωρήσει; Και βασικά: πού θα δεσμευτεί σε αυτά τα σημεία που έβαλε στην κουβέντα μας; Τι θα κάνει για αυτά που καίνε την Νάξο; Αυτό είναι που με νοιάζει εμένα, για να μπορώ να πω: ναι, θα ψηφίσει ή θα στηρίξω τον Κόκκοτα ή τον Μαργαρίτη ή τους Ενεργούς Πολίτες… Να μας πει ο καθένας τους, τι θα κάνει με το Αεροδρόμιο, το Λιμάνι μας…
ΕΡ.: Τον Μαράκη, δηλαδή, δεν θα τον ψηφίσεις, δεν θα τον στηρίξεις, κατά πως μου τα λες;
ΑΠ.: Είμαστε πολύ νωρίς στην προεκλογική περίοδο για να πω αν θα ψηφίσω ή δεν θα ψηφίσω τον Μαράκη. Δεν ξέρω ποιον θα ψηφίσω, αυτή την ώρα.
ΕΡ.: Για την υποψηφιότητα Μαργαρίτη;
ΑΠ.: Το ίδιο έχω να σου απαντήσω. Τον Μανώλη τον Μαργαρίτη, δεν τον ξέρουμε όλοι; Τον ξέρουμε. Ένας αξιόλογος άνθρωπος είναι. Ένας αξιόλογος φίλος… Όμως την δεδομένη στιγμή, θα τον ρωτήσω: ποια είναι η ομάδα σου; Με ποιους θα προχωρήσεις και τι έχεις να πεις πάνω στα θέματα αυτά (για τα οποία μιλήσαμε στην σημερινή μας κουβέντα)… Τι θα κάνεις, δηλαδή, με την Ανακύκλωση; Σε λίγο θα πάμε μέσα για τον Χ.Υ.Τ.Α. Αυτό που ετοιμάζονται να κάνουν εκεί, δεν θα γίνει. Δεν προλαβαίνει να γίνει, διότι μέχρι να τελειώσει και να ωριμάσει το έργο και να δημοπρατηθεί δεν θα υπάρχει ούτε καν Χ.Υ.Τ.Υ…. Κομποστοποίηση θα υπάρχει. Βιομηχανική επεξεργασία… Το 2012 κόβεται ο Χ.Υ.Τ.Υ. Τώρα είμαστε στο ’10. Το ’11 να γίνει η μελέτη; Το ’12; Πάει τέλειωσε. Τέλειωσε και αυτό το έργο. Συν το γεγονός ότι πήγανε στρεβλά όσον αφορά στο θέμα της επιλογής της συγκεκριμένης θέσης. Την Πέμπτη θέση που είχε επιλεγεί, την πήρανε ξαφνικά και την βάλανε πρώτη… Δεν ήταν λογικό, μετά από αυτό να αντιδράσει ο κόσμος; Δεν θα αντιδράσει η Γαλήνη; Δεν θα αντιδράσουν οι Εγγαρές; Δεν θα αντιδράσει εκεί, η περιοχή που επί δεκαετίες έχει το πρόβλημα με τα σκουπίδια; Η πρώτη θέση που είχε επιλεγεί ήταν έξω από το Φιλώτι. Η πρώτη θέση που είχε βγει, ήταν εκεί: Μεταξύ Φιλωτίου και Δαμαριώνα προς τον Καλαντό. Η δεύτερη ήταν κάπου εκεί στην ευρύτερη περιοχή του Κυνιδάρου (που είναι προς την Φανερωμένη), η τρίτη ή η τέταρτη ήτανε, πάντως, η Κορφή Ξύδη. Τότε, λοιπόν, όλοι οι πολιτικοί και από τα δύο μεγάλα κόμματα μπήκαν μέσα σ’ αυτή την υπόθεση για να σταματήσουνε την πρώτη θέση που είχε επιλεγεί. Και … βρέθηκε ο ασθενής κρίκος… Σου λέει: οι άλλοι, εδώ (σ.σ.: Γαλήνη, Εγγαρές), τι ψήφους έχουνε; Εκατό; Βάλε εκεί τη ‘λύση’… Μα πέρα από αυτό, πέρα από την λάθος επιλογή, εδώ που φτάσαμε, δεν θα ‘παίζει’ ο Χώρος Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων ούτε ο Χ.Υ.Τ.Υ, τα υπολείμματα, δηλαδή, πια… Για να γλυτώσουμε συνεπώς τα πρόστιμα που έρχονται θα πρέπει να κάνουμε σωστή ανακύκλωση. Μόνο, τότε, θα γλυτώσουμε τα πρόστιμα. Όταν αποδεδειγμένα κάνεις ανακύκλωση, θα γλυτώσεις την επιβολή προστίμου. Όταν, λοιπόν, δεν μπορείς να κάνεις Χ.Υ.Τ.Α ή Χ.Υ.Τ.Υ. και δεν μπορείς να κάνεις και Ανακύκλωση σωστή στέλνεις τα απορρίμματα στην Αθήνα. Κατ’ αρχάς, κάδοι για την Ανακύκλωση δεν έχουνε μπει ακόμα στα χωριά. Θα μου πεις υπάρχει πρόβλημα εξ αιτίας της έλλειψης προσωπικού…
ΕΡ.: Τώρα, κάτι πάει να αλλάξει… Όπως ξέρεις, αλλάζει το θέμα των εργολαβιών…
ΑΠ.: Τις εργολαβίες, που λες, εγώ, δεν τις ήθελα ποτέ… Ήτανε ένα στρεβλό και παράνομο καθεστώς. Φαινότανε ότι ήτανε ένα στρεβλό και παράνομο καθεστώς. Το βγήκαμε το καθεστώς αυτό. Το βρήκαμε έτοιμο… Ο τρόπος όμως ήτανε… Γενικά, θέλω να πω, ότι το να δώσεις σε ιδιώτη κάτι, δεν είναι κακό. Ο τρόπος που γίνονταν ήτανε το πρόβλημα. Και αφού μας έλεγαν ότι τελειώνουν οι εργολαβίες, εμείς, θα έπρεπε εγκαίρως να ανοίξουμε τις οργανικές θέσεις ώστε να μη βρεθούμε προ τετελεσμένων. Το θέμα με τις εργολαβίες, θα πρέπει να πούμε, δεν είναι θέμα μόνο του δήμου Νάξου,…, για να είμαστε και δίκαιοι… Είναι θέμα πανελλήνιο. Πιστεύω το θέμα με τους εργαζόμενους στην Καθαριότητα, να βρει το λύση του…
ΕΡ.: Σε ό,τι αφορά στον χώρο της Αριστεράς ή της ευρύτερης Αριστεράς που επιχειρεί πράγματα εν όψει των δημοτικών εκλογών, βλέπεις να υπάρχει επίσημη εκπροσώπηση στην κάλπη;
ΑΠ.: Κατά καιρούς έχουνε ξανακατέβει αυτοί σε σχήμα. Μα και αυτοί, εκεί θα κριθούνε. Στα δημοτικά τα θέματα, δεν νομίζω ότι υπάρχει Δεξιά, Αριστερά και ΠαΣοΚ.
ΕΡ.: Κομματικοποιούνται, όμως, οι εκλογές…
ΑΠ.: Κομματικοποιούνται, ναι… Όμως, κοίτα: αυτοί που τώρα είμαι μέσα στον δήμο ή μάλλον αυτοί που στηρίζουν τον Μαράκη, δεν προέρχονται από τη Ν.Δ.; Γι’ αυτό, σου λέω: Πείτε μας, κύριοι, που κατεβαίνετε στις εκλογές ποιοι είστε; Μικρή κοινωνία είμαστε… και το κυριότερο: Θέλω να ξέρω… Πες μου τι θα κάνεις… Στο «λιμάνι», στη «μαρίνα», στο λιμάνι του Απόλλωνα, στον Περιφερειακό, στο «αεροδρόμιο», στην Ανακύκλωση, στις λίμνες του Αγίου Προκοπίου..., τί θα κάνεις, πες μου… Πες μου, τί θα κάνεις στον «πολιτισμό»… Κάναμε μια λίστα ότι θα κάνω αυτά, και έτσι, θα τα κάνω, για να ξέρω και εγώ ο δημότης τί θα κάνω… Δε νομίζω ότι στα νησιά θα πρέπει να μπαίνει το ΠαΣοΚ, η Αριστερά ή η Δεξιά…. Βλέπεις, τώρα, του Μαράκη το ψηφοδέλτιο… Δεν έχει μέσα νεοδημοκράτες; Ή αυτοί που τον στηρίζουν από την Ελάσσονα, δεν είναι νεοδημοκράτες; Τι είναι; Σε καίριες θέσεις τους έχει. Μήπως, ο φίλος μας ο Μανώλης ο Πολυκρέτης, δεν ήταν μέχρι χθες στο Δημοτικό Αθλητικό Κέντρο Νάξου; Ή ο Τουλούπης στα σχολεία… Ονόματα συγκεκριμένα; Αλλά και ο Βενιέρης στο ψηφοδέλτιό του δεν είχε ‘πασόκους’; Δεν νομίζω ότι μπαίνει τέτοιο θέμα, Δεξιάς ή Αριστεράς κ.ο.κ…. Αυτά είναι για να βαυκαλίζονται τα κόμματα… Για να λένε π.χ., ‘πήραμε τη Νάξο’…
ΕΡ.: μετά από την αποχώρησή σου, είχαμε την ανεξαρτητοποίηση Ραπτάκη και την διαγραφή Πολυκρέτη από τον συνδυασμό της πλειοψηφίας του δημάρχου… Πώς σχολιάζεις αυτές τις εξελίξεις;
ΑΠ.: Η αλήθεια είναι… Δεν το ‘χω ξαναζήσει, να σου πω την αλήθεια… Αλλά μου έκανε εντύπωση, πάντως, πώς μια παράταξη στον δεύτερο χρόνο άρχισε και διαλυότανε… Γιατί αυτά τα στελέχη ήταν σημαντικά της στελέχη, κακά τα ψέματα… Πέρα από τους ψήφους, αυτοί οι άνθρωποι μπορούσαν κάτι να κάνουν… Αφού, όμως, δεν υπήρχε ομοψυχία. Δεν υπήρχε… Δεν υπήρχε… Ίσως αυτό που έβλεπα εγώ, το βλέπαν κι άλλοι… Απλώς, οι συγκεκριμένοι, το εκφράσανε με άλλον τρόπο. Εγώ, αποφάσισα ότι το δίκαιο και τίμιο απέναντι στον δήμαρχο ήταν από την στιγμή που αποφάσισα να φύγω από την θέση του αντιδημάρχου, να φύγω και από το δημοτικό συμβούλιο. Δηλαδή, αφού δεν συμφωνείς με την πολιτική του…, με αυτόν εκλέχτηκες…, πρέπει να του αδειάσεις τη θέση να μπει ένας που… Το 60% ο Μαράκης το πήρε… Κακά τα ψέματα… Δεν το πήρε ούτε ο Πομόνης ούτε ο Ραπτάκης ούτε κανένας άλλος… Και αυτό θα πρέπει να το σεβαστείς… Αυτή είναι η γνώμη μου. Γι’ αυτό και έφυγα και από το δημοτικό συμβούλιο, αδειάζοντας μια θέση, για να μπορέσει ο Μαράκης, να βάλει τον επόμενο, που να μπορέσει να στηρίξει μια πολιτική, την πολιτική με την οποία εγώ δεν συμφωνούσα… Αυτή είναι γνώμη μου. Νομίζω ότι είναι θέμα, καθαρά, ομοψυχίας. Δεν μπορούσε αυτή η παράταξη να μείνει ενωμένη… Ίσως, να μην είχε γίνει αυτό, αν υπήρχε μια προετοιμασία της παράταξης αυτής.
ΕΡ.: Δηλαδή;
ΑΠ.: Δηλαδή: εμείς, εκλεχτήκαμε τον Οκτώβριο… Εγώ ανέλαβα τον Φλεβάρη του ’07. Από τότε, και εγώ και κάποιοι άλλοι, εναγωνίως, ζητούσαμε συναντήσεις καθημερινές με τους συμβούλους της παράταξής μας…, να δούμε τί θα κάνουμε. Τί θα κάνουμε για τις Μέλανες, παραδείγματος χάριν… Όχι, χι πάρε ένα κλειδί, πήγαινε στο γραφείο σου εκεί…, και… Δηλαδή, χρειαζότανε μια οργάνωση της διοίκησης που επρόκειτο να ασκήσουμε. Πρέπει να μη χάνεις χρόνο. Πρέπει να έχεις μια προετοιμασία για τον τομέα που ετοιμάζεσαι να αναλάβεις. Εγώ, είχα πολύ σημαντικό πρόβλημα με το θέμα χρόνου. Γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι η Νάξος θα το χάσει το τρένο, αν δεν το ‘χει κιόλας χάσει…, αν δεν είναι αναστρέψιμη, δηλαδή, η κατάσταση. Γι’ αυτό με έβλεπες και έκανε βιαστικά πράγματα… Αν, λοιπόν, αυτή η προετοιμασία είχε γίνει από την επομένη της ημέρας εκλογής μας μέχρι και τη ημέρα της ορκωμοσίας μας, που πέρασε ένα εύλογο χρονικό διάστημα, ίσως εκεί μέσα να είχαν βγει οι διαφωνίες, εκεί θα καταλάβαινε ο καθένας πού πάει το πράγμα και δεν θα έφτανε σε θέματα και αξιώματα που θα έπρεπε να τα εγκαταλείψεις μετά… Ή, θα έπειθες και τους άλλους…, ότι, βρε, παιδιά, αυτό είναι αυτό που θα πρέπει να κάνουμε’. Δηλαδή, εσύ που ανέλαβες αυτόν τον τομέα, θα κάνεις αυτό. Ο άλλος, το άλλο. Να μου πει και μένα ο Πολυκρέτης αυτό, να μου πει ο Ραπτάκης αυτό, να πω και εγώ στον Τσαγκλή τού άλλου η γνώμη είναι αυτή, να μου πει και αυτός… Υπήρχε ένα ‘χύμα’ από την πρώτη στιγμή, πώς να σου το πω, βρε, παιδί μου…, που άρχισε και με ‘τσίγκλαγε’…
ΕΡ.: …Και ήσουν από τους πρώτους που ο δήμαρχος επέλεξε για μια θέση αντιδημάρχου… Όμως, η προσπάθειά σου, κατά πως μου λες, δεν προχώρησε… Δεν βρήκες ανταπόκριση…
ΑΠ.: Σου λέω: δεν υπήρξε βοήθεια. Δεν υπήρξε ανταπόκριση. Δεν είχαμε ίδια μυαλά, βρε παιδί μου, για να σου ρο πω πιο λαϊκά. Δεν είχαμε τα ίδια μυαλά για τη Νάξο. Γι’ αυτό και προτίμησα να αποχωρήσω.
ΕΡ.: Υπάρχει πιθανότητα να αλλάξουνε κάποια πράγματα, ως προς αυτό, αν επανεκλεγεί ο κύριος Μαράκη;’
ΑΠ.: Πώς να το πω αυτό; Με τι εχέγγυα να το πω αυτό το πράγμα. Να αλλάξει δηλαδή, τί; Εκτός κι αλλάξει την ομάδα του… Εκτός κι αν αλλάξει την ηγετική ομάδα. Εκτός κι αν αλλάξει μυαλά. Εκτός κι αν κάνει ένα πρόγραμμα που μας εντυπωσιάσει όλους.
ΕΡ.: …Και εν όψει «Καλλικράτη», τί…, ποια η εκτίμησή σου, δηλαδή, για τον «ενιαίο»;
Απ.: Και οι κάτοικοι των ορεινών περιοχών περιμένουν εναγωνίως τον νέο και ενιαίο δήμο. Αισθάνονται, παραμελημένοι. Περιμένουνε… Οι περισσότεροι, τον περιμένουμε εναγωνίως, μπας και γίνει κάτι.
ΕΡ.: Σίγουρα, δεν είναι πιο απαιτητικές οι ‘καρέκλες’, τώρα;
ΑΠ.: Ασφαλώς. Γι’ αυτό και όποιος αποφασίσει να μπει στα πράγματα μέσα στις εκλογές του Νοεμβρίου, θα πρέπει να έχει την επιθυμία και να είναι και έτοιμος κιόλας να προσφέρει. Δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να πάρει μια καρέκλα τώρα και να πει ότι έγινα… Θα πρέπει να δούλευε από το πρωί μέχρι το βράδυ. Και ειδικά για το μεταβατικό στάδιο αυτής της πρώτης τετραετίας του ενιαίου δήμου. Μέχρι τώρα, ο κάθε δήμος είχε τις δικές του Υπηρεσίες. Τώρα, θα ενωθούνε οι Υπηρεσίες. Θα γίνει πολύ πιο μεγάλος ο δήμος, και θα πρέπει αυτό το ‘πράγμα’ να διοικηθεί σωστά.
ΕΡ.: Έχει πιστεύεις τα προσόντα ο κύριος Μαράκης να…
ΑΠ.: Δεν μπορώ να το πω, εγώ, αυτό. Δεν μπορώ να το πω. Εν πάση περιπτώσει, η εποχή του ‘γεια σου, Γιάννη μου’, έχει περάσει. Τώρα, η διοίκηση θα πρέπει να ναι, θα έλεγα, πιο επιτελική. Πώς θα διοικήσεις 250 ανθρώπους, ώστε να σου κάνουν τη δουλειά που θέλεις, και για την οποία εκλέχτηκες. Αυτή δηλαδή τη δουλειά θα την κάνουν οι Τεχνικές Υπηρεσίες, αυτήν, η Τουριστική Επιτροπή, αυτήν, η επιτροπή Χωροταξίας και Πολεοδομίας που θα υπάρχει… Αυτά τα πράγματα θα πρέπει να σου κάνουν σωστά οι 250 αυτοί άνθρωποι…
ΕΡ.: Αν είχες την πορεία την πολυετή του κυρίου Κόκκοτα, αν ήσουνα στην θέση του κυρίου Κόκκοτα εσύ, θα επανερχόσουν στα πράγματα;
ΑΠ.: Τί με ρωτάς, τώρα; Δεν ξέρω… Ειλικρινά, δεν ξέρω… Δεν μπορώ να το απαντήσω αυτό, τώρα… Ο Βασίλης ο Κόκκοτας, πιστεύω ότι για να έχει κάνει μια τέτοια επιλογή, κάτι έχει ζυγιάσει… Για μένα όμως ως πολίτη της Νάξου δεν με ενδιαφέρει τί έχει ζυγιάσει. Εμένα με ενδιαφέρει τί πρόγραμμα θα κατεβάσει και με ποια άτομα θα στελεχωθεί, και από εκεί θα κρίνω αν θα τον ψηφίσω, αν θα τον στηρίξω κ.λπ., όπως, άλλωστε, θα κρίνω και τους υπόλοιπους υποψήφιους. Έτσι, νομίζω, θα πρέπει από ‘δω και μπρος να σκεφτόμαστε και να ενεργούμε όλοι μας στο νησί.
ΕΡ.: Αποκλείεις στο απώτερο μέλλον δική σου συμμετοχή, και πάλι, στα πράγματα;
ΑΠ.: Όχι, δεν αποκλείω τίποτε. Αλλά, πολύ μελλοντικά όμως… Στο ξαναλέω αυτό. Το ξεκαθαρίζω μια και καλή, για τώρα…
ΕΡ.: Υπό προϋποθέσεις, δηλαδή…
ΑΠ.: Θα εξαρτηθεί, τότε από την επαγγελματική μου ζωή και, βεβαίως, την προσωπική μου… Θέλω να πω, δηλαδή, ότι όπως διαμορφώνονται τώρα τα πράγματα, το να προσφέρεις μερικές ώρες της ημέρας στον δήμο μας, δεν βοηθάει… Δεν βοηθάει σε ένα νησί με τόσα προβλήματα.
ΕΡ.: Με την ιδιότητα του μηχανικού που επί σειρά ετών δουλεύει στην αγορά την οικοδομική της Νάξου μέσα, πώς κρίνεις/βλέπεις τα πράγματα;
ΑΠ.: Για την Οικοδομή που μας, φαντάζομαι… Πτώση στην Οικοδομή. Πτώση. Σε ποσοστά δεν ξέρω να σου απαντήσω. Υπάρχει όμως πτώση στην Οικοδομή και αυτό φαίνεται, κυρίως, από τα εργοστάσια παραγωγής. Οικοδομικών υλικών. Δηλαδή από τις μάντρες, από τα εργοστάσια παραγωγής ‘μπετόν’… Υπάρχει πτώση. Υπάρχει, επίσης, (και) μια ανασφάλεια γενικότερα, που δημιουργεί κρίση στους επαγγελματίες της Οικοδομής., όχι τόσο στους μηχανικούς όσο στους εργαζόμενους στα οικοδομικά επαγγέλματα. Δηλαδή, στους μπετατζήδες, στους σοβατζήδες, στους πλακάδες… Δηλαδή, τι γίνεται…: επειδή το κόστος μιας άδειας δεν είναι τραγικά ψηλό, ο κόσμος που έχει κάποια χρήματα μπορεί να βγάλει μια άδεια. Όμως με την ‘χτίσει’. Ακόμη κι αν έχει το χρήμα, δεν την ‘χτίζει’. Η κρίση τον έχει…, περιμένει και άλλη μια χρονιά, περιμένει και μια δεύτερη…, αφού σου λέει: τέσσερα χρόνια είναι η ισχύς μιας άδειας. Αυτό όμως, κάνει έναν κύκλο. Φέρνει πρόβλημα στον μπετατζή, στον πλακά κ.ο.κ. Και όλο αυτό το πράγμα δημιουργεί προβλήματα στο εμπόριο. Αυτό, λοιπόν, το πρόβλημα έχει βγει. Αυτό το πρόβλημα υπάρχει αυτήν την περίοδο που μιλάμε… Και δεν ξέρω αν ενταθεί και μέσα στην χρονιά αυτή που διανύουμε, διότι, ας μη ξεχνάμε, ότι έχουν στραγγίξει και οι τράπεζες. Τα εύκολα δάνεια έχουν τελειώσει. Δεν μπορεί., τώρα, να μπεις μέσα σε μια τράπεζα και να πεις δώσε μου ένα ‘επισκευαστικό’, να χτίσω. Και δεν ισχύει αυτό μόνο στη Νάξο. Σε όλη τη χώρα συμβαίνει αυτό. Αλλά και σε ό,τι αφορά στον αριθμό των οικοδομικών αδειών υπάρχει πτώση. Νούμερα και τέτοια δεν ξέρω να σου πω…
ΕΡ.: Παρατηρείται κίνηση σε ό,τι αφορά στις προσθήκες, ας πούμε, που συμβαίνει να επιχειρούνται στα ήδη υπάρχοντα τουριστικά καταλύματα.
ΑΠ.: …Καινούργια, έτσι, πάντως, μεγάλα τουριστικά, δεν έχω ακούσει να προγραμματίζονται για το 2010. Υπάρχει μείωση στις οικοδομικές δραστηριότητες. Είναι δεδομένο αυτό. Και είναι και σαφές. Αφού σε πρώτη φάση η κρίση έχει χτυπήσει τα επαγγέλματα που δουλεύουνε στην Οικοδομή, σε δεύτερη φάση τα χτυπήσει και αυτούς που κάνουνε μελέτες.
ΕΡ.: Εφέτος ο συνολικός αριθμός των αφίξεων θα σημειώσει μια αύξηση κατά 7%, λένε τα τελευταία νέα…
ΑΠ.: Το έχω ακούσει και εγώ, αυτό. Και δεν μου κάνει εντύπωση αυτό…, διότι η ύφεση στην Ευρώπη αρχίζει και μειώνεται. Εμείς, μπαίνουμε, τώρα, στην ύφεση στην Ελλάδα. Γι’ αυτό και δεν θα μου κάνει εντύπωση αν υπάρξει αύξηση… Το θέμα είναι, μην έρθει ο κόσμος, ο καινούργιος κόσμος, και τον εκπλήξουμε αρνητικά. Έρθουνε…, και μας θεωρήσουνε φθηνό προορισμό, και φύγουνε τρέχοντας, μετά…, ότι είμαστε ο πιο ακριβός της Ευρώπης.
ΕΡ.: Είμαστε;
ΑΠ.: Εντάξει ακόμα δεν είμαστε… Όμως, από πολλές ανταγωνιστικές χώρες, είμαστε. Από την Ισπανία είμαστε... Από την Πορτογαλία είμαστε. Και από την Κροατία και την Τουρκία, είμαστε… Και στα καταλύματα και στην ποιότητα των παροχών που δίνουμε στις οικοδομές, λακκούβες, κάδους, βρωμιές, που τα βλέπεις, και στην καθημερινότητα: καφές, φα’ί’ κ.λπ. Πάντως, θα πρέπει να πω ότι οι τιμές αρχίζουν να ‘πέφτουν’… Και στην Νάξο και στην Αθήνα, που πήγα πρόσφατα…
ΕΡ.: Η Νάξος, πάντως, δεν είναι από τα πιο ακριβά νησιά των Κυκλάδων….
ΑΠ.: Όχι. Συμφωνώ. Γι’ αυτό και δεν έχει δει την κρίση ακόμα. Πέρυσι είχε έρθει κόσμος… και περισσότερος κόσμος. Βέβαια, ήταν πολύ ‘λίγος’ απ’ ό,τι έμαθα στην κατανάλωσή του… Το μεγάλο ερώτημα είναι με τους Έλληνες… Οι Έλληνες χαλάνε κλεφτά στις διακοπές τους. Το ξέρεις αυτό. Οι Έλληνες είναι μια καλή φουρνιά τουριστών. Θα … αλλάξουν φέτος; Με τα μέτρα αυτά; Με την κρίση; Με τα φορολογικά; Είναι ένα ερώτημα; Αυτό που μπορεί να έχει επιπτώσεις στη Νάξο. Εν πάση περιπτώσει… Μπορεί να ‘ρθει κόσμος… Το θέμα είναι τί λεφτά θα αφήσει ο κόσμος αυτός… Αν χάσουμε και τον Έλληνα, λόγω κρίσης και μέτρων, τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα. Επάνω στην Αθήνα που πήγα, τα μαγαζιά κλείνουν, το ένα μετά το άλλο, στο κέντρο. Και (…ξέρεις), σε περιόδους κρίσης, ο κόσμος κόβει τα περιττά. Δεν θα κόψει τα φροντιστήρια του παιδιού του… Θα μειώσει ή θα κόψει το ταξίδι του… Ελπίζω να μην είναι έτσι… Το θέμα όμως είναι, εμείς, σαν νησί τί κάνουμε… Πρέπει να γίνουμε ανταγωνιστικοί, ώστε να μας ξανάρθουνε αυτοί οι άνθρωποι. Εδώ, στη Νάξο υπάρχει μια δυναμική, Γιάννη… Βλέπω, εδώ, τώρα, τα στατιστικά των λυκείων κ.λπ., πάρα πολλά παιδιά, ναξιωτάκια, μπαίνουν σε σχολές μέσα… Τ.Ε.Ι. και Α.Ε.Ι., ελπίζοντας ή βλέποντας μια ανάπτυξη που έχει η Νάξος από το ’80, ξέρω ‘γω, μέχρι το 2000…, να βρουν δουλειά ως ξενοδόχοι, ως μηχανικοί, ως δικηγόροι… Αυτό, εμένα με τρομάζει… Γιατί, εμείς, τα φάγαμε τα ψωμί μας ως επαγγελματίες στη Νάξο. Αυτό εμένα με τρομάζει: δηλαδή, αυτή η νέας γενιά, τί θα βρει εδώ; Πού θα ‘ρθουνε να δουλέψουνε αυτά τα νέα παιδιά. Αυτά τα παιδιά που φύγανε από τα χωράφια και πήγανε και σπουδάσανε…, και πολύ καλά κάνανε… Πού θα πάνε αυτά τα παιδιά; Γι’ αυτό με βλέπεις που τρέμω και ανησυχώ, και λέω γρήγορα, γρήγορα όχι μεγάλες καθυστερήσεις, κάντε πράγματα ώστε να δώσουμε προσόντα στο νησί μας. Το νησί μας είναι τεράστιο. Είναι ένας γίγαντας που κοιμάται η Νάξος. Τί δουλειά έχει η Πάρος και η Μύκονος με την ομορφιά της Νάξου; Καμία. Και όμως είμαστε ουραγοί μια ζωή. Τρώμε τα σωθικά μας, εδώ, μόνοι μας. Μη περάσεις το μηχανάκι ανάποδα, μη μου κόψεις από το πεζοδρόμιο μισό μέτρο, μη πληρώσω πρόστιμο, η μπουκαμβίλια του γείτονα μου κόβει τη θέα…, να πω στον δήμο να μου την κόψει, τέτοια πράγματα, δηλαδή… Μετά είναι και η νοοτροπία του κόσμου. Οι διαφωνίες. Μετά είναι και οι Αρχές του τόπου που την έχουνε καλλιεργήσει αυτή τη νοοτροπία. Αυτό, που είπες και εσύ στην αρχή της κουβέντας μας: η ατιμωρησία δηλαδή. Αυτά είναι τα διλήμματα που προβληματίζουν, που πρέπει να προβληματίσουν τον καθένα… Αυτά τα νέα παιδιά, λοιπόν, που θα πάνε; Αν συνεχιστεί αυτή κατάσταση θα πάμε πίσω, στην πριν το ’80 εποχή, που φεύγανε τα παιδιά από τη Νάξο και δεν ξανάρχονταν πίσω…
ΕΡ.: Γιάννη…, για να κλείσουμε την κουβέντα μας: Έβαλες από μέσα σου αυτό που ήθελες να βγάλεις;
ΑΠ.: Ναι, νομίζω ναι… Πολύ χαλαρά. Σε γενικές γραμμές, ναι…
ΕΡ.: Έχει απομείνει κάτι που δεν κουβεντιάσαμε;
ΑΠ.: Όχι, δεν νομίζω… Επισημάνσεις έκανα… Είπα αυτά που με τρώγανε εμένα … σαν το σαράκι το ξύλο, και που όταν γύρναγα στο σπίτι μου τη νύχτα, φουσκωμένος, κόκκινος από τα νεύρα και την στεναχώρια μου…, πέρναγε η νύχτα και πήγαινα την επομένη εκεί, στον δήμο, και έβλεπα να με … έχουνε για ‘ψύχραιμο’. Και λέω κι εγώ: Γιατί να στενοχωριέμαι και να ‘σκίζομαι’…, και ‘γιατί το ένα’, ‘γιατί το άλλο’;
ΕΡ.: Τόσο σοβαρά δηλαδή είχες πάρει τον ρόλο σου;
ΑΠ.: Ναι…, εκεί ήτανε που άρχισα να αναρωτιέμαι… Και λέω ‘στο τέλος, τι θα γίνει; Αφού, τη μια μου κόβουνε τη μια μελάτη, την άλλη, δεν έχουμε λεφτά, τη μια ο περιφερειάρχης είπε ότι η Παπαβασιλείου (Κυκλοφοριακό) είναι ‘έτσι’ και δεν το προβλέψαμε…, γιατί, δηλαδή, να πηγαίνω στο γραφείο μου στον δήμο; Να πηγαίνω, δηλαδή, για καφέ; Πιο καλό καφέ έχω στο γραφείο μου. Και πιστεύω ότι η πλειονότητα των ανθρώπων που με ψηφίσανε…, και που το μεταφέρανε μετά, τηλεφωνικά, όταν έφυγα από τον δήμο, αυτό περιμένανε από μένα: να κάνω πράγματα σημαντικά και ουσιαστικά. Αν ήταν να πηγαίνω για να πίνω εκεί, έναν καφέ ή απλώς να γίνω ένας επόπτης Καθαριότητας ή αν θα πρέπει ο κάδος αυτός που είναι του Βλαχάκη, να φύγει και να πάει πιο δίπλα, ας πούμε…, σκέφτηκα: δεν θέλω… Είπα: δεν θέλω… Ώς εδώ. Υπάρχουν και Υπηρεσίες Καθαριότητας στον δήμο, δόξα τω Θεώ!, αρκετά οργανωμένες… Άλλα, εγώ, φαντάστηκα για την καθαριότητα: να πάρουμε φορτηγά, να κάνουμε ανακύκλωση… Αυτό φαντάστηκα ότι θα μπορούσε να κάνει ένας αντιδήμαρχος. Κάπως έτσι, οργανώνονται καλά οι Υπηρεσίες… Ένα τηλέφωνο, π.χ., να μπορούσα να βάλω, ώστε οποιαδήποτε στιγμή ήθελε ο πολίτης να διαμαρτυρηθεί ή να καταγγείλει κάτι…, που πετάνε τα στρώματα και τις κουζίνες…, ξέρεις, να είχε την δυνατότητα να το κάνει.
ΕΡ.: Το είχες προτείνει αυτό;
ΑΠ.: Βεβαίως, το είχα προτείνει. Είχα προτείνει να γίνει και ένα κιόσκι να μπει μέσα μια τηλεφωνήτρια όλη την νύχτα. …Που να βάζεις κάμερες, τώρα, για να δεις ποιος πετάει σκουπίδια έξω από τους κάδους στην Μικρή Βίγλας; Πού να τους παρακολουθήσεις όλους, εδώ; Είναι τρελοί… Θέλω να σου πω: έτσι το’χα δει, εγώ. Το να πηγαίνω εκεί, και να πίνω καφέ και να λέω ‘είμαι αντιδήμαρχος… Άσε, τώρα…».
ΕΡ.: Είχες δηλαδή πράγματα στο μυαλό σου που δεν «βγήκανε»;
ΑΠ.: Πολλά πράγματα. Και για εμένα όλα αυτά θα έπρεπε να ‘τρέξουν’. Να ‘τρέξουν’, όλα… και περίμενα και από τους άλλους συναδέλφους μου να κάνουνε τομές. Να ‘τρέξουνε’… Αυτό που διαπίστωσα εγώ, είναι ότι υπήρχε και εξακολουθεί να υπάρχει, μια νοοτροπία απλής διαχείρισης. Είναι, λέει, υπεύθυνος για το Νερό και για τον Βιολογικό. Πολύ ωραία! Μα, δεν είσαι εσύ ο αντιδήμαρχος, υπεύθυνος μόνο, να υπογράφεις χαρτί τού Βλαχάκη για να του πάει το νερό στο μητάτο, ας πούμε… Αυτό θα το κάνει η αρμόδια Υπηρεσία. Και θα κρίνει, αν θα πρέπει να το κάνει αυτό Θα πρέπει ο αντιδήμαρχος να νοιαστεί για μια μελέτη, φερ’ ειπείν, που θα πρέπει να γίνει από το Πολυτεχνείο για τα λύματα του ΒΙΟ.ΚΑ. Έχουνε, δε, εμβόλιμα να πω, προσφερθεί από το Πολυτεχνείο τέτοιες μελέτες… Αν θα πρέπει να τα κάνουμε τα λύματα, λίπασμα ή θα πρέπει να εκτρέψουμε το νερό να αρδεύεται ο κάμπος…. Είχα προκαλέσει μια συνάντηση με καθηγητές του Πολυτεχνείου για το θέμα της διαχείρισης των υδάτων. Είχαν μπει μέσα στο πρόγραμμά μου αυτά… Αυτά είναι τα επιτελικά, που σου είπα πιο πάνω, σχέδια. Δεν μπορείς να τρέχεις από το πρωί μέχρι το βράδυ για μια αποχέτευση που χάλασε. Και αυτό θα πρέπει να το παρακολουθήσει ο δήμος. Όμως, για αυτά τα πράγματα υπάρχουνε, δόξα τω Θεώ, καλά οργανωμένες Υπηρεσίες.
ΕΡ.: Μπορούμε, δηλαδή, να πούμε ότι ‘κολλήσανε’ οι προσδοκίες σου, οι βλέψεις σου και τα όνειρά σου;
ΑΠ.: Ναι. Ήταν λάθος δικό μου. Το ομολογώ. Είχα βάλει ψηλά τον πήχη. Είπα: ωραία! Θα μπούμε σε έναν δήμο, νέοι άνθρωποι στα πράγματα, θα κάνουμε το καλύτερο...
ΕΡ.: …Και δεν το είδες αυτό, δηλαδή, να γίνεται μετά τους πρώτους μήνες;
ΑΠ.: Έβλεπα από ένα σημείο και μετά, ότι δεν μπορώ να προσφέρω πια όσα εγώ θα ήθελα, και είχα στο μυαλό μου, να προσφέρω, Τον Φλεβάρη του 2007 ορκιστήκαμε, τον Ιούλιο του 2008, παραιτήθηκα. Σε ένα χρόνο και κάτι… Δεν μου άρεσε πια… Ένιωθα ότι και εγώ φθείρομαι…, και αυτό που ήθελα να κάνω, ένιωθα ότι δεν μπορούσα… και ένιωθα, επίσης, (και) μια … αντιμετώπιση…, ότι είμαι, ας πούμε, σαν ‘φραγμός’ εκεί μέσα… Σαν το ‘μαύροι πρόβατο’… Στενοχωρήθηκα πολύ που έφυγα. Και ήταν εκείνη η περίοδος του καλοκαιριού έντονη, θυμάμαι… Λέω: γαμώτο!... Μπήκα…, θα φύγω… Αυτό που με στενοχωρούσε και που με ‘τρέναρε’, να τους το πω, ήταν που φανταζόμουνα πως θα με πιέσουνε να μείνω… Φεύγοντας, όμως, διαπίστωσα, πως τα πράγματα ήταν πιο εύκολα απ’ ό,τι περίμενα. Εγώ, αν είχα έναν σύμβουλο που επάνω του είχα στηρίξει πράγματα, και που θα μου έλεγε φεύγω, θα του έλεγα ‘ρε, που πας; Τρελός είσαι;’… Κάθε βράδυ, θα ήμουν στο σπίτι του, 12 η ώρα… Όταν είδα όμως ότι δεν υπήρξε αντίδραση, χάρηκα. Μου έφυγε ένα βάρος…, γιατί είμαι και συναισθητικός άνθρωπός. Έλεγα: θα στενοχωρηθεί, τώρα, ο δήμαρχος, θα στενοχωρηθεί ο Σέργης, θα στενοχωρηθεί ο Τσαγκλής, θα στενοχωρηθεί ο Στάθης (σ.σ.: Πιτταράς), ξέρεις επειδή μαζί παλέψαμε… Μου είπανε, οφείλω να πω: ‘τουλάχιστον, μείνε ως σύμβουλος, αφού από τη θέση του αντιδημάρχου φεύγεις… Μείνε, στο συμβούλιο…’ Και λέω: τί να κάνω στο συμβούλιο; Να πηγαίνω, δηλαδή, στο συμβούλιο…, και να γινόμαστε, όλοι, γραφικοί; Είχα στα αλήθεια, Γιάννη, ‘κομπλάρει’, πριν τους ανακοινώσω την απόφασή μου. Είμαι, βλέπεις, (και) μυστήριος άνθρωπος. Όμως, η εξέλιξη είχε όπως παραπάνω σου περιέγραψα… Είπε ‘ουφ’ κι αυτός και εγώ…Και χάρηκα τόσο πολύ. Και είπα: ευτυχώς…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου