"Όπως παλιά...", μία φράση - κλειδί που χρησιμοποιούμε όταν θέλουμε να πιστέψουμε και να προτρέψουμε και την παρέα μας για να περάσουμε καλά, να γλεντήσουμε με την ψυχή μας και φυσικά όλα αυτά χωρίς λεφτά, από το τίποτα που λένε...
Το ότι διασκέδαζαν οι παλιότεροι, δεν σημαίνει ότι δεν είχαν προβλήματα, ή ότι ήταν αναίσθητοι και δεν βίωναν με τον δικό τους τρόπο την φτώχια και την ανέχεια που υπήρχε στη Νάξο, λίγο μετά τον πόλεμο. Εκεί κατά το 1950...
Εκείνες οι εποχές, έχουν πολλές ομοιότητες με το σήμερα. Το σήμερα της μεγάλης οικονομικής κρίσης και του σφιξίματος του ζωναριού. Σήμερα, λένε οι λειπόψυχοι και οι μικρόψυχοι. "Ρε, εδώ ο κόσμος καίγεται και εσείς κάνετε καρναβάλι; Εσείς διασκεδάζετε;" Γιατί όχι κύριοι. Αλλωστε πρόκειται για μια τόση δα διακοπή από την παραεταμένη σαρακοστή, τη νηστεία και το σφίξιμο. Και να σας πω και κάτι. Η μόνη διαφορά είναι ότι τότε δεν υπήρχαν οι μικρόψυχοι και όλος ο κόσμος διασκέδαζεόπως και όσο μπορούσε είτε στα σπίτια, είτε στους δρόμους, είτε στα κέντρα και δεύτερον, τότε γινόταν πιο πολλά και πιο μεγάλα γλέντια από σήμερα. Γιατί όταν άνοιγε η καρδιά των ανθρώπων, δεν υπήρχε ούτε κακία, ούτε μιζέρια. Τότε βίωνα όχι μόνο την απόλυτη χαρά αλλά και την ανείπωτη λύπη με ανοιχή καρδιά. Η χαρά του ενός γινόταν και χαρά του άλλου. Οπως και η λύπη. Ετσι είναι η ζωή, χθές, σήμερα και αύριο. Απλή, πολύ μικρή για να είναι μίζερη και χωρίς "αν" και δεύτερες σκέψεις...
Τότε, εκεί, στα δύσκολα χρόνια μετά τον πόλεμο, όχι μόνο στη Νάξο, αλλά και σε όλη την Ελλάδα, οι άνθρωποι ήταν φτωχοί. Σήμερα, εμείς οι γραμματιζούμενοι, που ξέρουμε (τρομάρα μας) ένα καντάρι γράμματα παραπάνω, έχουμε πτωχεύσει... Υπάρχει μεγάλη διαφορά.
Από αυτά τα γλέντια, σήμερα υπάρχουν μόνο ξεθωριαμένες διηγήσεις και κίτρινισμένες ασπρόμαυρες φωτογραφίες. Εμείς τις βρήκαμε με την βοήθεια του συνεργάτη μας του Μανώλης Βιλλαντώνη και σας τις παρουσιάζουμε.
Καλή Αποκριά και καλή Σαρακοστή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου