Χωραϊτες: ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ (ΝΑΣΟΣ) Κ. ΣΟΡΩΚΟΣ

Στα μέσα του 1880 με 1890 τρία αδέλφια, ο Κώστας, ο Γιακουμής και ο (μικρότερος) Θανάσης Σορώκος, ψαράδες στο επάγγελμα, ξεκίνησαν από την Ύδρα διασχίζοντας τη θάλασσα και περνώντας από τα νησιά του Αιγαίου έψαχναν  να αράξουν και να μείνουν μόνιμα σε ένα λιμάνι. Έφτασαν και στον Απόλλωνα της Νάξου. Τους άρεσε εκεί γιατί είχε πολλά ψάρια και οι άνθρωποι ήταν καλοί και φιλόξενοι. Κάθησαν αρκετούς μήνες εκεί, αλλά αναγκάστηκαν να φύγουν γιατί ο καιρός δεν επέτρεπε την ασφάλεια της βάρκας τους. Και πήγαν στο λιμάνι της Μουτσούνας. Στο διάστημα της παραμονής τους στον Απόλλωνα ο Κώστας Σορώκος ερωτεύτηκε μια ωραία κοπέλα, την Ευθαλία Βιλαντώνη, γύρισε στον Απόλλωνα και την παντρεύτηκε και επέστρεψε στη Μουτσούνα.
Απέκτησαν πέντε παιδιά: τον Βαγγέλη, τον Παναγιώτη, τον Νάσο, τον Νίκο και τον Ανδρέα. Μετά από μερικές ημέρες όμως από τη γέννηση του τρίτου παιδιού τους, ο αδελφός του Κώστα Σορώκου, ο μικρότερος Θανάσης, σκοτώθηκε με εκρηκτικά στην περιοχή του Κλειδού και έτσι στη μνήμη του έδωσαν το όνομα του μωρού «Θανάσης» (Νάσος). Κάθησαν αρκετά χρόνια στη Μουτσούνα, αλλά ένα ατυχές περιστατικό τούς ανάγκασε να φύγουν και να έρθουν στον τελικό προορισμό τους, στη Χώρα της Νάξου. Ο μικρός γιος του Κώστα, έπαιζε με ένα μικρό σκυλάκι της γειτόνισσας, αλλά χωρίς να το καταλάβει το έσφιξε πολύ με αποτέλεσμα το σκυλάκι να σκάσει και να πεθάνει. Η γυναίκα όμως που το είχε, έφερε βαρέως αυτό το συμβάν και ειδοποίησε τον άνδρα της και τα παιδιά της που ήταν στη μάντρα και αυτοί κατέβαιναν με τα ραβδιά τους με άγριες διαθέσεις να τους σκοτώσουν. Το έμαθε η οικογένεια Σορώκου και για να αποφύγουν τα χειρότερα, μπήκαν στη βάρκα αφήνοντας πίσω τα πράγματά τους και έφτασαν στη Χώρα της Νάξου.
Συνέχισαν το επάγγελμα του ψαρά. Οι γονείς που ήρθαν από την Ύδρα πέθαναν. Τα παιδιά τους συνέχισαν με δικά τους καΐκια. Παντρεύτηκαν κι αυτά κι έκαναν τις δικές τους οικογένειες.
Ο Νάσος Σορώκος γεννήθηκε το 1921 στη Μουτσούνα Νάξου. Μετά ήρθε (με την οικογένειά του στη Χώρα). Παντρεύτηκε τη Γιακουμίνα Κουφοπούλου από την Κόρωνο και έκαναν πέντε παιδιά: τον Κώστα, τον Παναγιώτη (Πάνο), τη Μαρίνα, το Γιώργο και τον Νίκο. Τα παιδιά είναι σήμερα με δικά τους καΐκια, σωστοί επαγγελματίες και καλά παιδιά. Ο Νάσος Σορώκος ήταν (και είναι) κοινωνικός άνθρωπος. Μετά από το ψάρεμα πήγαινε στο καφενείο, συνήθως του Βιλαντώνη, και έπαιζε σκάκι και χαρτιά με σοβαρούς και καλούς παίκτες και πολλές φορές τους κέρδιζε. Παθιαζόταν στο παιχνίδι, αλλά ήταν αγαπητός και όλοι ήθελαν να παίζουν μαζί του.
Στον στρατό έλαβε μέρος στον Εμφύλιο Πόλεμο ως μάχιμος. Του έδωσαν τρεις σταυρούς για το θάρρος και την ανδρεία του.
Σήμερα στα 91 του χρόνια καμαρώνει τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονά του . Πηγαίνει κάθε μέρα στη λέσχη του ΚΑΠΗ ή του ΚΗΦΗ, παίζει χαρτιά και πάντα με το ίδιο πάθος, όπως παλιά.
Πρόσφατα είχε την κακή τύχη να χάσει τον γιο του Πάνο και προηγουμένως και τη γυναίκα του. Όμως τα παιδιά του και τα εγγόνια του τον αγαπάνε και τον προσέχουν.
Κι εμείς όλοι που τον βλέπουμε, καμαρώνουμε άλλο ένα παλιό Ναξιώτη, Χωραΐτη, που μας θυμίζει τα δύσκολα αλλά νοσταλγικά χρόνια που πέρασαν.
Να’ σαι καλά Καπετάνιε μας, κ. Νάσο Σορώκο.
Μανώλης Κ. Βιλαντώνης