Χειρότερα δεν μπορεί να γίνει

Τέσσερις πρόεδροι από την Ορεινή Νάξο, ο πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας Νάξου και ο πρόεδρος της Δημοτικής κοινότητας Αγίου Αρσενίου μιλούν για τις …ιδιαιτερότητες του Καλλικράτη. Εντυπωσιάζει το όραμα του προέδρου της Μονής για την Παναγιά τη Δροσιανή – Τι λέει ο Μάκης Συμεώνογλου για την έλλειψη αρμοδιοτήτων που αντιμετωπίζει ως πρόεδρος της Κοινότητας Νάξου 
Ο Καλλικράτης έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας αλλά είναι αντάξιος του ονόματός του; Μπορεί να ταυτιστεί με τον αρχαίο αρχιτέκτονα που μαζί με τον Ικτίνο μεγαλούργησαν στο δεύτερο μισό του 5ου αιώνα στην Αθήνα. Από τα Μακρά Τείχη έως τον Ναό της Απτέρου Νίκης και τον Παρθενώνα. Κι όμως ο σημερινός Καλλικράτης μοιάζει περισσότερο να έχει ρόλο καταστροφέα καθώς ισοπεδώνει τα πάντα στο πέρασμά του και κυρίως την επαρχία. Κάτι που ενοχλεί όχι μόνο τους κατοίκους αλλά και τους δημοτικούς άρχοντες που αισθάνονται να κάθονται σε μία καρέκλα χωρίς κανένα αντίκρισμα. Κι αυτό τους πονάει περισσότερο…
Τρίτος σταθμός του οδοιπορικού (σύντομου είναι η αλήθεια) στις κοινότητες της Νάξου καθώς αρχίσαμε από τις Μικρές Κυκλάδες και η στάση γίνεται στο ισόγειο του Δημαρχιακού Μεγάρου εκεί όπου βρίσκουμε τον πρόεδρο της Δημοτικής Κοινότητας Νάξου, τον κ. Βαρσαμά Συμεώνογλου. Έναν άνθρωπο που μπορεί να μην έχει τεράστια εμπειρία από την αυτοδιοίκηση αλλά έχει πάθος και διάθεση να προσφέρει. Μπορεί όμως; «Ποια είναι τα καλά ή τα κακά του Καλλικράτη; Τα καλά του είναι ότι αποκεντρώνει κάποιες υπηρεσίες ώστε να βρίσκεται ο δήμος πιο κοντά στο πολίτη και δίνει το δικαίωμα σύνταξης και ιεράρχησης των αναγκών που έχει μία κοινότητα… Όσο για τα αρνητικά; Εδώ στην Κοινότητα έχουμε ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα. Το 90% των προτάσεων είναι ουσιαστικά συμβουλευτικού χαρακτήρα και δεν της λαμβάνει υπόψη του ο κεντρικός Δήμος. Κοινώς ο μεγάλος Δήμος δεν αποδέχεται και δεν μας προωθεί αρμοδιότητες ώστε να του κάνουμε τη ζωή πιο εύκολη. Είναι βέβαια στο χέρι του καθώς δεν είναι υποχρεωμένος να το κάνει αλλά θα μπορούσε να είναι πιο ευέλικτος εάν μας έδινε το δικαίωμα παρέμβασης σε θέματα που είναι καθαρά δικής μας αρμοδιότητας. Θέλεις παράδειγμα; Το κυκλοφοριακό. Σε άλλους μεγάλους δήμους όπου υπάρχει ισχυρή κοινότητα, έχουν δοθεί οι αρμοδιότητες και υπάρχει συμφωνία. Σε εμάς κάτι τέτοιο δεν γίνεται. Θα ήθελα λοιπόν ο Νόμος να είναι περισσότερο κατατοπιστικός και να δίνει ουσιαστικές αρμοδιότητες στην Δημοτική κοινότητα και όχι απλά να του παραχωρεί καρέκλες… Είναι τραγικό η κοινότητα Νάξου που έχει το μισό πληθυσμό ολόκληρου του Δήμου να μην έχει ούτε μισό αστυνομικό ή εργάτη καθαριότητας για να μπορεί να βοηθήσει το Δήμο. Δεν ζητάμε τίποτα παράλογα πράγματα. Αρμοδιότητες ώστε να βοηθήσουμε. Όσο για την ΣΑΤΑ; Ναι τα χρήματα που έχουμε είναι περίπου 450.000 ευρώ και δώσαμε μία λίστα με 19 έργα. ΤΑ περισσότερα απ’ αυτά όμως ξαναγράφτηκαν μία και δύο φορές ώστε να δώσουμε χείρα βοηθείας στο μεγάλο Δήμο. Υπάρχει αδυναμία από τις τεχνικές υπηρεσίες να ανταποκριθούν στις μελέτες και τα αιτήματα που ζητάει η δημοτική κοινότητα. Θα μπορούσε ο Δήμος να μας δώσει ακόμη και έναν μελετητή για να μην χρειαζόμαστε να τρέχουμε συνεχώς στις τεχνικές υπηρεσίες. Αλλά είπαμε, δεν είναι υποχρέωσή τους αλλά δεν το κάνουν. Τι θα ήθελα; Πολλά πράγματα. Αλλά δεν μπορέσαμε να περάσουμε τον ηλεκτροφωτισμό και την ανάδειξη της παλιάς πόλης ενώ και στο θέμα της τοποθέτησης δημόσιων τουαλετών στην περιοχή της Έλλης δεν βρήκαμε ανταπόκριση. Τι να πω; Το ξαναλέω. Δώστε μας αρμοδιότητες για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε….»
Καθυστέρηση
Επιστρέφουμε στα ορεινά και δη στο Φιλώτι όπου μας περιμένει ο Βασίλης Κρασσάς, πρόεδρος του τοπικού διαμερίσματος και με το καλημέρα μας αναφέρει «είναι πολύ δύσκολα όλα. Και αυτό γιατί δεν υπάρχουν χρήματα, δεν υπάρχει προσωπικό., τίποτα. Και όλα έχουν σχέση με το κακό σύστημα, Με τον Καποδίστρια τα πράγματα ήταν κάπως καλύτερα καθώς υπήρχε περισσότερος έλεγχος σε μία μικρότερη περιοχή στην οποία υπήρχε Δήμαρχος αλλά και τρεις αντιδήμαρχοι και βέβαια προσωπικό που έδινε λύσεις. Τώρα το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει συντονισμός. Είναι μία μάζα που απλά προσπαθεί να βρει το ρυθμό της… Για τη ΣΑΤΑ τι να πούμε; Τεράστια καθυστέρηση που οφείλονται στο γεγονός ότι όλα έγιναν με καθυστέρηση. Οπότε πώς να δώσουμε λύσεις. Η ΣΑΤΑ έχει μειωθεί στο 50% καθώς από τις 300.000 έπεσε στα 150.000 και νομίζω ότι θα είναι και λιγότερα με βάση την απόδοση του ΦΠΑ. Από εκεί και πέρα, τα προβλήματα είναι αρκετά και προσπαθούμε όπως μπορούμε. Με τους διμηνίτες βρήκαμε λύση στο πρόβλημα της καθαριότητας ενώ στο υπόλοιπο διάστημα υπήρξε εθελοντική εργασία αλλά και πάλι από την τσέπη μας βάλαμε χρήματα. Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που οφείλουμε να λύσουμε στο Φιλώτι; Οπωσδήποτε πρέπει να κατασκευάσουμε δύο αίθουσες στο δημοτικό σχολείο γιατί τα παιδιά είναι πολλά και δεν πρέπει να τα στιβάξουμε σε αίθουσες και να μην μπορούν να κάνουν οι δάσκαλοι τη δουλειά τους. Και βέβαια οφείλουμε να βελτιώσουμε τους αγροτικούς δρόμους αλλά και να φέρουμε ρεύμα και νερό στους κτηνοτρόφους ώστε να την κρατήσουμε ζωντανή. Πολλοί είναι οι κάτοικοι του χωριού που είναι κτηνοτρόφοι και έχουν ανάγκη από νερό και ρεύμα. Ελπίζω ότι δεν θα τους απογοητεύσουμε»
Υπέρ πατρίδας
Αφήνοντας το Φιλώτι περνάμε στον Δαμαριώνα και εκεί βρίσκουμε τον Μιχάλη Καλαϊτζή έναν από τους πλέον έμπειρους στον θεσμό της Αυτοδιοίκησης καθώς από το 1995 είναι πρόεδρος στον Δαμαριώνα με μία μικρή διακοπή… «Κοίτα για τον Καλλικράτη το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι χειρότερα δεν γίνεται… Και μάλιστα όσο πιο μακριά από τον πολίτη φέρνουν τα κέντρα λήψεως αποφάσεως τόσο μεγαλύτερα είναι τα προβλήματα και πιο απρόσωπα απέναντι στους πολίτες. Δυστυχώς αυτοί που σκέφτηκαν τόσο τον Καποδίστρια όσο και τον Καλλικράτη δεν είχαν στο μυαλό τους το καλό των πολιτών. Δημιούργησαν ένα κακέκτυπο του κράτους που δυστυχώς θα έχει το ίδιο τέλος. Δεν πάει άλλο από τη στιγμή που δεν έχουν την ικανότητα να αντιληφθούν τα προβλήματα και τις ανάγκες των πολιτών. Θέλεις ένα παράδειγμα; Έως το 1998 είχαμε το θεσμό των κοινοτήτων. Ε από το 1995 έως το 1998 κάναμε τόσα έργα όσα δεν κάναμε τα επόμενα δώδεκα χρόνια με τον Καποδίστρια. Και εάν λέμε ότι επί Καποδίστρια φτιάξαμε το δρόμο για την Αγιασό ή το Σχολείο του χωριού, θα πρέπει να πούμε ότι αυτό οφείλετε στην Νομαρχία. Εμείς το μόνο που κάναμε ήταν να κάνουμε μελέτες ενώ τα τέλη των δημοτών ή των κατοίκων του χωριού ανέβηκαν τέσσερις φορές τη στιγμή που οι υπηρεσίες που τους παρέχουμε είναι πλέον υποδεέστερες… Και βέβαια ως κοινοτάρχης μπορούσα να λύσω προβλήματα καθημερινότητας αυθημερόν τη στιγμή που σήμερα ακόμη και για τον πιο απλό λόγο πρέπει να καταθέσουμε αιτήματα στον αρμόδιο αντιδήμαρχο στη συνέχεια να συγκληθεί επιτροπή να μελετήσει το αίτημα και στη συνέχεια να συνεδριάσει το Δημοτικό Συμβούλιο. Για έναν κάδο φτάνουμε στο σημείο να περιμένουμε 15 ημέρες. Πώς να πάμε μπροστά; Και συν τοις άλλοις αυτή τη στιγμή από την τσέπη μου έχω δώσει περίπου 2,500 ευρώ για θέματα καθαριότητας κυρίως…. Για την ΣΑΤΑ τι να πω; Το απόλυτο τίποτα. Μία περίφραξη θέλαμε να κάνουμε για πάρκινγκ και χρειάστηκε να περιμένουμε τα 1200 ευρώ ως μάνα εξ ουρανού. Την τριετία 2003 – 2006 η ΣΑΤΑ για τον Δαμαριώνα ήταν στις 140.000 ευρώ μαζί με κάτι υπόλοιπα… Φέτος είναι στα 37.000 ευρώ αλλά τα περσινά που ήταν 50.000 πήγαν υπέρ …πατρίδας. Γιατί; Γιατί δηλαδή εγώ που είμαι εντάξει στις υποχρεώσεις μου να χάσω τη ΣΑΤΑ με το σκεπτικό ότι όλες οι κοινότητες ελέω αλλαγής συστήματος αποδείχτηκαν χρεωμένες; Αυτό το γενικό σύστημα και οι πρακτικές που θυμίζουν δικτατορία μόνο κακό κάνουν στην περιφέρεια. Από εκεί και πέρα, ο Δαμαριώνας έχει λύσει τα προβλήματα υποδομής του αλλά έχει ανάγκη να αναδείξει το παραδοσιακό χαρακτήρα του. Είναι άλλωστε από τα πρώτα χωριά που έχουν χαρακτηριστεί ως παραδοσιακά και είναι κρίμα να έχουμε ακόμη τις πλάκες Καρύστου… Ο οικισμός πρέπει να αναδειχτεί και το οφείλουμε στις επόμενες γενιές»
Νεκροταφείο
Στην Απείρανθο συναντάμε την Κατερίνα Γιακουμή, την …πρωτάρα στο θεσμό της τοπικής αυτοδιοίκησης που κλήθηκε να αντικαταστήσει τον εκλεγέντα πρόεδρο Νίκο Κατινά, ο οποίος απεβίωσε τον περασμένο Μάρτιο. Και με το καλημέρα έπεσε στα βαθιά του Καλλικράτη λέγοντας ότι «η μετάβαση από το ένα στάδιο στο άλλο γίνεται με ιδιαίτερη δυσκολία κι αυτό είναι το βασικό στοιχεία. Η δυσκολία στη λήψη αποφάσεων με αποτέλεσμα να δημιουργούνται προβλήματα. Θα είμαστε ικανοποιημένοι εδώ στην Απείρανθο εάν έως το τέλος του χρόνου καταφέρουμε έστω και στο και …πέντε πραγματοποιήσουμε το πιο απλό έργο που έχουμε στο πρόγραμμά μας. Εντάξει είναι φυσιολογικό να υπάρχουν καθυστερήσεις ή προβλήματα και ελπίζω ότι από του χρόνου όλα θα κυλίσουν πιο γρήγορα ή καλύτερα. Η ΣΑΤΑ για την τρέχουσα χρονιά είναι στις 74.000 ευρώ αλλά με εννέα έργα που είχαμε προγραμματίσει δύσκολα θα τα φέρουμε εις πέρας. Ουσιαστικά προσπαθούμε με λίγα από εδώ και λίγα από εκεί να βρούμε μία ισορροπία. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η έλλειψη τάφων στο νεκροταφείο. Πρέπει να κατασκευάσουμε νέους καθώς υπάρχει μεγάλη θνησιμότητα στο χωριό και οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί στη διαχείριση του όλου επιχειρήματος καθώς έχουμε δεχτεί ήδη πολλές αιτήσεις ενώ οφείλουμε να δούμε ποιοι τάφοι είναι οικογενειακοί και ποιοι όχι ώστε να προχωρήσουμε στην ενοικίασή τους. Από εκεί και πέρα, οφείλουμε να δημιουργήσουμε χώρους παρκινγκ αλλά και του περιβάλλοντος χώρου στο Ιατρείο,  ενώ το ευχάριστο είναι ότι η επισκευή του Δημοτικού Σχολείου έχει περάσει μέσα από το Δημοτικό Συμβούλιο και έτσι έχουμε γλυτώσει μέρος των χρημάτων από τη ΣΑΤΑ. Και βέβαια έχουμε αγροτικούς δρόμους και τον καλλωπισμό της Κρήνης που είναι παραδοσιακή και οφείλουμε να αναδεικνύουμε ότι μπορεί να βελτιώσει την εικόνα του χωριού».
Το όραμα
Από την Απείρανθο περνάμε στη Μονή και στον Μιχάλη Χερουβίμ, τον εκπρόσωπο της τοπικής κοινότητας που αναφέρει ότι «τίποτα δεν γίνεται με τον Καλλικράτη. Πραγματικά τίποτα. Ακόμη και να ρίξουμε μπετόν στους δρόμους δεν επιτρέπεται. Είναι απίστευτο. Έχουμε αφήσει δρόμους ημιτελείς γιατί πολύ απλά δεν μας το επιτρέπει ο νέος Νόμος. Με τον Καποδίστρια ήταν λίγο καλύτερα τα πράγματα γιατί μπορούσαμε να έχουμε μερικά χρήματα και να τα αξιοποιήσουμε όπως εμείς θεωρούμε καλύτερα. Τώρα περιμένουμε τους εργολάβους, την έγκριση από το Δημοτικό Συμβούλιο της Χώρας και πάει λέγοντας. Από τα 26.000 ευρώ που ήταν η περσινή ΣΑΤΑ πέσαμε στα 19 χιλιάδες και ήδη έχουμε χάσει και τα 4.000 γιατί πολύ απλά τα δώσαμε σε έργα συντήρησης για τις πλημμύρες του Μαΐου. Από εκεί και πέρα θέλουμε να φτιάξουμε τρεις ή τέσσερις βρύσες στο χωριό για να έχουν νερό να πιουν οι τουρίστες όταν έρχονται στο χωριό μας. Να πιούν ένα ποτήρι νερό βρε παιδί μου… Και βέβαια πλακοστρώσεις στην έξοδο του χωριού για να ομορφύνει λίγο το χωριό και να αναδειχτεί κάπως. Όμως αυτό που θα ήθελα είναι να  βρούμε έναν τρόπο να αξιοποιήσουμε την Παναγιά την Δροσιανή. Να γίνει το σημείο αναφοράς για το χωριό μας. Έχουμε ένα όραμα και ελπίζουμε ότι θα μπορέσουμε να το κάνουμε πραγματικότητα. Έχουμε βρει ένα διώροφο κτήριο πέτρινο εδώ στο χωριό και θέλουμε να το αναπαλαιώσουμε και ζητήσαμε από το Δήμο τη συνδρομή του. Αλλά τίποτα… Θέλουμε να φτιάξουμε ένα μουσείο όπως έχουν στην  Απείρανθο ή την Τραγαία και να αναδείξουμε την πολιτιστική κληρονομιά. Η Δροσιανή είναι η παλαιότερη εκκλησία των Βαλκανίων. Γιατί το τέμπλο της να βρίσκεται στην Απείρανθο και όχι στη Μονή; Γιατί οι αγιογραφίες να βρίσκονται σε κάποιο υπόγειο στο Μουσείο της Αθήνας και όχι εδώ; Ελπίζω ότι θα μας βοηθήσουν και θα γίνει αυτό το Μουσείο που μόνο καλό μπορεί να αποφέρει στο χωριό μας»
Είχαμε έσοδα
Και κλείνουμε με μία βόλτα στην πεδινή Νάξο και δη στον Άγιο Αρσένιο όπου μας υποδέχεται ο πρόεδρος του χωριού Νίκος Μαργαρίτης… «Τι να πούμε; Απλά είναι χάλια ο Καλλικράτης. Πώς να χαρακτηρίσεις ένα σύστημα που δεν σου επιτρέπει να έχεις αρμοδιότητες, να διαχειριστείς έστω και ένα διχίλιαρο; Δεν έχουμε έναν υπάλληλο για την καθαριότητα και περιμένουμε πότε θα μας τον δώσει ο εκάστοτε αντιδήμαρχος. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα μόνοι μας. Ούτε συντήρηση ούτε καλλωπισμό σε κάποια σημεία του χωριού. Και βέβαια για κοινότητες όπως η δική μας και ο Καποδίστριας αλλά και ο Καλλικράτης λειτούργησε ανασταλτικά. Είχαμε έσοδα ως κοινότητα αλλά τώρα περιμένουμε από τον κεντρικό Δήμο να αποφασίσει για εμάς. Και βέβαια πώς να λειτουργήσουμε περιμένοντας τι θα μας δώσουν. Τι θα αποφασίσουν αυτοί για εμάς. Είχαμε έσοδα περισσότερα από την Χώρα αλλά η ΣΑΤΑ είναι μόλις 83.000 για μία κοινότητα που έχει οικισμούς στην παραλία που έχουν ανάγκη το καλοκαίρι. Και μόνο η συντήρηση στους αγροτικούς δρόμους κοστίζει περισσότερο και σε χρόνο καθώς πάμε σε εργολαβίες και δεν μπορούμε να το κάνουμε σήμερα… Από τα βασικά προβλήματα είναι η καθαριότητα. Έχουμε το ιατρείο όπου έρχεται ο αγροτικός γιατρός κάθε εβδομάδα και έως πέρυσι μας κάλυπτε η καθαρίστρια του γυμνασίου των Τριπόδων. Τώρα τίποτα…. Το ίδιο και στο σχολείο. Δεν έχουμε καθαρίστριες ενώ θα πρέπει να δούμε τι θα γίνει με τις παραλίες και το αποχετευτικό κυρίως στις αναπτυσσόμενες περιοχές που θα αποτελέσουν έργα πνοής για την περιοχή μας. Είδατε τι έγινε με τα πλοία που έδεσαν και εκατοντάδες τουρίστες εγκλωβίστηκαν γιατί δεν μπορούσαν να μετακινηθούν ενώ ακυρώθηκαν και κρατήσεις. Δεν λέω ότι φταίει ο Καλλικράτης αλλά θα μπορούσε κάτι να κάνει ο Δήμος ώστε να δώσει ανάσες στους επιχειρηματίες. Και βέβαια θέλουμε το ΚΤΕΛ να μας προσέξει λίγο περισσότερο. Δεν ξέρω εάν ο Δήμος έχει την ικανότητα να πιέσει την εταιρία αλλά θυμίζουμε ξεχασμένες πολιτείες κυρίως το χειμώνα, καθώς τα λεωφορεία δεν κατεβαίνουν στο χωριό….»
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΛΙΑΝΟΣ