Έχουν περάσει εννιά μήνες από την εμφάνιση του «θεόσταλτου» Καλλικράτη στην Ελληνική επικράτεια και τα αποτελέσματά του αν μη τι άλλο είναι εντυπωσιακά. Ειδικά στη Νάξο οι περισσότεροι πρόεδροι ή εκπρόσωποι τοπικών διαμερισμάτων πλέουν σε πελάγη ευτυχίας γιατί πολύ απλά λύθηκαν όλα τους τα προβλήματα….
Ως διά μαγείας τα πάντα εξαφανίστηκαν… Και οι Έλληνες πανευτυχείς ζουν ένα καλύτερο σήμερα… Εντάξει. Μην τα παραλέμε. Μπορεί η έμπνευση του κ. Ραγκούση να ήταν καλή, όμως στην πράξη ουσιαστικά τίποτα δεν δουλεύει. Και εννέα μήνες μετά την εμφάνισή του οι πρόεδροι ή εκπρόσωποι των τοπικών συμβουλίων έχουν μόνο παράπονα. Τα περισσότερα όμως δεν είναι προς τον Δήμο Νάξου και Μικρών Κυκλάδων αλλά προς το σύστημα που μάλλον έχει γίνει χειρότερο σε σχέση με τον «Καποδίστρια» κι αυτό γιατί η γραφειοκρατία όχι απλά παραμένει αλλά γιγαντώθηκε σε τέτοιο βαθμό που μοιάζει με ένα τέρας που καταβροχθίζει τα πάντα και κυρίως την όποια καλή διάθεση μπορεί να δείχνουν οι δημοτικοί άρχοντες ώστε να λύσουν τα προβλήματα. Ακόμη και της καθημερινότητας…
Η ζωή του χωριού
Ο λόγος λοιπόν σε προέδρους και εκπροσώπους αρχικά των ορεινών χωριών της Νάξου που αφού πέρασε το καλοκαίρι ετοιμάζονται να υποδεχτούν τον χειμώνα που αναμένεται ιδιαίτερα βαρύς με βάση πάντα τα οικονομικά δεδομένα. Κι αυτό είναι ένα σημείο που το αναγνωρίζουν ως ελαφρυντικό απέναντι στη Δημοτική Αρχή… Εν αρχή ο εκπρόσωπος του Κοινοτικού διαμερίσματος Σκαδού, Μιχάλης Πάσουλας με το χωριό του τον Σεπτέμβριο να έχει βιώσει δύο φωτιές, η μία εκ των οποίων «έγλυψε» τα πρώτα σπίτια όπως μπαίνουν στο χωριό από την Κόρωνο και σταμάτησε στα όρια του νεκροταφείο στην εκκλησία της Παναγίας… «Το μόνο που μπορώ να πω για τον Καλλικράτη είναι …χάλια. Κι αυτό γιατί δεν έχουμε καμία αρμοδιότητα ως τοπικοί εκπρόσωποι και καμία λειτουργία. Όλα είναι νεκρά, ένα απέραντο τίποτα. Αυτός ο Νόμος ήρθε για να ισοπεδώσει την ύπαιθρο και έως τώρα τα έχει καταφέρει μία χαρά. Δεν υπάρχουν χρήματα, η ΣΑΤΑ έχει περικοπεί και δεν μπορούμε ούτε τα βασικά να φτιάξουμε στο χωριό. Εάν θέλουμε χρήματα θα πρέπει να ξεζουμίσουμε τους κατοίκους. Γίνεται κάτι τέτοιο; Με τον Καποδίστρια υπήρχε καλύτερη λειτουργία. Με τον Δήμο Δρυμαλίας έγιναν έργα. Έστω και μικρά αλλά έγιναν. Και το τοπικό συμβούλιο είχε μεγαλύτερη δύναμη και μπορούσε να πιέσει περισσότερο. Το τεχνικό πρόγραμμα είχε έργα αξίας 21.800 ευρώ… Με τις περικοπές και το ΦΠΑ μου αναλογούν για το Σκαδό πλέον 9.000 ευρώ. Αλήθεια τι μπορώ να κάνω μ’ αυτά τα χρήματα; Ναι το χωριό έχει ανάγκες. Χρειάζεται καθαριότητα αλλά δεν υπάρχουν εργάτες και όσες φορές ζήτησα δεν πήρα ανταπόκριση. Ναι ο αγροτικός δρόμος έχει ανάγκη συντήρησης. Και βέβαια αρκετά δημόσια κτήρια του χωριού έχουν ανάγκη αναστήλωσης και συντήρησης με πρώτο και καλύτερο το Γυμνάσιο. Είναι στα όρια του. Εάν δεν επισκευαστεί θα πέσει. Και αυτό το γυμνάσιο είναι η ζωή του χωριού. Και είναι κρίμα να χαθεί»
Μην μας πιέζεις
Στη συνέχεια περνάμε στην Κωμιακή και στον Ιάκωβο Μπαρδή ο οποίος επισκιάζει τα προβλήματα που υπάρχουν στην θέληση και τη διάθεση των δημοτικών αρχόντων ώστε να λύσουν τις όποιες εκκρεμότητες υπάρχουν… «Για μένα είτε υπάρχει Καποδίστριας, είτε υπάρχει Καλλικράτης το ίδιο είναι. Αυτό που έχει σημασία είναι να υπάρχει ενδιαφέρον και θέληση, όρεξη και διάθεση να τρέξουν. Ναι διεκδικήσουν και να υπερπηδήσουν τα όποια εμπόδια βρίσκουν στο δρόμο τους. Και βέβαια να υπάρχει συνεργασία ανάμεσα στους κοινοτικούς και δημοτικούς παράγοντες γιατί ένα είναι το κοινό καλό, αυτό του νησιού. Και βέβαια πρέπει να υπάρχει γνώση από τους διοικούντες και τους υπαλλήλους όταν φτάνουν στο σημείο να λύνουν προβλήματα. Ναι επί Καποδίστρια κάποια πράγματα λειτουργούσαν πιο γρήγορα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όλα ήταν και εντάξει. Πάλι η γραφειοκρατία είχε πρωταγωνιστικό ρόλο. Εμείς εδώ στη Κωμιακή έχουμε ένα σημαντικό πρόβλημα. Υπάρχει μία βουλίστρα που βρίσκεται σε κεντρικό σημείο του χωριού (σ..σ. ένας τείχος που χτίστηκε πριν από χρόνια και έχει πέσει) που εάν δεν φτιαχτεί άμεσα θα λειτουργήσει ως ντόμινο παρασύροντας ακόμη και σπίτια. Η ΣΑΤΑ για την Κωμιακή είναι στις 38.000 ευρώ ενώ το έργο αν και είχε κριθεί ότι χρειάζονται για την επισκευή του 11.000 μας δίνουν ουσιαστικά μόνο τα 6.000. Άρα πρέπει να βρούμε μέσα από άλλες πηγές αυτά τα χρήματα γιατί πολύ απλά ο κίνδυνος είναι ορατός. Και βέβαια χρήματα υπάρχουν. Αρκεί να ξέρεις που να τα βρεις. Από το 2001 στις πλημμύρες του Νοεμβρίου χάρη στις προσπάθειες του κ. Μανωλά είχαν ανοίξει κωδικοί και τα χρήματα ήταν αρκετά και για τα τέσσερα χωριά (Κωμιακή, Κόρωνος, Σκαδό και Μέση) και με ποσοστό ανάλογα τον πληθυσμό τους. Κοντά στο ένα εκατομμύριο ευρώ ήταν αυτά τα χρήματα είτε στη Νομαρχία, είτε στο Δήμο. Ε, τρεις Δήμαρχοι πέρασαν κανείς δεν έκανε τίποτα. Και παραλίγο να χαθούν αυτά τα χρήματα. Με προσωπικές μας ενέργειες στα μέσα Μαρτίου μας είπαν υπάλληλοι της Περιφέρειας ότι πρέπει να καταθέσουμε και πάλι προγράμματα και προμελέτες ή μελέτες για να μπορέσουμε να πάρουμε αυτά τα χρήματα. Και τώρα το τελευταίο όριο είναι η 31η Δεκεμβρίου. Εάν δεν τα καταφέρουμε και τώρα πάει πέταξαν τα λεφτά. Πηγαίνω στην τεχνική υπηρεσία και μου λένε μη μας πιέζετε. «Πώς να κάνουμε κάτι όταν οι άλλοι δέκα χρόνια δεν έκαναν τίποτα»…. Τους κυνηγάμε καθημερινά,. Χρήματα υπάρχουν αλλά δεν ξέρουν πώς να τα πάρουν… Και είναι κρίμα να χαθούν γιατί πολύ απλά κάποιοι δεν γνωρίζουν τον τρόπο να ανοίξουν τους κωδικούς και να αντλήσουν τα χρήματα που έτσι κι αλλιώς είναι δικά μας. Αυτή τη στιγμή για την Κωμιακή αναλογούν περίπου 200.000 ευρώ. Γιατί να χαθούν; Και έχει προβλήματα εκτός από την βουλίστρα το χωριό. Ρέματα που δεν έχουν καθαριστεί, χαντάκια βουλωμένα. Έχω 200 μέτρα αμιαντοσωλήνα μέσα στο χωριό γιατί να μην τον αλλάξω; Επειδή κάποιοι δεν θέλουν να πιέζονται;»
Ούτε ένας εργάτης
Στη συνέχεια περνάμε στη Κόρωνο και τον Νίκο Χουζούρη, το πρόεδρο της τοπικής κοινότητας που έχει φτάσει στο σημείο να... ντρέπεται που είναι πρόεδρος. Κι αυτό γιατί «μα ξέρεις τι είναι να πηγαίνω να αγοράζω σακούλες σκουπιδιών από το Σούπερ Μάρκετ και να αλλάζω μόνος του τους κάδους. Γιατί πολύ απλά στους εννέα μήνες που ισχύει ο Καλλικράτης, ένας εργάτης καθαριότητας δεν έχει έρθει στο χωριό. Ένας. Καθαρίζω το χωριό με τα δικά μου λεφτά. Αλλά δεν φτάνει. Και δεν υπάρχουν και οι αντοχές. Ο Δήμος δεν βοηθάει. Και δεν μπορεί να λύσει ούτε τα πιο απλά προβλήματα, αυτά της καθαριότητας. Και για να μην είμαι άδικος ή υπερβολικός υπάρχει διάθεση αλλά έως εκεί. Έχουμε καταθέσει το τεχνικό μας πρόγραμμα αλλά ούτε μελέτες μπορούν να γίνουν ούτε να δουλέψει κανείς πάνω σε προγράμματα ούτε να μας υποδείξει που μπορούμε να βρούμε απαντήσεις σε ερωτήσεις που τυχόν έχουμε… Και με τον Καποδίστρια αρκετά πράγματα γίνονταν καλύτερα. Και ειδικά ο Δήμος Δρυμαλίας σε θέματα τέτοια ήταν 150 χρόνια μπροστά και τα ξεπερνούσαμε για πλάκα. Τώρα τίποτα. Εννέα μήνες το απόλυτο μηδέν και κινδυνεύουμε εάν δεν αξιοποιηθούν τα χρήματα μέσα από μελέτες και έργα να τα χάσουμε. Να μας τα πάρουμε πίσω. Θεωρώ ότι αρκετά προβλήματα θα είχαν λυθεί εάν υπάρχει καλύτερη πολιτική και πιο σωστή οργάνωση. Δεν μπορώ να πηγαίνω στην τεχνική υπηρεσία και να μου λένε ότι δεν υπάρχουν άτομα, όταν ξέρουμε όλοι ότι υπάρχουν, αλλά είναι ανενεργοί γιατί κανείς δεν τους ενεργοποιεί ή τους χρησιμοποιούν σε λάθος θέσεις; Ναι το χωριό έχει ανάγκη από έργα όπως πλακοστρώσεις, αποχετευτικά προγράμματα ή την αξιοποίηση του Μουσείου της Σμύριδας. Μην ξεχνάμε ότι είμαστε ορεινό χωριό και θα πρέπει να ζήσουμε απ’ αυτά κι όχι από τις παραλίες όπως κάποια άλλα. Αλλά τι να ζητάω από τη στιγμή που δεν έχει εμφανιστεί ούτε ένας εργάτης καθαριότητας;»
Έναν καθρέπτη ζητάω
Στη συνέχεια περνάμε στον Δανακό και τον Κωνσταντίνο Βάσιλα, τον εκπρόσωπο της τοπικής κοινότητας που μας λέει ότι «έναν καθρέπτη έχω ζητήσει για να βάλω σε μία διασταύρωση και θα αναγκαστώ να τον πληρώσω κι αυτόν από την τσέπη μου»…. Πιο συγκεκριμένα ο κ. Βάσιλας αναφέρει ότι «όχι ο Καλλικράτης δεν έχει βοηθήσει. Είναι αρχή ακόμη βέβαια αλλά πολλά εμπόδια, τεράστια γραφειοκρατία. Έχουν αργήσει να εκταμιευτούν και τα χρήματα με αποτέλεσμα να μην μπορεί να γίνει ένας σωστός προγραμματισμός. Νομίζω με τον Καποδίστρια τα πράγματα ήταν καλύτερα κυρίως σε επίπεδο προγραμματισμού. Να σκεφτείτε ότι ακόμη δεν έχουμε πάρει τα χρήματα από τη ΣΑΤΑ που είναι περίπου 14,000 ευρώ για λόγους γραφειοκρατίας. Και μ’ αυτά τα χρήματα θα τα δώσουμε κυρίως για την καθαριότητα. Ο εργολάβος το καλοκαίρι μου έστειλε δύο υπαλλήλους να καθαρίσουν. Δεν ήταν Έλληνες. Τους έδιωξα γιατί δεν έκαναν δουλειά. Τα έβαλα από τη τσέπη μου αλλά τουλάχιστον καθάρισα κι έκανα εκείνη τη περίοδο τη δουλειά μου. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχουμε είναι η αναβάθμιση του δασικού δρόμου Δανακός – Λιαρίδια (Μουτσούνα) που εάν γίνει τύπου Α θα μπορέσει να λύσει δεκάδες προβλήματα στο οδικό δύκτιο της Νάξου. Πρέπει να γίνει αλλαγή κατηγορίας (από Γ σε Α) ώστε να στρωθεί ο δρόμος αυτός και να αποτελέσει δίοδο προς την Μουτσούνα και κυρίως από τη περιοχή Κονάκι και κάτω προς το Νότο. Ένα έργο που θα ξελαφρώσει και την διαδρομή Απείρανθο – Μουτσούνα που είναι στενός δρόμος και προκαλεί φόβο στους επισκέπτες. Το καλοκαίρι μέσα από το χωριό για τα Λιαρίδια περνούν τουλάχιστον 200 αυτοκίνητα ημερησίως. Σκεφτήκαμε να τα καταγράψουμε όπως μας πρότεινε ένας ελληνοαμερικανός και να δώσουμε τα στοιχεία στο Δήμο αλλά στο τέλος δεν το κάναμε. Ίσως γιατί δεν είμαστε ακόμη Αμερική… Αλλά η ουσία είναι ότι πρέπει να βρεθεί λύση και να γίνει αυτός ο δρόμος. Και να σκεφτείς ότι υπάρχει μία διασταύρωση λίγο έξω από τον Δανακό και ζητάω από το Δήμο έναν καθρέπτη. Αλλά κανείς δεν μου απαντάει. Θα τον αγοράσω με δικά μου έξοδα αλλά έως πότε θα πληρώνουμε;»
Κάτι παραπάνω πήραμε
Κατεβαίνουμε στη Κεραμωτή όπου βρίσκεται ο Μανώλης Φακίνος, εκπρόσωπος της τοπικής κοινότητας που μας αναφέρει ότι «δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα. Ένα σκουπιδιάρικο έρχονταν επί Καποδίστρια, ένα έρχεται και τώρα….» Επί της ουσίας; « Να σκεφτείς ότι δεν έχει έρθει άνθρωπος να καθαρίσει στο χωριό κι έτσι κι αυτό εμείς το κάναμε από μόνοι μας. Δεν ξέρω εάν ήταν καλύτερα ή χειρότερα με τον Καποδίστρια. Αυτό που ξέρω είναι ότι πέρυσι τους δύο καλοκαιρινούς μήνες, Ιούλιο και Αύγουστο είχαμε έναν άνθρωπο να μας βοηθήσει στα θέματα καθαριότητας. Εάν αυτό είναι κριτήριο, τότε ναι ήταν καλύτερα με τον Καποδίστρια. Σε ότι αφορά το τεχνικό πρόγραμμα τα χρήματα που έχουμε να διαχειριστούμε από τη ΣΑΤΑ είναι περίπου 10.000 ευρώ, σαφώς λιγότερα από τα προηγούμενα χρόνια (επί Βασιλάκη είχαμε πάρει και 18.000 ευρώ) αλλά λόγω της οικονομικής κατάστασης είναι κατανοητό ότι έχει πέσει ψαλίδι. Και να πω ότι παίρνουμε και περισσότερο γιατί με βάση την απογραφή του 2001 η Κεραμωτή θα έπρεπε να παίρνει περίπου 9.000 (όσα αναλογούν στα μικρά χωριά του νησιού) αλλά όλοι οι Δήμαρχοι έδιναν κάτι περισσότερο. Από εκεί και πέρα με τα χρήματα αυτά τι να πρωτοαντιμετωπίσεις; Αλλά δεν έχουμε παράπονο. Έχουμε ένα πρόβλημα με την αποχέτευση αλλά αμέσως οι άνθρωποι από το Δήμο ανταποκρίνονται και δίνουν λύση. Από εκεί και πέρα πιστεύω ότι πρέπει να βελτιωθεί ο δρόμος Καδή – Κυνίδαρου γιατί δίνει λύση σε όλα τα ορεινά χωριά της Νάξου. Είναι ένας αγροτικός δρόμος που δεν πιάνει πούσι, ούτε χιόνι και μειώνει σημαντικά τις αποστάσεις. Και οφείλουμε να τον αναβαθμίσουμε σε επαρχιακό, να γίνουν οι σωστές μελέτες για να δώσει ζωή αυτός ο δρόμος στο μεγαλύτερο μέρος της ορεινής Νάξου».
Επέκταση δικτύου
Στη συνέχεια περνάμε στη Μέση και τον Νικήτα Κουτσοκέρη, εκπρόσωπο της τοπικής κοινότητας Μέσης που μας αναφέρει ότι «Όχι δεν είμαι ικανοποιημένος. Πώς να είμαι καθώς πολλά πράγματα κυρίως καθημερινότητας δεν λύνονται. Είχα βαρεθεί να πηγαίνω συνέχεια στο Δήμο και να ζητάω ανθρώπους για την καθαριότητα. Στην αρχή μου έλεγαν ότι δεν έχουν και στη συνέχεια όταν ήρθαν οι διμηνίτες ότι δεν φτάνουν. Δύο ανθρώπους πήρα για ένα διήμερο λόγω πανηγυριού στο χωριό κι αυτό ήταν. Εντάξει προβλήματα υπάρχουν στο Δήμο γιατί είναι αρχή και κάθε αρχή και δύσκολη αλλά νομίζω ότι με τον κατάλληλο συντονισμό και την όρεξη που υπάρχει όλα θα πάνε καλύτερα. Και οι αντιδήμαρχοι δουλεύουν, κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους και πιστεύω ότι θα βρουν το δρόμο τους. Σε σχέση με τον Καποδίστρια άκουγα ότι επί Δήμου Δρυμαλίας κάποια πράγματα ήταν καλύτερα. Δεν ήταν ρόδινα αλλά ήταν καλύτερα. Από εκεί και πέρα με βάση το τεχνικό πρόγραμμα έχουμε ζητήσει κυρίως λύση σε προβλήματα μηχανολογικά (ύδρευση, αποχέτευση) αλλά μου έχουν πει ότι πρέπει να περιμένουμε. Υπάρχουν ακόμη σχέδια για πλακοστρώσεις στο χωριό και είναι στα συρτάρια της Δρυμαλίας, μου τα έχουν δείξει και μου είπαν ότι εάν βρεθούν χρήματα μπορεί να γίνουν. Και δεν θέλω να γίνει ότι και πέρυσι που τα 16.000 ευρώ που ήταν για την ΣΑΤΑ του χωριού μας τα πήρε ο Δήμος γιατί δεν υπήρξε αξιοποίηση. Αυτό μας καίει αυτή τη στιγμή είναι να πραγματοποιηθεί επέκταση του αποχετευτικού δικτύου αλλά και της ύδρευσης. Έχουν κατασκευαστεί μερικά σπίτια από ανθρώπους που βγαίνουν στη σύνταξη και θέλουν να έρθουν να μείνουν στη Μέση. Έρχονται τα καλοκαίρια και από φέτος θα έρχονται και το χειμώνα. Πιέζουμε το Δήμο να κάνει ότι μπορεί ώστε να βρεθεί λύση. Θέληση υπάρχει αλλά το κόστος είναι μεγάλο. Αγγίζει τις 50.000 ευρώ και πρέπει να σπάσουμε και το δρόμο. Το καλοκαίρι με πλαστικές σωλήνες κάναμε πατέντες ώστε να δώσουμε λύση. Όμως, κάτι τέτοιο πρέπει να τελειώσει ώστε να μείνουν αυτοί οι άνθρωποι στο χωριό».
Βοήθεια από εκκλησία
Το τέλος της πρώτης βόλτας μας βρίσκει στο Χαλκί εκεί όπου βρίσκεται ο Γιάννης Ανδριέλος πρόεδρος της τοπικής κοινότητας με το Χαλκί να έχει υπό την σκέπη του όχι ένα, ούτε δύο αλλά επτά χωριά: Καλόξυλο, Χείμαρο, Κεραμί, Χαλκί, Τσικαλαριό, Ακαδήμοι και Ράχη (Μονίτσια) αλλα και το Μετόχι που είναι μικρότερος οικισμός… «Ο Καλλικράτης έχει πολλές δυσκολίες κυρίως λόγω των οικονομικών προβλημάτων αλλά και της έλλειψης συντονισμού. Με τον καποδίστρια και τους δύο Δήμους ήταν καλύτερα τα πράγματα, υπήρχε έλεγχος. Τώρα όλα είναι κάτω, όλα στο Δήμο Νάξου και έχω την αίσθηση ότι είναι ανεξέλεγκτη η κατάσταση. Αντίθετα, όταν υπήρχε ο Δήμος Δρυμαλίας υπήρχε καλύτερη λειτουργία ακόμη και στο πιο βασικό: τα θέματα καθαριότητας. Από εκεί και πέρα με τα λιγοστά χρήματα που έχουμε πάρει μέσω της ΣΑΤΑ (ή θα πάρουμε) αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να μοιράσουμε τα χρήματα γιατί υπάρχει γκρίνια. Δεν μπορώ να το κρύψω αυτό. Και θα δοθούν κυρίως για την αναμόρφωση των χωριών, να υπάρξει ασφαλτόστρωση και να πλακοστρώσουμε σημεία που είναι προσβάσιμα. Δύο είναι τα βασικά προβλήματα της περιοχής: η διάνοιξη του δρόμου στο ύψος του Χωριανόπουλου ώστε τα λεωφορεία να μπορούν να κινούνται πιο άνετα και να υπάρχει καλύτερη σύνδεση τόσο με τη Χώρα όσο και με τα ορεινά χωριά και το Βυζαντινό Πάρκο της Τραγαίας, το όραμα του Ανωμερίτη που κάποια στιγμή πρέπει να γίνει πραγματικότητα. Δυστυχώς φέτος τα προβλήματα ήταν πολλά καθώς αρκετές εκκλησίες αν και προσβάσιμες ήταν κλειστές γιατί δεν υπήρχαν φύλακες. Όπως ο Άγιος Γιώργης ο Διασωρητής ή η Ευαγγελίστρια στο Χαλκί. Κάθε μέρα έρχονται κοντά στους 200 τουρίστες που ήθελαν να δουν αυτές τις εκκλησίες. Βλέπεις τις αναφέρουν και οι τουριστικοί οδηγοί αλλά φύλακας δεν υπάρχει. Πήρε σύνταξη και δεν αντικαταστάθηκε. Άρα ζητάμε έναν φύλακα. Από τον τουρισμό δεν ζούμε; Γιατί να μην εκμεταλλευτούμε αυτές τις ομορφιές; Είπα στο Δήμαρχο να συνεργαστεί με την Εκκλησία, να επισκεφτεί τον Σεβασμιώτατο Παροναξίας και να μιλήσουν για το θέμα. Η Εκκλησία έχει τη δύναμη να βοηθήσει αυτή τη στιγμή και νομίζω ότι έχει και τη θέληση να το κάνει. Κάποιες εκκλησίες χρειάζονται επισκευές αλλά όλες θα πρέπει να είναι ανοιχτές για το καλό του νησιού. Όσο για την καθαριότητα; Τι να πω; Κανείς δεν ήρθε… Από την τσέπη μας πληρώσαμε και με εθελοντική εργασία»
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΛΙΑΝΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου