Δέκα χρόνια και κάτι μετά την ισχύ του «Καποδίστρια 1», που μείωσε τους δήμους και τις κοινότητες της χώρας στους 1.033 από 6.000 που ίσχυαν μέχρι τότε, ξεκίνησαν ήδη οι διαδικασίες για την νέα Διοικητική Μεταρρύθμιση, που θα επιφέρει σημαντικές αλλαγές στην αυτοδιοίκηση α’ και β’ βαθμού.
Ο «Καποδίστριας 2» προβλέπει μικρό αλλά ισχυρό αριθμό δήμων και νομαρχιών, ικανών όμως να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της εποχής, εν όψει μάλιστα και του Δ’ ΚΠΣ.
Η γεωγραφία, η σύνθεση του πληθυσμού, ο βαθμός ανάπτυξης, η κοινωνική συνοχή θα είναι το ζητούμενο των νέων μονάδων που θα προκύψουν.
Αναμφίβολα το νέο εγχείρημα αποτελεί στο σύνολό του μεγάλη πρόκληση. Οι επιμέρους δε παράμετροι του εν λόγω εγχειρήματος αναμένεται να κάνουν αισθητή της παρουσία τους στο προσκήνιο της τοπικής επικαιρότητας, αφού καθεμία από αυτές θα αποτελέσει λόγο και αιτία για συζητήσεις και αναλύσεις αρκούντως ενδιαφέρουσες.
Η «γραμμή» Ραγκούση δύσκολα φαίνεται ν’ αλλάζει τους επόμενους μήνες. Ο αρμόδιος καθ’ ύλην υπουργός έχει, κατά πώς δείχνει και λέει, πάρει τις αποφάσεις του. Το ερώτημα, συνεπώς, που θα πρέπει απασχολήσει και την δική μας αυτοδιοικητική οικογένεια, είναι «πώς θα μπορέσουμε να εκμεταλλευτούμε προς όφελος της Νάξου, τον “νέο καποδίστρια;”».
Η ιεράρχηση…
Η ιεράρχηση των έργων που κρίνονται απαραίτητα για τον τόπο μας είναι ένα κεφάλαιο μείζονος σημασίας. Κατά καιρούς, η Νάξος απεμπόλησε έργα που στις μέρες μας αποδείχτηκε ότι έβαλαν φρένο στην ανάπτυξή της.
Σχεδόν ποτέ δεν ακούστηκε στα υψηλά κλιμάκια της κεντρικής εξουσίας, ενιαία η φωνή της Νάξου. Θα γίνει αυτό τους επόμενους κρίσιμους μήνες;
Δίκοπο μαχαίρι μπορεί να αποδειχθεί για το νησί μας ο «νέος καποδίστριας», εάν δεν επιδείξουμε την επιβαλλόμενη ομοθυμία.
Έργα που πραγματικά τα θέλαμε τα χάσαμε μέσα από τα χέρια μας, εξ αιτίας άστοχων χειρισμών. Κάποια άλλα που εμείς, πάλι (με τις δικές μας ενέργειες), σκόπιμα, (τα) βραχυκυκλώσαμε. Ενώ, σχεδόν ποτέ (δεν) εφαρμόσαμε την λαϊκή ρήση, που δεν είναι άλλη από αυτή που αναφέρεται στα παιδιά των» φρονίμων»…
Στα δέκα χρόνια που ως νησί βιώσαμε τα «συν» και τα «πλην» του «Καποδίστρια 1», ουδέποτε από κοινού αντιμετωπίσαμε τα προβλήματα, τις ελλείψεις, τις ανεπάρκειες, τις ακαταλληλότητες. Κοντολογίς: ό,τι έχει να κάνει με τον προβληματισμό του Ναξιώτη, οι ηγήτορές μας δεν το αντιμετώπισαν, δεν το προώθησαν, αποτελεσματικά.
Ο Δήμος Νάξου έκανε κάθε φορά το δικό του. Κατά τον ίδιο τρόπο λειτούργησε και ο Δήμος Δρυμαλίας. Λες και το νησί (μας) είχε και λιμάνι και αεροδρόμιο σωστό και Χώρο Υγειονομικής ταφής Απορριμμάτων και και και…
Όλα έμειναν στα λόγια…
Από την Μεταπολίτευση ώς τις μέρες μας, όλοι οι αυτοδιοικητικοί παράγοντες του τόπου μας, εκλεγμένοι και μη, είπαν πολλά. Και για πολλά, δεσμεύτηκαν. Όμως, όλα -ή σχεδόν όλα-, έμειναν στα λόγια… Το ποτήρι της απογοήτευσης ξεχείλισε. Στις μέρες μας, ουδείς πια μπορεί να πιστέψει ότι θα μπορέσουμε να απολαύσουμε όλα όσα μέσα στα τελευταία τριάντα χρόνια ονειρευτήκαμε…
Στα περισσότερα από τα έργα που έχει ανάγκη ο τόπο (μας), εμείς –ναι, εμείς-, βάλαμε τρικλοποδιές… Εμείς τα βαλτώσαμε, τις αχαρακτήριστες, απαράδεκτες και ανισόρροπες συμπεριφορές μας, τα έργα-υποδομές που τόσο πολύ έχει ανάγκη το νησί μας…
Για ποια λιμάνια, αεροδρόμια, χώρους υγειονομικής ταφής υπολειμμάτων, περιφερειακούς δρόμους, φράγματα, πολεοδομικούς σχεδιασμούς, οδικά δίκτυα (δημοτικά και επαρχιακά) και Εσωτερικούς Οργανισμούς Λειτουργίας» νοσοκομείων μπορούμε να κάνουμε λόγο; Σε ποια λιμάνια, αεροδρόμια, χώρους υγειονομικής ταφής υπολειμμάτων, περιφερειακούς δρόμους, φράγματα, πολεοδομικούς σχεδιασμούς, οδικά δίκτυα (δημοτικά και επαρχιακά) και Εσωτερικούς Οργανισμούς Λειτουργίας νοσοκομείων μπορούμε να ελπίσουμε, εάν προηγουμένως δεν αποφασίσουμε τί …θέλουμε-πώς την θέλουμε την Νάξο της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αι. που ανατέλλει σε ελάχιστες ώρες από σήμερα;
Με ή, χωρίς...
Πώς την θέλουμε την Νάξο;
-Με λιμάνι ή χωρίς;
-Με αεροδρόμιο επιδοτούμενο;
-Με Χ.Υ.Τ.Α. που αν παρ’ ελπίδα κατασκευασθεί θα είναι έργο παρωχημένο (ξοφλημένο);
-Με Χωροταξικό ανύπαρκτο, μήπως;
-Με φράγμα που ποιος ξέρει -με βάση όσα λέγονται και ακούγονται εδώ και μερικές εβδομάδες-, πότε θα γίνει;
-Με Ενιαίο φορέα για την προβολή και ανάπτυξη του νησιού που αποτελεί «κουίζ» για δυνατούς λύτες;
Οι δύο δήμοι του νησιού μας θα γίνουν ένας. Οι μήνες που έρχονται θα είναι ιδιαίτερα απαιτητικοί. Γι’ αυτό, θα πρέπει και εμείς να αναθεωρήσουμε τις μέχρι σήμερα επιλογές μας. Αν μη τι άλλο, επιβάλλεται, να αποκτήσουμε εν όψει «νέου-ενιαίου καποδίστρια» ενιαία φωνή. Κάτι που ποτέ μέχρι σήμερα σε ετούτο το νησί με τα μεγάλα προσόντα, (δεν) μας χαρακτήρισε.
Τεράστιο «κουίζ» αυτό για τους αυτοδιοικητικούς και άλλους παράγοντες της Νάξου;
Θα είναι καταστροφικό να «τρέξουμε» μέσα στο ’10 χωρίς να προετοιμαστούμε κατάλληλα.
Ο κόσμος της Νάξου δεν νοιάζεται για το ποιος θα είναι ο αυριανός δήμαρχος και ποιοι οι συνοδοιπόροι του. Ο κόσμος της Νάξου θέλει, διακαώς επιθυμεί, αυτός που θα πάρει την εντολή τον Νοέμβριο του 2010 να «κουλαντρίσει» σωστά και δημιουργικά τα συμφέροντα του τόπου. Να είναι ικανός και άξιος να υλοποιήσει τις απαιτήσεις του «νέου-ενιαίου καποδίστρια». Τις τεράστιας σημασίας για την αναβάθμιση και πρόοδο της Νάξου παραμέτρους του εγχειρήματος αυτού που συνοψίζονται στην εξής μία: «ύπαρξη ενιαίας φωνής». Αυτήν την «ενιαία φωνή» που δεν είχαμε, μέσα στην (παλιά) χρονιά που φεύγει η οποία είχε και αυτή, δυστυχώς, για όλους εμάς, εννιά… Όπως, άλλωστε, και όλες οι άλλες της πρώτης δεκαετίας του 21ου…
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΛΑΧΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου