Κεραμωτή: Το γραφικό χωριουδάκι που παλεύει με την ερήμωση, τα προβλήματα και το δυσοίωνο μέλλον...

Αυτή είναι μία απορία που με συντροφεύει όταν το επισκέπτομαι…


Και όμως πριν δύο, τρεις δεκαετίες αυτό το ίδιο χωριό έσφυζε από ζωή. Πολλοί έμεναν στα άδεια σήμερα σπίτια του και μεγάλωναν γενιές και γενιές μέσα σε ένα περιβάλλον ιδανικό θα λέγαμε…

Νοιώθω τις φωνές των παιδιών, τους ήχους από τις εργασίες που κάνουν οι μεγαλύτεροι, περπατώντας στους άδειους δρόμους του χωριού.

Θες ότι με συνέπαιρναν οι διηγήσεις της πεθεράς μου, που γεννήθηκε και μεγάλωσε στο χωριό. Θες οι ιστορίες πολλών Κεραμιωτών που άκουγα όλα αυτά τα χρόνια για τις βόλτες τους στον ποταμό, την γέφυρα, την «Καρυδιά», τον «Καδή», στο χθες…

Σήμερα, όπως φαντάζομαι, τίποτα δεν είναι ίδιο με το χθες. Το βλέπω άλλωστε… Το ίδιο συμβαίνει και με το δικό μου χωριό… Η Κεραμωτή του 2010 βιώνει τα προβλήματα σχεδόν όλων των χωριών της Νάξου. Την ερήμωση, την απομόνωση, το δυσοίωνο αύριο…

Δεν χρειάζεται να ρωτήσω κάποιον για να το διαπιστώσω… Το βλέπω στους έρημους δρόμους. Καθώς τους περιδιαβαίνω νοιώθω παρουσία από την μυρωδιά μαγειρεμένου φαγητού. Βλέπω τις αυλές που είναι περιποιημένες. Ακόμη και στα κλειστά σπίτια, τα λουλούδια δηλώνουν την παρουσία τους, δείγμα ότι κάποιος τα περιποιείται. Ισως μέχρι το άλλο καλοκαίρι…

Μία παρέα παιδιών βρέθηκαν μπροστά μου, να παίζουν ξένοιαστα. Τα σχολεία ανοίγουν και σε λίγες μέρες θα συμμαζευτούν στα σπίτια. Βλέπετε οι απαιτήσεις του σχολείου είναι πολλές και οι ώρες που πρέπει να διαθέσουν για να ανταποκριθούν αρκετές.

Ανεβαίνοντας προς το Σχολείο, βλέπουμε τον Ανδρέα να μαστορεύει. Τον ρωτήσαμε πως είναι η ζωή; Μας απάντηση μονολεκτικά «καλή» αλλά είχε διάθεση να μιλήσει για αυτά που απασχολούν τον ίδιο, αυτόν και τους υπόλοιπους μόνιμους 30 κατοίκους του χωριού, όπως λέει... «Να φτιαχτούν οι δρόμοι, δεν γίνεται κάθε χειμώνα με τις βροχές να μην περπατιούνται οι αγροτικοί δρόμοι γύρω από το χωριό και το καλοκαίρι να μην περνάει ούτε ένα γκρέϊντερ για να τους φτιάξει». Μάλιστα μιλάει για ένα έργο που, όπως λέει, το ζητάνε όλοι στο χωριό για πολλά χρόνια.. «Να ασφαλτοστρωθεί ο δρόμος που ενώνει την Κεραμωτή με τον Κινίδαρο, να μειωθεί στο μισό η απόσταση με τη Χώρα και τα άλλα χωριά της Τραγαίας. Μόνο έτσι θα έρθει πιο κοντά η Κεραμωτή με τον υπόλοιπο κόσμο. Να μας έρχονται και πιο συχνά, τουλάχιστον οι Κεραμιώτες της Χώρας, να ζωντανέψει το χωριό έστω και τα Σαββατοκύριακα…». Είναι ο ίδιος δρόμος που έπαιρναν τα παιδιά του χωριού, τα παλιά τα χρόνια για να πάνε στο Γυμνάσιο της Τραγαίας, με τα πόδια. Πολλοί έγιναν επιστήμονες, μεγαλούργησαν αλλά, όπως λένε δεν ξέχασαν το χωριό τους…

Επειδή ξεκινούν και πάλι τα σχολεία, η κουβέντα πάει στο κλειστό, εδώ και πολλά χρόνια, σχολείο του χωριού, με τελευταίο δάσκαλο τον Νίκο Σιδερή. «Τρια παιδιά θα ξεκινήσουν το σχολείο. Πάνε σε άλλο χωριό. Εδώ το σχολείο είναι κλειστό. Ζητήσαμε να αξιοποιηθεί το κτήριο, να γίνει ένας τόπος συνάντησης, εκδηλώσεων, να γίνει μία καλή παιδική χαρά στο προαύλιο, όπως παλιά, να γίνει ένα γήπεδο 5Χ5 για τη νεολαία, τα λίγα παιδιά που σήμερα ζουν στο χωριό.» Ζητάει πολλά; Δεν γνωρίζουμε με ποιο μάτι, με ποια διάθεση, με ποια οπτική βλέπουν οι τοπικοί άρχοντες αλλά και η κεντρική εξουσία τις ανάγκες και τα «θέλω» των κατοίκων ενός μικρού χωριού της ορεινής Νάξου, με λίγες ψήφους το οποίο βαδίζει με μαθηματική ακρίβεια στην ερήμωση… Αυτή άλλωστε είναι και η έγνοια, ο προβληματισμός. Τώρα με τον «Καλλικράτη» μήπως θα περιμένουμε όλοι να ερημώσουν τα μικρά χωριά; Τι υποσχέσεις μπορούν να δώσουν οι υποψήφιοι δήμαρχοι στους κατοίκους του χωριού, αν θα τους βρουν…

Ρωτάω που μπορώ να βρω και άλλους κατοίκους, μου απαντά, «στο καφενείο».

Φτάνω στο καφενείο του χωριού «Η καλή παρέα». Το βρίσκω κλειστό. Οι δρόμοι γύρω έρημοι…

Πολλές φορές αναρωτιέμαι αν αυτά τα απλά προβλήματα για τους νέους δήμους μαμούθ, θα μπορούσαν να λυθούν πιο εύκολα, ή το ίδιο εύκολα να ξεχαστούν, να μπουν πίσω, να ξεχαστούν σε κάποιο συρτάρι… Θα το δείξει το μέλλον. Προς το παρόν, καλό θα είναι να κρατώ, αλλά και να κρατούν οι κάτοικοι των μικρών χωριών και ιδιαίτερα της Κεραμωτής, μικρό καλάθι…