Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013

Πανελλήνιες. Μιλούν οι αριστούχοι της Νάξου: «Ζούμε σε μία εποχή όπου οι γνώσεις δεν μετρούν»



Ο Θανάσης Μπελιώτης είναι ο κορυφαίος στη Χώρα της Νάξου με βαθμό πρόσβασης 19, 12 και θέλει να φτάσει έως τον μαγικό κόσμο της Φόρμουλα 1 ως μηχανικός – Η Βούλα Βιτζηλαίου πρώτευσε στο Λύκειο της Τραγαίας με βαθμό πρόσβασης 18 και θα ήθελε πολύ να γίνει εγκληματολόγος μέσα από τα έδρανα της Νομικής – Ποιες οι αντιδράσεις τους για τις Πανελλαδικές εξετάσεις, τι τους ενόχλησε, ποια τα σχέδια τους


ΓΡΑΦΕΙ Ο ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΛΙΑΝΟΣ

Εξετάσεις τέλος. Η ώρα της επιβράβευσης έφτασε. Οι βαθμοί των υποψηφίων ενόψει της εισαγωγής τους στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι πλέον γνωστοί και ξεκινάει σε λίγο η «μάχη» για την σωστή συμπλήρωση του μηχανογραφικού, το οποίο και θα καθορίσει τη σχολή εισαγωγής του υποψηφίου. Βέβαια για να φτάσουμε έως εδώ
περνάμε μέσα από την οικογένεια όπου όλοι έχουν τις δικές τους προτιμήσεις. Όταν μάλιστα ο υποψήφιος έχει την ευχέρειας επιλογής μαθήματος, τότε θεωρητικά όλοι έχουν λόγο. Όμως, η τελευταία κουβέντα αρμόζει στον απόλυτο πρωταγωνιστή. Οι Πανελλαδικές εξετάσεις στη Νάξο ανέδειξαν όπως αναφέραμε και χθες εννέα αριστούχους, οι οκτώ στην Χώρα και η μία στην Τραγαία. Είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε μαζί τους και μάλιστα στο φυσικό τους  (έως χθες) χώρο, το σχολείο. Και η συζήτηση μαζί τους μόνο ενδιαφέρουσα θα μπορούσε να είναι…

Μάρτυς
Και με δεδομένο ότι πρέπει να ακολουθήσουμε το Savoir Vivre δίνουμε το λόγο στην Παρασκευή (Βούλα) Βιτζηλαίου, την οποία και συναντήσαμε στο Λύκειο της Τραγαίας. Μόνιμος κάτοικος Σκαδού έζησε μία μικρή περιπέτεια την φετινή χρονιά καθώς λόγω έλλειψης τακτικής συγκοινωνίας αναγκάστηκε να μετακομίσει από τον Ιανουάριο στη Χώρα της Νάξου μένοντας με την γιαγιά Βούλα. Ο λόγος; Το απογευματινό δρομολόγιο του ΚΤΕΛ αφενός έφτανε έως την Απείρανθο (τρεις φορές την εβδομάδα πήγαινε έως την Κωμιακή), αφετέρου το φροντιστήριο ολοκληρώνονταν μετά τις 8 το βράδυ με το λεωφορείο να αναχωρεί από τη Χώρα μία ώρα νωρίτερα. Οπότε, έπρεπε να μείνει στη πόλη. Και το πρωί έπαιρνε το δρόμο για την Τραγαία ώστε να παρακολουθήσει τα μαθήματά της και το μεσημέρι και πάλι επιστροφή στο …. Φροντιστήριο και στη ζεστή αγκαλιά της γιαγιάς Βούλας. « εάν σε κάποιον μπορώ να πω ότι οφείλω κάτι περισσότερο ε αυτό ανήκει στη γιαγιά Βούλα. Αποτέλεσε το ξυπνητήρι μου. Διάβαζα έως αργά το βράδυ (3 τα ξημερώματα) και ήταν αυτή που με ξυπνούσε κάθε πρωί, είτε για να πάω στο σχολείο, είτε για να γράψω έκθεση στο φροντιστήριο. Η φωνή της ήταν αυτή που με κράτησε, η γιαγιά Βούλα ήταν αυτή που με έζησε περισσότερο απ όλους και με πίστεψε. Μάλιστα της έλεγα ότι θα είναι η δική μου μάρτυς για το εάν διάβαζα ή όχι σε περίπτωση που κάτι πήγαινε στραβά».

Δικαστής
Η Βούλα Βιτζηλαίου τελείωσε με βαθμό πρόσβασης 18, τον υψηλότερο από κάθε άλλο παιδί στο Λύκειο της Τραγαίας. Έχει συγκεντρώσει 17.676 μόρια και ελπίζει να μπει είτε στην Νομική Κομοτηνής είτε σε κάποιο τμήμα Ψυχολογίας έχοντας ως αβαντάζ και το γεγονός ότι προέρχεται από τρίτεκνη οικογένεια. «Από μικρή ήθελα να μπω στη Νομική, να γίνω μάλιστα δικαστής κι αυτό γιατί όλοι έλεγαν ότι είμαι ετοιμόλογη, ότι απαντάω άμεσα και μάλιστα στο σχολείο με πείραζαν, με έλεγαν χαζοδίκη. Το πιο μεγάλο μου όνειρο όμως ήταν να ασχοληθώ με την εγκληματολογία. Αλλά επειδή μου αρέσουν και τα παιδιά δεν θα έλεγα όχι σε σχολές που έχουν σχέση με την ψυχολογία ενώ μην ξεχνάμε ότι μέσα από τα μεταπτυχιακά τμήματα μπορώ να ασχοληθώ και με τα τρία (Νομική – Ψυχολογία – Έγκλημα). Από πέρυσι όμως η προετοιμασία μου ήταν να μπω στην Νομική». Η επόμενη ημέρα για την Βούλα είναι μακρινή γιατί όπως λέει «προτιμάω να ζω το τώρα» και έτσι σκέφτεται αρκετά ποιο θα είναι το δώρο της για την είσοδό της στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Το Λύκειο την βοήθησε ώστε να κάνει το μεγάλο βήμα, αν και το φροντιστήριο ήταν αυτό τελικά που την έφερε στο να είναι μία ανάσα από το κατώφλι της σχολής που επιθυμεί. Ήταν αυτό που την στήριξε όταν είχε ανάγκη. Οι βαθμοί της; 17.8 στη Λογοτεχνία, 16.6 στην έκθεση, 18,5 στην Ιστορία, 19 στα Λατινικά, 18,9 στη βιολογία και 14,3 στα Αρχαία και όπως τονίζει «αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν η μεγάλη απόκλιση, περίπου δύο βαθμοί, που είχαν οι διορθωτές στα γραπτά μου. Σε όλα σχεδόν τα μαθήματα η απόκλιση ήταν μεγάλη».

Λάθος
Πως όμως τις φάνηκε οι Πανελλαδικές εξετάσεις; «πολύ άγχος. Είναι λάθος να κρίνονται όλα σε μία στιγμή. Οι κόποι μίας ζωής καθορίζονται μέσα από ένα ή δύο μαθήματα. Σε δύο μαθήματα έδωσα και ήμουν άρρωστη. Από το άγχος το στομάχι μου δεν άντεξε. Πολλά παιδιά είχαν βαθμούς που δεν τους αντιπροσωπεύουν όσον αφορά τη προσπάθεια που έκαναν. Θα έλεγα ότι καλύτερο όλων είναι να υπάρχει μία δεύτερη ευκαιρία. Π.χ. να μπορούν τον Σεπτέμβριο να δώσουν τα παιδιά ένα ή δύο μαθήματα που κρίνουν ότι χρειάζονται βελτίωση. Αυτό θα έκανα κι εγώ στα Αρχαία όπου ήμουν άρρωστη και από το άγχος άλλαξε σωστές απαντήσεις. Η άλλη λύση που θεωρώ ως ιδανική είναι να μπαίνουμε στο Πανεπιστήμιο με το βαθμό πρόσβασης και εκεί να γίνονται εξετάσεις για το εάν μπορούμε να συνεχίσουμε ή όχι. Νομίζω ότι δεν είμαστε αρκετά ώριμοι για να διαχειριστούμε τόσο μεγάλη πίεση. Σε συνδυασμό με τη κούραση δύσκολα θα με έφερναν εκ νέου στο θρανίο εάν ήταν να ξαναδώσω. Τουλάχιστον αυτό σκεφτόμουν πριν τις εξετάσεις». Πως περνούσε τις ώρες της την περίοδο των εξετάσεων; «Με κουβεντούλα με την μητέρα μου και με βόλτα στο internet εάν είχε σήμα στο Σκαδό. Το internet είναι χρήσιμο όταν ξέρεις πως πρέπει να το χρησιμοποιείς. Εγώ δεν μπήκα ποτέ στον πειρασμό να ανοίξω λογαριασμό στα social media απλά και μόνο για να κάνω γνωριμίες».

Αβέβαιο
Όσο για το μέλλον της; Δυστυχώς το βλέπει μακριά από το Σκαδό. «Μεγάλωσα στο Σκαδό. Έως το γυμνάσιο δεν είχα πρόβλημα αν και είχα μετακινήσεις στη πόλη για το φροντιστήριο ξένων γλωσσών. Όμως, δεν σκέφτηκα ποτέ να μετακομίσω. Τώρα όμως; Τι θα κάνω όταν ολοκληρώσω τις σπουδές μου. Το μέλλον είναι αβέβαιο. Αυτό όλοι λένε. Ναι έχω ενθουσιασμό να δω πως είναι η φοιτητική ζωή αν και δεν ξέρω να μαγειρεύω. Αλλά από εκεί και πέρα; Θεωρώ ότι τη μεγαλύτερη ευθύνη για την ερήμωση των χωριών την φέρουμε εμείς. Σήμερα ούτε να ακούν δεν θέλουν κάποιοι την επιστροφή στο Σκαδό. Ίσως έως τη Χώρα της Νάξου. Και είναι κρίμα γιατί το χωριό είναι πολύ όμορφο»…

Φόρμουλα
Και περνάμε στον Θανάση Μπελιώτη, ο οποίος έσπασε τα κοντέρ. Ο Στέφανος Τσάφος, ο φροντιστής του τον χαρακτηρίζει ως «επιμελή, τακτικό και πολύ καλό παιδί. Ιδιαίτερα δυνατό και χωρίς κενά όσον αφορά το διάβασμα και σίγουρα θα μπορούσε να είχε πάει καλύτερα, εάν δεν ήταν τόσο δύσκολα τα θέματα στα μαθηματικά κατεύθυνσης». Ο Θανάσης σε μία χρονιά όπου τόσο τα μαθηματικά όσο και η Φυσική χαρακτηρίστηκαν ως «παλούκια» άγγιξε το τέλειο. Ο βαθμός πρόσβασης στα 19,12 «υπολόγιζα λίγο καλύτερα στα 19,15 και ποτέ δεν είχα πέσει έξω έως τώρα» και τα μόρια για εισαγωγή στο Πολυτεχνείο και δη στη σχολή Μηχανολόγων – Μηχανικών είναι στα 18.951. Εάν όμως επιλέξει την Ιατρική, τότε τα μόρια πηγαίνουν στα 19.197 και «η μητέρα μου επιμένει να πάω ιατρική, αλλά τελικά εγώ θα είμαι αυτός που θα επιλέξει». Και προφανώς θα επιλέξει να ακολουθήσει το …όνειρό του. Να φτάσει έως τη Formula 1 στα χνάρια του Νίκου Τομπάζη, του μηχανικού της Ferrari. «Είμαι με την Mercendes και μου αρέσει πολύ ως οδηγός ο Χάμιλτον, αλλά νομίζω ότι είναι πολύ μακρινό να μιλάμε για κάτι τέτοιο». Να μιλήσουμε μήπως για …μαγειρική; Ο Θανάσης είναι άριστος μάγειρας και δεν θα έλεγε όχι να δοκιμάσει και τη τύχη του όχι βέβαια σε κάποιο reality μαγειρικής αλλά σε μία καλή σχολή. Όμως, «δυστυχώς στην Ελλάδα δεν υπάρχουν καλές Δημόσιες σχολές μαγειρικής. Μου αρέσει να μαγειρεύω αλλά έως εκεί».

Διάβασμα
Σωστά. Έως εκεί.  Με πατέρα που ασχολείται με τα αυτοκίνητα (διαθέτει αντιπροσωπεία αυτοκινήτων) λογικό ήταν να ενδιαφερθεί από μικρός για τα αυτοκίνητα όχι όμως για το σχεδιασμό τους. Και δεν θα έλεγε όχι σε ένα μεταπτυχιακό πάνω στο ζήτημα των μηχανών με το Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο να έχει ουκ ολίγα καλά προγράμματα. Πως κινήθηκε όμως στα έξι μαθήματα; «Στην έκθεση πήρα 18.3, στα μαθηματικά γενικής πήρα 19,2 που ήταν σχετικά βατά τα θέματα. Στη Φυσική πήρα 19,9 με τα θέματα να χαρακτηρίζονται πρωτότυπα  και χρειάζονταν λογική εξήγηση. Στη Βιολογία πήρα 19,1, στη Χημεία 19,6 και αυτό γιατί ήταν πολλά τα θέματα και τα όποια λάθη ήταν από δική μου απροσεξία, ενώ στα μαθηματικά κατεύθυνσης πήρα 16,8. Εκεί είχαμε το περίφημο πλέον θέμα Β3 όπου έλυσα το μισό αλλά δεν πήρα ούτε ένα μόριο. Νομίζω ότι κανείς φυσιολογικός μαθητής δεν θα μπορούσε να τα λύσει. Γενικά τα θέματα που έπεσαν ήταν πολλά, ήθελαν συνδυασμούς και χρειάζονταν να είσαι πολύ καλά διαβασμένος και να έχεις χρόνο για να απαντήσεις σωστά».  Πως χαρακτηρίζει την εμπειρία που βίωσε; «Πρωτόγνωρη και δεν θέλω να την βιώσω εκ νέου. Υπήρχε άγχος και ήταν πολύ. Όμως είχα τις βάσεις καθώς το διάβασμα γίνονταν με σωστό τρόπο εδώ και χρόνια. Με βοήθησε σημαντικά το φροντιστήριο όπου τα δύο τελευταία χρόνια έκανα κατά μ.ο. περίπου 15 ώρες. Αλλά από εκεί και πέρα, δεν άλλαξα τίποτα ιδιαίτερο στη ζωή μου. Ούτε την τελευταία εβδομάδα. Και στην πενθήμερη εκδρομή πήγα κανονικά και τις εξόδους μου τις έκανα. Πάντα ήξερα τι έγραφα στις εξετάσεις, γνώριζα τις επιδόσεις μου αλλά στο τέλος είχα άγχος λόγω της αναμονής των αποτελεσμάτων»

Λυπάμαι
Ποια είναι η άποψή του για τις Πανελλαδικές εξετάσεις; «Θεωρούσε ότι είναι το πλέον αξιοκρατικό σύστημα που υπάρχει στην Ελλάδα. Πριν τις εξετάσεις. Τώρα έχω αλλάξει άποψη. Με ενόχλησε το γεγονός ότι πήρα μηδέν στο Β3 θέμα των μαθηματικών αν και κατά την άποψή μου είχα λύσει το μισό. Δεν πήρα έστω ένα μόριο για την προσπάθειά μου. Θεωρώ ότι με κάποιο τρόπο οι βαθμολογητές έχουν γνώση ποια γραπτά διορθώνουν. Και νομίζω ότι το σύστημα θα πρέπει να αλλάξει. Το Λύκειο όπως είναι τώρα δεν προσφέρει τίποτα. Απλά μας προετοιμάζει για τις εξετάσεις. Ειδικά στην 3η τάξη η γενική παιδεία είναι ανύπαρκτη. Πρέπει είτε να αναλάβουν τα Πανεπιστήμια τις εξετάσεις και να εξεταζόμαστε όταν μπούμε, είτε να γίνει η εξέταση εφ όλης της ύλης που έχουμε διδαχτεί». Ποιος ο ρόλος της οικογένειας; Σημαντικός όπως φαίνεται. «Δεν έχω καμία πίεση για την επιλογή μου στη σχολή προτίμησης. Είναι κοντά μου όλα αυτά τα χρόνια και με βοηθούν. Όπως έκαναν και με την αδελφή μου Σοφία που είναι έξι χρόνια μεγαλύτερη. Χάρηκαν για την επιτυχία μου. Τους είχα προϊδεάσει για τον βαθμό μου απλά δεν ήξερα εάν θα είμαι πρώτος ή όχι στο Λύκειο».  Όσο για την επόμενη ημέρα; «Με βλέπω στο εξωτερικό για διδακτορικό στα χνάρια της αδελφής μου. Δυστυχώς η κατάσταση στην Ελλάδα είναι τραγική και δεν υπάρχει μέλλον. Ακόμη και το τελευταίο επάγγελμα που έδινε δουλειά, οι σερβιτόροι σε καφετέριες δεν μπορούν να βρουν εργασία γιατί κι αυτές κλείνουν πλέον. Με ενοχλεί που βλέπω την αδελφή μου με τόσα προσόντα να μην μπορεί να βρει την πιο απλή δουλειά, υπάλληλος σε κατάστημα εμπορίου. Ίσως γιατί έχει πολλά προσόντα για τη δουλειά αυτή. Λυπάμαι που φτάσαμε σε ένα σημείο όπου οι γνώσεις δεν μετρούν»…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου