Εργαστήρια Ειδικής Επαγγελ-ματικής εκπαίδευσης στη Νάξο χωρίς
καθηγητές και ειδικούς επιστήμονες – Δέκα παιδιά περιμένουν να λειτουργήσει το
σχολείο – Ποια προβλήματα αντιμετωπίζει ο διευθυντής του ΕΕΕΕΚ κ. Στράτος
Φουτάκογλου – Ποιες οι δραστηριότητες που έγιναν πέρυσι και ποια η στάση της
κοινωνίας του νησιού απέναντι στο συγκεκριμένο σχολείο
Ειδική αγωγή, ειδικά σχολεία στη
Νάξο και το μυαλό όλων πηγαίνει στο Ειδικό Σχολείο (Δημοτικό και Νηπιαγωγείο)
στον Άγιο Θαλάλαιο. Ένα ολόκληρο χωριό έχει ταυτιστεί με την Ειδική Αγωγή, αλλά
αυτό που ξεχνούν ενδεχομένως οι περισσότεροι είναι ότι υπάρχει και η
δευτεροβάθμια εκπαίδευση με το σχολείο, ήτοι Εργαστήριο Ειδικής Επαγγελματικής
Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (Ε.Ε.Ε.Ε.Κ.) Νάξου το οποίο βρίσκεται στη καρδιά της
Χώρας, στον προαύλιο χώρο του 1ου και 2ου Γυμνασίου.
Βέβαια η πρώτη εικόνα που αντικρίζει κανείς είναι επιεικώς απαράδεκτη. Τέσσερα container
που λειτουργούν ως αίθουσες διδασκαλίας, εκπαίδευσης και γραφείο καθηγητών,
ένας μικρός κήπος (δημιουργήθηκε τα δύο τελευταία χρόνια με την αρωγή γνωστού
επιχειρηματία και την αγάπη των εκπαιδευτικών) συνθέτουν την εικόνα που
συναντάει ο επισκέπτης ή ακόμη και ο γονιός όταν θέλει να βρεθεί στο ΕΕΕΕΚ
Νάξου. Και διάβολε δεν είναι καθόλου κολακευτική. Το σχολείο μετράει ήδη εννέα
χρόνια ζωής. Ξεκίνησε τη λειτουργία του το 2004 μέσα σε δύο container που χρησιμοποιούνταν έως
τότε ως αίθουσες διδασκαλίες γυμνασίου. Στη συνέχεια ήρθε ένα ακόμη …container από το Επαρχείο και
πέρυσι η τέταρτη …αίθουσα από το Δήμο.
Το σχολείο έτοιμο. Οι πρώτοι πέντε μαθητές γράφτηκαν και μάλιστα
αποφοίτησαν μετά από οκτώ χρόνια παρουσίας. Φέτος είχαμε την εγγραφή δύο
μαθητών και το μαθητικό δυναμικό φτάνει αισίως τους δέκα.
Ζαχαροπλάστης
Όμως, κανένα από τα παιδιά
σήμερα, 1η Οκτωβρίου δεν είναι στις αίθουσες. Ο λόγος; Πολύ απλά δεν
υπάρχουν καθηγητές. Ο μοναδικός που κυκλοφορεί στο …κτήριο είναι ο Διευθυντής,
ο Στράτος Φουτάκογλου (ήρθε πέρυσι με απόσπαση από το Γενικό Λύκειο Νάξου), ο
οποίος έχει αναλάβει και την προετοιμασία ώστε όλα να λειτουργήσουν στην
εντέλεια όταν χτυπήσει το πρώτο κουδούνι. Μέχρι τότε ασχολείται με την
γραφειοκρατία και περιμένει τις …κρίσεις των αναπληρωτών ώστε να στελεχωθεί το
ΕΕΕΕΚ. Και πέρυσι το σχολείο άργησε να ξεκινήσει αλλά έφτασε να έχει 11
καθηγητές. Ποιο ήταν το παράδοξο της περσινής χρονιάς; Ότι δεν είχε Μάγειρα ή
Ζαχαροπλάστη αν και το ΕΕΕΕΚ ειδικεύεται στον συγκεκριμένο τομέα «από το 2008
έχει να καλυφθεί αυτό το κενό» μας δηλώνει ενώ μας δείχνει με χαρά τον μικρό
κήπο που δημιούργησαν πέρυσι τα παιδιά, αλλά είναι άγνωστο εάν φέτος έχουν
καθηγητή Φυτικής Παραγωγής ώστε να καλύψει και την δεύτερη ειδικότητα του
σχολείου. Με έγγραφό του από τις 27 Ιουνίου προς τις αρμόδιες υπηρεσίες ζητάει
την κάλυψη των κενών που δεν είναι και λίγα: Φιλόλογους, Μαθηματικούς,
Γυμναστές, Μουσικούς, Πληροφορικής και Καλλιτεχνικών για τα μαθήματα Γενικής
Παιδείας Νοσηλευτή ως εδικό νοσηλευτικό προσωπικό και Φυσικοθεραπευτή,
Λογοθεραπευτή, Εργοθεραπευτή, Ψυχολόγο, Κοινωνικό Λειτουργό ως Ειδικό
Επιστημονικό προσωπικό και ειδικό βοηθητικό προσωπικό. Δεν εμφανίζεται
αισιόδοξος ως προς την κάλυψη των κενών αλλά δεν θα έλεγε όχι στην επανάληψη
της παρουσίας καθηγητών όπως την περσινή χρονιά.
Δραστηριότητες
Χρονιά που ήταν ιδιαίτερα έντονη
όσον αφορά τις δραστηριότητες χάρη στις χορηγίες τόσο του συλλόγου γονέων και
φίλων ΑΜΕΑ Νάξου όσο και ανθρώπων που αγαπούν την προσπάθεια που γίνεται. Έστω
κι εάν μερικές φορές δεν γνωρίζουν που βρίσκεται το συγκεκριμένο σχολείο. «
Πέρυσι έγινε μία πολύ καλή προσπάθεια και είχαμε την δυνατότητα χάρη στις
χορηγίες να δείξουμε μία άλλη πλευρά της ζωής στα παιδιά. Πήγαν για τρεις
ημέρες στην Αθήνα. Είδαν το Μουσείο της Ακρόπολης, είδαν το Αττικό ζωολογικό
Πάρκο, βρέθηκαν στο Σύνταγμα και ήπιαν καφέ ίσως στην πλέον πολυσύχναστη
πλατεία της Χώρας. Στη Νάξο είχαν την ευκαιρία να πάνε στον Κούρο, στις
Μέλανες, χάρη στο νέο ασανσέρ ανέβηκαν δύο φορές στο Κάστρο και είδαν το
Μουσείο αλλά και τους χώρους της Καθολικής Αρχιεπισκοπής. Βρεθήκαμε όλοι μαζί
στις Εγγαρές για την γιορτή της Τσικνοπέμπτης και βέβαια είχαμε εκδηλώσεις
Χριστούγεννα, Πάσχα και τελετή λήξης με τη διοργάνωση μίνι πρωταθλήματος πινγκ
πονγκ ενώ πήραν μέρος και στο πρόγραμμα δενδροφύτευσης» τονίζει ο Διευθυντής
του σχολείου και δεν κρύβει την χαρά του για την εικόνα που παρουσίασαν τα
παιδιά όλη τη χρονιά έχοντας συμμετοχή σε όλες αυτές τις δραστηριότητες.
Αλληλεγγύη
Αυτό άλλωστε είναι και το μεγάλο
μυστικό του σχολείου. «Να μπορέσουν τα παιδιά να κοινωνικοποιηθούν. Να μάθουν
να ζουν χωρίς την βοήθεια των μεγαλύτερων. Να έχουν την δυνατότητα για πράξεις
που για όλους εμάς είναι αυτονόητες, όπως να συναλλάσσονται με χρήματα ή να
γράφουν στους υπολογιστές ή και να μπορούν να φυλλομετρήσουν ένα περιοδικό. Και
εδώ μπορείς ως εκπαιδευτικός να κατανοήσεις το μεγαλείο της μάθησης. Ένα
χαμόγελο ενός παιδιού με ειδικές ανάγκες αξίζει το μεγαλύτερο θησαυρό. Βλέπεις
συναισθήματα, νιώθεις την σημασία που έχει ένα χάδι, τι παίρνεις ως αντίτιμο
της πράξης σου. Την ανυπέρβλητη χαρά που αισθάνεσαι όταν ένα παιδί έχει την
δυνατότητα να κάνει την πιο απλή καθημερινή ενέργεια. Και σε εντυπωσιάζει η
δύναμη ανταποδοτικότητας που κυριαρχεί στο χώρο. Όπως και η αλληλεγγύη των
παιδιών και το δέσιμο που δημιουργείται ανάμεσα στους μαθητές και τους
εκπαιδευτικούς». Η ιστορία μίας ολόκληρης χρονιάς για έναν έμπειρο εκπαιδευτικό
όπως ο κ. Φουτάκογλου που βρέθηκε αίφνης από το Γενικό Λύκειο στο ΕΕΕΕΚ. Μία
διαδρομή όμως που έχει αγκάθια και δεν το κρύβει. «Το κτηριακό, η έλλειψη
καθηγητών και δη επαγγελματιών εξειδικευμένων ειδικοτήτων είναι αυτά που πονάνε
περισσότερο. Είναι δυνατόν να μιλάμε για σχολείο που δεν έχει μόνιμους
καθηγητές και περιμένει πότε θα γίνουν οι κρίσεις των αναπληρωτών; Και αυτό δεν
είναι κάτι που ισχύει μόνο για το δικό μας σχολείο αλλά και για τα δύο σχολεία
(Νηπιαγωγείο και Δημοτικό) στον Άγιο Θαλάλαιο. Η πολιτεία έχει το δικό της
μερίδιο ευθύνης στο γεγονός ότι δεν υπάρχει κτήριο και μόνιμοι καθηγητές. Δεν
μπορεί η τοπική κοινωνία να καλύψει κι αυτό το κενό…»
Σχέση
Δεν κρύβει ότι το όνειρό του θα
ήταν να δει ένα νέο κτήριο στον ίδιο χώρο και όχι κάπου απομακρυσμένα καθώς
αποτελεί επιτακτική ανάγκη τα παιδιά να είναι σε χώρους όπου μπορούν πιο εύκολα
να έχουν επικοινωνία με τα άλλα παιδιά. Παρά τις δυσκολίες που ενδεχομένως να
υπάρχουν ή και τους φόβους μέσα από μία κοινωνία που δεν έχει μάθει ακόμη να
συμβιώνει με τα άτομα (ανήλικους και ενήλικους) με ειδικές ανάγκες. Οι κλειστές
κοινωνίες έχουν πάντα τα δικά τους μυστικά. Οι περισσότεροι γονείς ενδεχομένως
και να ντρέπονται και να κρατούν παιδιά στα σπίτια αλλά κάτι τέτοιο είναι ότι
χειρότερο και για τις δύο πλευρές «η κοινωνία πρέπει να έχει αμφίδρομη σχέση
ώστε να μπορέσει να λειτουργήσει ιδανικά. Οι γονείς πρέπει να βλέπουν τα Ειδικά
σχολεία ως χώρους όπου τα παιδιά τους θα μπορούν να βελτιώσουν τις αδυναμίες
τους και αυτό είναι ευδιάκριτο από όλους. και η κοινωνία από την πλευρά της θα
πρέπει να βρει τρόπους ώστε να εντάξει αυτά τα παιδιά μετά το πέρας των σπουδών
τους ώστε να τους δώσει την δυνατότητα να αισθανθούν ότι μπορούν να προσφέρουν.
Ο μεγαλύτερος φόβος των γονιών πρέπει να σου πω είναι τι θα γίνουν τα παιδιά
όταν αυτοί φύγουν από τη ζωή. Θέλουν να τους εξασφαλίσουν ότι δεν θα είναι βάρος
στα αδέλφια τους ή τους συγγενείς τους. Και εδώ θα έπρεπε η πολιτεία να
βοηθήσει με την δημιουργία ενός ιδρύματος ή ενός Κέντρου Απασχόλησης ώστε με τη
συμπλήρωση των οκτώ ετών φοίτησης στο ΕΕΕΕΚ να μην επιστρέφουν στο σπίτι. Αυτό
είναι ότι χειρότερο και η παλινδρόμηση είναι ο πιο εύκολος δρόμος»…
Κοινωνία
Είναι χαρακτηριστικό ότι από
τους πέντε απόφοιτους του σχολείου κανείς δεν έχει μπορέσει να βρει δουλειά αν
και δεν είναι εύκολο. Ως επί τω πλείστον οι 15 μαθητές που έχουν φοιτήσει στο
σχολείο είτε αντιμετωπίζουν κινητικά προβλήματα (πολλαπλές παραπληγίες) είτε
είναι αυτιστικά είτε έχουν νοητική καθυστέρηση. Υπάρχουν όμως προγράμματα ακόμη
και μέσω των ΟΤΑ όπου οι απόφοιτοι των ΕΕΕΕΚ μπορούν να απορροφηθούν. Αυτό που
ζητάει ο κ. Φουτάκογλου είναι οι γονείς να πεισθούν ότι πρέπει να τα παιδιά να
πάνε σχολείο γιατί μέσα από τις εκπαιδευτικές δομές μόνο κερδισμένα βγαίνουν.
Βελτιώνονται ως άνθρωποι και ως προσωπικότητες. Αποκτούν αυτοπεποίθηση και
διάθεση για ζωή. Χαμογελούν και νιώθουν ευτυχισμένα γιατί είναι μέρος ενός
συνόλου. Κερδισμένοι είναι και οι γονείς γιατί η ζωή τους μπορεί να γίνει
καλύτερη καθώς μειώνεται το βάρος της ευθύνης και έτσι έχουν δικαίωμα και στην
προσωπική τους ζωής. Είναι χαρακτηριστικό ότι φέτος μέσα από τα προγράμματα του
ΕΣΠΑ είδαν μοναδικά όργανα που μπορούν να βελτιώσουν κατά πολύ ακόμη και την
φυσική κατάσταση αυτών των παιδιών. Και έρχονται ακόμη περισσότερα. Και θα
είναι κρίμα να βρεθούμε κάποια στιγμή να έχουμε κτήρια ή ακόμη και Κέντρο
Δημιουργικής Απασχόλησης ΑΜΕΑ και να μην έχουμε μαθητές υπό το φόβο της
κοινωνίας. Η ορθή λειτουργία μίας σωστής κοινωνίας απαιτεί την αρμονική
συνύπαρξη όλων των μελών της. Καμία κοινωνία δεν έκανε βήματα μπροστά,
αφήνοντας πίσω της μέλη που χαρακτηρίστηκαν ως διαφορετικά γιατί είχαν κάποια
μορφή δυσλειτουργίας. Και οι εικόνες με τα χαμογελαστά πρόσωπα των παιδιών με
ειδικές ανάγκες ή οι κινήσεις τους όταν θέλουν να πουν «ευχαριστώ» ή να
δοξάσουν τον Κύριο που τους έδωσε την δυνατότητα να δουν κάτι διαφορετικό
σίγουρα μένουν για πάντα χαραγμένες στο μυαλό όλων. Αξίζει λοιπόν ένα καλύτερο
μέλλον η κοινωνία μας αλλά πάντα μέσα από την αρμονική συνύπαρξη όλων των μελών
της…
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΛΙΑΝΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου