«Συγνώμη μαμά που ήμουν κακό παιδί»

Τρία όμορφα κορίτσια, η Μαρία Χάλκου (1^η στη Νάξο σε βαθμό πρόσβασης), η Μαίρη Κωνσταντάκη (1^η στο Λύκειο Χώρας Νάξου) και η Κική Σκυλάκη (κορυφαία σε Ιστορία και Λατινικά) αποκαλύπτονται: τι λένε για τη χρονιά που πέρασε, για τα όνειρά τους, για το ρόλο σχολείου /  φροντιστηρίου και κυρίως ποιους ευχαριστούν για την έως τώρα πορεία τους 

η Μαίρη Κωνσταντάκη

η Μαρία Χάλκου και η Κική Σκυλάκη

ΤΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΛΙΑΝΟΥ

Οι Πανελλαδικές εξετάσεις αποτελούν παρελθόν. Σήμερα κλείνουν και τα σχολεία, οπότε και επίσημα μπαίνουμε σε ρυθμούς διακοπών. Το μόνο που απομένει έως την 5^η Ιουλίου να γίνει η κατάθεση των μηχανογραφικών δελτίων από τους υποψηφίους για είσοδο μαθητές στα Ανώτερα και Ανώτατα ιδρύματα και μετά …. Αναμονή στα τέλη Αυγούστου των βάσεων… Έως τότε ξεκούραση και αντίο πίεση, άγχος, κλάματα ή και χαμόγελα όσον αφορά την σχολική χρονιά που τελείωσε… με βάση τα αποτελέσματα των εξετάσεων κάποιοι ή κάποιες θα κουβαλάνε το δικό τους στίγμα του καλού ή του κακού μαθητή. Του άριστου ή του μέτριου. Του σπασίκλα ή του αδιάφορου. Τρία κορίτσια που ολοκλήρωσαν την μαθησιακή τους πορεία στα Λύκεια Χώρας και Τραγαίας βρίσκονται απέναντί μας… Η Μαρία Χάλκου ολοκλήρωσε το ταξίδι στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση (βλ Λύκειο Τραγαίας) ως η κορυφαία των κορυφαίων στο Δήμο Νάξου και Μικρών Κυκλάδων με βάση τον βαθμό πρόσβασης (19,08).  Η Μαίρη Κωνσταντάκη έχει την τιμή να είναι η καλύτερη όλων όσον αφορά το Γενικό Λύκειο Χώρας Νάξου και η Κική Σκυλάκη είναι η μαθήτρια που έκλεψε την παράσταση όσον αφορά τα μαθήματα της Ιστορίας και των Λατινικών αγγίζοντας το ..τέλειο.

Ευτυχία

Συναντήσαμε τις Μαρία Χάλκου και Κική Σκυλάκη σε γνωστό παραλιακό καφέ της Χώρας όπου μας μίλησαν για τα όνειρά τους, για τα συναισθήματα που τους γέννησε η χρονιά που ολοκληρώθηκε, για τις θυσίες που έκαναν και τους καθηγητές που έπαιξαν τον πιο σημαντικό ρόλο στη ζωή τους. Και λίγο μετά βρεθήκαμε στο Γενικό Λύκειο Νάξου. Εκεί σε μία αίθουσα διδασκαλίας μιλήσαμε με την Μαίρη Κωνσταντάκη που μας έδωσε την δική της οπτική για τα δρώμενα την τρέχουσα σχολική χρονιά. Και μάλιστα η συζήτηση έγινε με τον Λυκειάρχη Παναγιώτη Γατσωτή να μας «συλλαμβάνει» και να δηλώνει «είναι ευτυχία για τους καθηγητές και εμένα προσωπικά αλλά και τιμή για το σχολείο μας να έχουμε μαθήτριες όπως η Μαίρη. Της αξίζουν τα πιο ειλικρινή μας συγχαρητήρια» Μετά απ’ αυτή την εισαγωγή νομίζουμε ότι τα λόγια είναι περιττά ενώ προς αποφυγή παρεξηγήσεων οι συναντήσεις αναφέρονται με την χρονική σειρά που έγιναν…

Παπαγάλος

Εν αρχή η Μαρία και η Κική, δύο κορίτσια που φαίνεται ότι έχουν πολύ καλές σχέσεις και μπορεί η μία να συμπληρώσει την άλλη. Η Μαρία έχει μεγαλώσει στο Φιλώτι ενώ η Κική μένει στη Χώρα. Αυτό όμως δεν τους αποτρέπει ώστε να μπορούν να …συνεργαστούν άψογα στην κουβέντα που μόλις έχει ξεκινήσει.. Και με την ερώτηση εάν υπάρχει ανταγωνισμός στο σχολείο όσον αφορά την διεκδίκηση του βαθμού; Η Κική απαντάει «Μας έχουν καταντήσει δυστυχώς παπαγάλους και βαθμοθήρες… Το σύστημα μας κάνει ανταγωνιστικούς και εάν κάνεις το λάθος και μπεις στο …τρυπάκι αυτό τότε έχεις χάσει την ψυχή σου. Και είναι άδικο να βλέπεις κάποιους που θεωρείς φίλους σου να μιλάνε απαξιωτικά πίσω από τη πλάτη σου, επειδή εσύ είσαι καλύτερος μαθητής». Η Μαρία προσθέτει ότι «εγώ μεγάλωσα σε μία πιο μικρή κοινωνία, όπου όλοι είμαστε φίλοι, όπου όλοι ξέραμε ο ένας τον άλλο, ο ανταγωνισμός ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτος. Όλοι μαζί γελάμε ή στεναχωριόμαστε με την επιτυχία ή την αποτυχία»… 

Έμπνευση

Ποιες ήταν οι επιδόσεις τους στα μαθήματα των εξετάσεων; Η Κική αναφέρει ότι: στην Ιστορία είχε 19,3, στα Λατινικά 19,6, Στην έκθεση 16,2, στην Λογοτεχνία 18, στην Βιολογία 18,8 και στα Αρχαία 16,9 και σχολιάζει λέγοντας «τα λατινικά δεν είναι δύσκολα ενώ την Ιστορία την λατρεύω. Στη Βιολογία θα μπορούσα να γράψω και 20 αλλά έκανα ένα μικρό λάθος ενώ στην έκθεση ήμουν …τραγική (γελάει). Και στα Αρχαία, το γνωστό το είχα, ενώ στο άγνωστο ήμουν λίγο …εκτός». Από τη πλευρά της η Μαρία είχε: Έκθεση 19,3, Αρχαία 18,2, Κείμενο 1 8,3, Βιολογία 19,1, Ιστορία 19,3 και Λατινικά 18 και σχολιάζει λέγοντας « Μου αρέσουν τα θεωρητικά μαθήματα. Και οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κ. Δημήτρη Βενιέρη ο οποίος με βοήθησε σημαντικά και με ενέπνευσε όσον αφορά την πορεία μου στο σχολείο. Στην έκθεση πήγα καλά γιατί μου αρέσει να γράφω. Στα Λατινικά ξέχασα ένα θέμα (!!! Σ..σ κάτι που έκανε την Κική να σαστίσει) ενώ στα Αρχαία με πιάνει κατάθλιψη. Διαβάζω πως αντιδρούσαν οι πρόγονοί μας και φέρνω σε αντιπαράθεση αυτά που γίνονται σήμερα και αισθάνομαι άσχημα.

Συνδυαστικός

Ποιος είναι ο ρόλος αλήθεια του φροντιστηρίου και σε σχέση με το σχολείο όσον αφορά την εξέλιξη ενός μαθητή; Η Κική απαντάει λέγοντας «η συμβολή του φροντιστηρίου είναι καθοριστική. Στο σχολείο παίρνεις τις βάσεις αλλά από εκεί και πέρα θεωρώ ότι το λόγο τον έχει το φροντιστήριο. Λιγότερα παιδιά, καλύτερο κλίμα με την έννοια ότι δεν υπάρχουν άτομα που αδιαφορούν και τραβούν τους συμμαθητές τους προς τα …πίσω. Κι σίγουρα δύο ώρες την ημέρα δεν μπορεί ένα σχολείο να στις προσφέρει… Μακάρι το σύστημα να ήταν διαφορετικό ώστε να μην καταφεύγουμε στην παραπαιδεία. Πρέπει όμως να ευχαριστήσω εδώ τους Χερουβείμ και Παπακωνσταντή οι οποίοι με βοήθησαν σημαντικά στην βελτίωσή μου κυρίως στα Αρχαία» Και η Μαρία προσθέτει ότι «η άποψή μου – προέρχεται κι από ένα μικρότερο σχολείο όσον αφορά το δυναμικό των μαθητών- είναι ότι ο ρόλος πρέπει να είναι συνδυαστικός. Καλοί καθηγητές υπάρχουν και στις δύο κατηγορίες. Και σε προσωπικό επίπεδο σε επίπεδο ψυχολογίας με βοήθησαν σημαντικά οι φροντιστές μου (σ.σ. Χερουβείμ – Παπακωνσταντής) αλλά χωρίς τον κ. Βενιέρη (καθηγητή στην Τραγαία) δεν θα έγραφα τόσο καλά»

Κλάμα

Και περνάμε στο κεφάλαιο γονείς και στο ρόλο που έπαιξαν όλα αυτά τα χρόνια… Η Μαρία μας αναφέρει ότι « με βοήθησαν πάρα πολύ και κυρίως με ανέχτηκαν. Γιατί πολύ απλά ειδικά η μητέρα μου σήκωσε όλο το βάρος: τους άγχους, των νεύρων μου, της στεναχώριας. Και θέλω να το πω με όλη τη δύναμη της καρδιάς μου «Μαμά συγνώμη που ήμουν κακό παιδί. Που σε στεναχώρησα». Πάντως πρέπει να πω ότι οι γονείς μου χάρηκαν ιδιαίτερα για την επιτυχία, και οι συγγενείς, οι θείες έκλαψαν πολύ». Εκεί πετάγεται η Κική και αναρωτήθηκε «δηλαδή εάν δεν γράφαμε καλά τι θα έκαναν; Κι εμένα πάντως οι γιαγιάδες και οι θείες έκλαψαν από τη χαρά τους ενώ τον πατέρα μου τον βρήκα στο δρόμο και ήθελε να με κεράσει παγωτό. Η μητέρα μου πάντως άκουσε ουκ ολίγα. Όλο το άγχος και την ένταση σ’ αυτή τα έβγαλα αλλά με υποστήριξε όπως και ο πατέρας μου και ήταν συνεχώς κοντά μου» Σημείο αναφοράς αποτελεί για τα δύο κορίτσια το γεγονός ότι «κανείς τους δεν μας είπε τι να κάνουμε. Ήταν κοντά μας, κάλυψαν τις όποιες ανάγκες μας και με το παραπάνω αλλά ποτέ δεν μας υπέδειξαν σχολή ή κατεύθυνση. Ότι θέλαμε» 

Στην… Αφρική

Αναφερόμενες στις θυσίες που μπορεί να έκαναν αμφότερες απαντούν ότι «δεν θεωρούμε ότι κάναμε κάτι ξεχωριστό. Και στις εκδρομές πήγαμε και όταν έπρεπε να βγούμε έξω, με τους φίλους μας το κάναμε». Η Μαρία αναφέρει ότι στη περίοδο των εξετάσεων πρόλαβε να διαβάσει και πέντε λογοτεχνικά βιβλία (!!!) ώστε να ξεφύγει ενώ άκουσε πολύ ραδιόφωνο που την χαλάρωνε ενώ η Κική τόνισε ότι στη διάρκεια της σχολικής χρονιάς και μέσα από το φροντιστήριο βρήκε ανθρώπους με τους οποίους είχε κοινά ..βαδίσματα στο δρόμο που επέλεξε να ακολουθήσει. Όσο για την σχολή που θα επιλέξουν; Η Κική θέλει να μπει στη Νομική. «θέλω να ανοίξω τα φτερά μου και να δω νέα, διαφορετικά πράγματα. Άλλες παραστάσεις. Να υπάρχουν δραστηριότητες στη ζωή μου έξω απ’ αυτά που έχω ζήσει έως τώρα». Και η Μαρία τονίζει «έχω πολλά όνειρα. Να βοηθήσω τους ανθρώπους. Ήθελα να γίνω νηπιαγωγός για παιδιά με ειδικές ανάγκες. Όμως θα επιλέξω την Ψυχολογία και μέσα από εκεί καθώς έχω καλύτερες προοπτικές να δώσω αγάπη προς τους συνανθρώπους μου. Μου αρέσει ο εθελοντισμός, μου αρέσει να προσφέρω έργο ακόμη και στην Αφρική. Θέλω οι άνθρωποι να γίνουν καλύτεροι. Ναι ακούγομαι ως ιδεολόγος αλλά αυτό που με ενδιαφέρει είναι να βοηθήσω όσο μπορώ τους συνανθρώπους μου».

Εμπειρία

Και στην ερώτηση τι θα κρατούσαν ή θα απέρριπταν από την χρονιά που τελείωσε, η Κική απαντάει «θα άφηνα να φύγει, το άγχος, η πίεση από μία δύσκολη και πρωτόγνωρη χρονιά ενώ θα κρατούσα τους νέους φίλους και το μάθημα ζωής που πήρα μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία» ενώ η Μαρία τονίζει «δεν θα πετούσα τίποτα. Όλα είναι εμπειρίες ζωής. Ναι είχα άγχος αλλά απέκτησα και νέους φίλους. Ναι υπήρχε πίεση αλλά και όνειρα αλλά και αγάπη από φίλους και γονείς που είναι ότι πιο σημαντικό στη ζωή μου»

Ψυχοφθόρο

Αφήνουμε τα δύο κορίτσια στην κεντρική παραλία της Χώρας και συναντάμε λίγη ώρα αργότερα την Μαίρη Κωνσταντάκη που μας περιμένει στο Γενικό Λύκειο Νάξου έχοντας στο πλευρό της την κατά έναν χρόνο μεγαλύτερη αδελφή της που είναι ήδη φοιτήτρια Παιδαγωγικής στην Πάτρα. Εκεί όπου όπως όλα δείχνουν θα περάσει και η Μαίρη μόνο που η σχολή θα είναι κατά πάσα πιθανότητα η Ιατρική. Άλλωστε οι βαθμοί της (θετική κατεύθυνση) προς τα εκεί θα την στείλουν: Βιολογία κατεύθυνσης 19,5, Βιολογία γενική 19,9, Μαθηματικά 16,1, έκθεση 18,9. Φυσική 17,2  και Χημεία 19,7. Με +19 χιλιάδες μόρια η ιατρική είναι στο τσεπάκι της… Πως ορίζει αλήθεια τον «καλό μαθητή» και ποια ή άποψή της για το σύστημα των Πανελλαδικών εξετάσεων; «Καλός μαθητής είναι αυτός που είναι προσηλωμένος στο στόχο του, που βρίσκει τρόπους να ξεπεράσει τα εμπόδια και έχει τη δύναμη να πετύχει. Και κυρίως να έχει το μεράκι ενώ στο πλευρό του συνήθως έχει ανθρώπους που τον στηρίζουν όπως είναι οι γονείς και οι δάσκαλοι (σ.σ. εννοεί τους καθηγητές)… Για τις Πανελλήνιες; Είναι ένα σύστημα που καταπιέζει έως πέρα για πέρα τους υποψηφίους,. Σίγουρα θα υπάρχουν κι άλλοι τρόποι για να αποδείξεις εάν είναι ευφυής και παρά το γεγονός ότι δεν έχω παραστάσεις από άλλα εκπαιδευτικά συστήματα το θεωρώ ιδιαίτερα ψυχοφθόρο και χωρίς να έχει αποτελέσματα»

Ευχαριστώ

Σχολιάζοντας τα μαθήματα που έδωσε στις Πανελλήνιες αναφέρει ότι «στη Φυσική με έσωσε το γεγονός ότι είχα προετοιμαστεί για τα δύσκολα αν και κάποια στιγμή δεν είχα ψυχραιμία. Κι αυτό γιατί μας εξέπληξε το επίπεδο δυσκολίας, Τα προηγούμενα χρόνια ήταν πιο χαμηλό επίπεδο. Εάν ήμουν πιο ψύχραιμη σίγουρα θα έγραφα καλύτερα. Το Γ4, το ερώτημα που προκάλεσε αρκετές αντιδράσεις, το έλυσα κανονικά γιατί διατύπωσα την απάντηση όπως θεωρούσα ότι θα περίμεναν να κάνω. Για τα Μαθηματικά απλά θα πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον φροντιστή μου τον κ. Συριανό γιατί μου έδωσε τη δύναμη να πιστέψω. Να έχω πίστη στον εαυτό μου ακόμη και σα πιο δύσκολα, ενώ όταν ήμουν κουρασμένη, αυτός ήταν που έβαζε πλάτη. Δεν θα τον ξεχάσω ποτέ καθώς ήταν ο καλύτερος καθηγητής που είχα έως τώρα»….

Αγάπη

Σχετικά με το ρόλο φροντιστηρίου  / σχολείου, η Μαίρη Κωνσταντάκη μας τονίζει «από το γυμνάσιο έκανα φροντιστήριο και αυτό γιατί ήθελα να έχω γερές βάσεις, να πατάω στα πόδια μου. Είμαι τελειομανής και θεωρούσα ότι μέσα από το φροντιστήριο θα πετύχω το στόχο μου. Καθηγητές καλοί υπάρχουν και στις δύο πλευρές… αλλά δυστυχώς το εκπαιδευτικό σύστημα είναι τέτοιο σήμερα που χωρίς φροντιστήριο δεν μπορείς να καταφέρεις τίποτα. Πρέπει να είσαι πολύ έξυπνος για να πετύχεις το στόχο σου». Μιλώντας για το ρόλο των γονιών της στην προσπάθεια που έκανε τόνισε ότι «είχαν θεμελιώδη σημασία στην πορεία μου. Και έως εδώ που έφτασα τους οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ. Ήρεμοι, υποστήριξαν τις απόψεις μου και είχαν τεράστια υπομονή ακόμη κι εκεί όπου εγώ πίστευα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Μου έμαθαν ότι με την αγάπη για αυτό που θέλω θα πετύχω τα πάντα . δεν ένιωσα ποτέ πίεση και δεν κοίταξαν μέσα από την δική μου πορεία να πετύχουν αυτά που εκείνοι δεν μπόρεσαν ή ήθελαν». Σχετικά με τις αντιδράσεις τους στο άκουσμα των αποτελεσμάτων τόνισε «δεν το πίστευαν αρχικά λόγω της περιρρέουσας ατμόσφαιρας με την Φυσική και τα μαθηματικά να είναι πολύ δύσκολα. Περίμεναν χαμηλότερους βαθμούς αλλά ξαφνιάστηκαν ευχάριστα και ήταν πολύ χαρούμενοι».  

Ρομαντισμός

Σχετικά με το εάν έχει κάνει κάποια θυσία αυτή τη χρονιά που πέρασε τόνισε ότι «σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια όχι δεν έκανα κάποια θυσία απλώς ήμουν πιο πιεστική με τον εαυτό μου. Ήταν επιλογή μου όμως να έχω λιγότερες εξόδους ή να μην πάω στην εκδρομή του σχολείου», ενώ στην ερώτηση σχετικά με τη σχολή που θέλει να εισαχθεί απαντάει «στην Ιατρική γιατί θέλω να ασχοληθώ με την έρευνα και την επιστήμη, να βοηθήσω τους ανθρώπους μέσα από έναν πολύ σημαντικό οργανισμό όπως είναι αυτός τους ανθρώπου. Υπάρχει η επιστημονική περιέργεια, ο ρομαντισμός της έρευνας, του πάθους για τις ανακαλύψεις νέων πραγμάτων και θα ήταν κρίμα να πω ότι επέλεξα την ιατρική για να εξασφαλίσω υλικές απολαβές», ενώ στην ερώτηση εάν ένιωσε ή λειτούργησε ποτέ ως συλλέκτης βαθμών απάντησε ότι «οι καλοί βαθμοί αποτελούν μία μικρή ώθηση, μία ηθική ανταμοιβή ότι η προσπάθεια που κάνεις έχει αντίκρισμα. Δεν ήμουν ποτέ στο κυνήγι των βαθμών, εάν δεν ήμουν πρώτη λειτουργούσε ως κίνητρο για την επόμενη χρονιά και τίποτα περισσότερο»….  Από τη χρονιά που τελείωσε πάντως θα κρατήσει «την αγάπη των γονιών μου και των ανθρώπων που στάθηκαν στο πλευρό μου με στήριξαν με την επιμονή τους ενώ θα αφήσω πίσω μου τη κούραση, το άγχος και την πίεση»…

Απογοήτευση

Πρέπει να σημειώσουμε πάντως ότι και τα τρία κορίτσια έχουν πολιτική άποψη και θέση, εμφανίζονται ενοχλημένα και απογοητευμένα από το σκηνικό που έχει στηθεί εδώ και χρόνια στην Ελλάδα, αναγνωρίζουν ότι μερίδιο ευθύνης έχουν και οι πολίτες με τον ψήφο τους και θεωρούν ως χρέος να ελέγξουν την εξουσία. Επίσης, αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο επιστροφής στη Νάξο λέγοντας ότι θέλουν να ανοίξουν τα φτερά τους. Η Νάξος αποτελεί την πατρίδα τους, το σπίτι τους αλλά για την ώρα ονειρεύονται κατακτήσεις σε πεδία που δυστυχώς το «νησί της Αριάδνης» δεν μπορεί να τα προσφέρει..