Μία άλλη…. πολιτεία

Τέσσερις Ναξιώτες ενώνουν για πρώτη φορά τις δυνάμεις τους στο «ΝΑΞΟ – ΘΕΑΤΡΟ» και μάλιστα στο δικό τους …γήπεδο, ανεβάζουν την παράσταση «Εθισμένη Πολιτεία» που  ξεκινάει αύριο από το «Ιάκωβος Καμπανέλλης» και ακολουθούν επτά παραστάσεις στην ορεινή Νάξο (Κόρωνος, Απείρανθος) αλλά και στις Μικρές Κυκλάδες – Τι λένε οι πρωταγωνιστές 

TOY NIKΟΔΗΜΟΥ ΛΙΑΝΟΥ

Στις αρχές της δεκαετίας του 80 γνωρίσαμε την «Μεθυσμένη πολιτεία» ένα τηλεοπτικό σίριαλ (διασκευή του μυθιστορήματος του Σ. Πατατζή) που προσπάθησε να μας μεταφέρει εικόνες και σκέψης της καθημερινότητας μίας μικρής επαρχιακής πόλης την περίοδο της δικτατορίας του Μεταξά και με πρωταγωνιστές κυρίως μέλη μίας θεατρικής ομάδας που επιχειρεί να ανεβάσει …Σαίξπηρ. Μάλιστα το ομώνυμο τραγούδι των τίτλων είχε ερμηνεύσει η Άννα Βίσση (είχε συμπεριληφθεί στο άλμπουμ της «Ναι») αποδεικνύοντας ότι όταν ήθελε μπορούσε να τραγουδήσει καλά ποιοτικά τραγούδια με τον Δημήτρη Ιατρόπουλο να γράφει τους στίχους και να μας έμειναν για πάντα χαραγμένοι στην μνήμη «Μεθυσμένη πολιτεία, μια κορνίζα αδειανή, μια λατέρνα είν' η ζωή μου με ξεκούρδιστη φωνή. Πάνε κι έρχονται σαν πλοία οι αναμνήσεις στον καιρό μεθυσμένη πολιτεία σ' αγαπώ».

Εθισμός

Τώρα, τριάντα και πλέον χρόνια μετά από εκείνη τη «Μεθυσμένη Πολιτεία» εμφανίζεται στη Νάξο μία άλλη… πολιτεία. Μπορεί να μην είναι … μεθυσμένη, αλλά είναι «Εθισμένη» και όπως αναφέρουν οι συντελεστές της «Μήπως τελικά εθιστήκαμε όλοι περιμένοντας … την επόμενη δόση?» σε μία εποχή όπου όλα αλλάζουν και ο εθισμός σηματοδοτεί τις κινήσεις μας τέσσερις ναξιώτες συνεργάζονται όλοι μαζί για πρώτη φορά και ετοιμάζονται να παρουσιάσουν ένα έργο που αν μη τι άλλο θα μας επιτρέψει να χαμογελάσουμε, να ξεχαστούμε, να προβληματιστούμε… Υπό την σκέπη του ΝΟΠΠΑΠΠΠΑ, οι Νίτσα Μαμουζέλου, Λευτέρης Ελευθερίου, Γιώργος Νανούρης και Γιάννης Φραγκίσκος (η σειρά είναι αλφαβητική με εξαίρεση της παρουσίας της μοναδικής κυρίας της παρέας που έτσι κι αλλιώς προηγείται) ζητούν από το κοινό της Νάξου να καθίσει αναπαυτικά στις καρέκλες του θεάτρου «Ιάκωβος Καμπανέλης» (η πρώτη παράσταση αύριο 25/07) και να προσπαθήσει να γίνει κοινωνός μίας άλλης, διαφορετικής προσέγγισης της σημερινής πραγματικότητας.  Οι παραστάσεις που είναι προγραμματισμένες είναι οκτώ , ξεκινούν αύριο από τη Νάξο και αφού περάσουν από Κόρωνο, Απείρανθο και πάλι Χώρα θα μετακινηθούν στις Μικρές Κυκλάδες με κορύφωση την 10^η Αυγούστου στην Ηρακλειά…

Ικανοποίηση

Για το τι θα δούμε στο έργο; Υπομονή άλλωστε μία ημέρα έμεινε. Οι πρόβες είναι εξαντλητικές και φτάνουν ακόμη και τις έξι ώρες αν και ο Γιώργος Νανούρης που έχει …χρεωθεί την σκηνοθεσία και την μουσική επιμέλεια έχει τα δικά του τρεχάματα καθότι έχει την ευθύνη και του θεατρικού εργαστηρίου που για πρώτη φορά ουσιαστικά πραγματοποιείται στη Νάξο. Και όπως μας λέει για το συγκεκριμένο εγχείρημα «η ικανοποίηση είναι μεγάλη για την προσπάθεια που έγινε σε μία δύσκολη περίοδο καθότι οι περισσότεροι εργάζονται. Όλοι έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους και το αποτέλεσμα θα το δείτε στις 28 Ιουλίου με μία παράσταση που θα μπορούσε κάλλιστα να έχει τίτλο «επτά γυναίκες και εγώ»… Γελάει όσο μπορεί καθώς έχει ταλαιπωρηθεί τις τελευταίες ημέρες από ψύξη ενώ και ο Λευτέρης Ελευθερίου δεν πήγε πίσω καθώς νικήθηκε από έναν …φρονιμίτη. Η παρέα των τεσσάρων πάντως είναι έτοιμη…

Ζητούμενο

Κάλλιστα το έργο θα μπορούσε να έχει τίτλο «Οι άντρες μου με κολάζουν» λέει γελώντας η Νίτσα Μαμουζέλου, η οποία είναι και η μοναδική γυναίκα της παρέας όπως όταν σοβαρεύεται δηλώνει ιδιαίτερα χαρούμενη για αυτή τη συνεργασία και διευκρινίζει ότι πήρε το βάπτισμα του πυρός πέρυσι όταν μαζί με τον Γιάννη Φραγκίσκο (σε ρόλο παραγωγού της παράστασης) είχε δώσει το παρών στην θεατρική παράσταση "Desperados". Και το είχε αν μη τι άλλο απολαύσει μένοντας άφωνη από την παρουσία του κοινού των συμπολιτών της, οι οποίοι είχαν γεμίσει ασφυκτικά την αίθουσα στο «Ιάκωβος Καμπανέλλης»…  «με προσέχουν όλοι και με έχουν στα όπα όπα. Αυτό που θέλουμε από το κοινό είναι να περάσει καλά, να χαμογελάσει, να σκεφτεί και γιατί όχι και μπει και σε μία διαδικασία προβληματισμού κι εάν δει ότι κάτι δεν του αρέσει να έρθει να μας το πει. Αυτό άλλωστε δεν είναι και το ζητούμενο; Ο διάλογος μέσα από επιχειρήματα και ανταλλαγή απόψεων»…

Ευχή

Πως αλήθεια όμως βλέπουν την κατάσταση στην Ελλάδα, ένας τουρίστας, μία μετανάστρια και ένας οικονομικός αναλυτής; Τι λέει για την Ελλάδα του σήμερα μία ανερχόμενη ηθοποιός, τι σκέφτεται μία παλιά φίρμα της πίστας και ποια είναι η γνώμη ενός …Απεραθίτη; Δεν ξέρω τι λέτε εσείς αλλά αυτό που με ενδιαφέρει να ακούσω περισσότερο είναι η άποψη του Απεραθίτη. Δεν αποκλείεται αυτός να είναι ο Λευτέρης Ελευθερίου, ένας ηθοποιός που έχει κλέψει τις καρδιές όλων μας τα τελευταία χρόνια έστω κι εάν οι περισσότεροι τον μάθαμε δυστυχώς μέσα από τις διαφημίσεις. Όμως ο Ελευθερίου δεν έχει κρύψει την επιθυμία του να επιστρέψει κάποια στιγμή στη Νάξο, όχι βέβαια για να αξιοποιήσει τα χρόνια της σύνταξης αλλά σε χρόνια δημιουργικά ώστε να δώσει πίσω στο νησί του κάτι απ όσα έχει κερδίσει αυτά τα χρόνια «Μόνο όνειρα για αποκέντρωση κάνουμε… Μας αρέσει που κάνουμε εδώ τις πρόβες και δεν λειτουργούμε όπως τα κρατικά θέατρα που έρχονται στην επαρχία απλά και μόνο για παραστάσεις. Είναι ωραίο να δουλεύεις στο χώρο που θα δώσει την παράσταση. Μακάρι να μπορούσαμε όλοι οι Ναξιώτες να επιστρέψουμε πίσω και να δουλεύουμε εδώ». Μάλιστα, ο Ελευθερίου συμμετέχει στην παράσταση και από τη θέση του σεναριογράφου καθώς έχει δώσει δύο κείμενα με τους υπόλοιπους να αναφέρουν ότι «είναι έξυπνος, παρατηρητικός και του αρέσει να διοχετεύει την ενέργειά του όπου μπορεί» ενώ ο ίδιος εξηγεί ότι για όλα φταίει το… τρίτο μέλος της οικογένειας του «τώρα με τον μικρό κάθομαι περισσότερο σπίτι και έτσι γράφω, είναι ο τρόπος μου να βγάλω προς τα έξω αυτό που νιώθω».

Χειροποίητη

Όσοι βρεθούν πάντως στην αίθουσα το βράδυ της Τετάρτης μην...φοβηθούν. Θα γίνουν άλλωστε μάρτυρες μίας διαφορετικής παράστασης, μίας χειροποίητης παράστασης όπως λέει χαρακτηριστικά και ο Γιάννης Φραγκίσκος που έχει και το ρόλο του παραγωγού. Εξηγεί μάλιστα και πως βρέθηκαν όλοι μαζί λέγοντας «ευτυχής συγκυρία που μας έφερε όλους εδώ, στο νησί μας για  να ενώσουμε τις δυνάμεις μας». Πόσο συχνά άλλωστε βλέπει κανείς τέσσερις ηθοποιούς να παίζουν με τις σκιές τους ή να φωτίζουν ο ένας τον άλλο με φακούς; να εναλλάσσουν ρόλους και χαρακτήρες; Ή να τραγουδούν είτε με κωμικό είτε με συγκινητικό τρόπο και να αναρωτιούνται αν τελικά όσα συμβαίνουν γύρω μας, μας έκαναν να ζούμε σε μια… εθισμένη πολιτεία! Όπως αναφέρει ο Γιώργης Νανούρης «οι θεατές που θα έρθουν θα μας δουν όπως είμαστε… δεν έχουν να κρύψουμε τίποτα. Είναι σαν έχουν μπει σε μία κουζίνα μάγειρα και ανακαλύπτουν πως παρασκευάζει το καλύτερο πιάτο του» για να προσθέσει ο Λευτέρης Ελευθερίου «θα δουν τα εντόσθια του θεάτρου και ελπίζω να το απολαύσουν»…  

Το …κοινό 

Όσο για το στοίχημα που έχουν θέσει απέναντι στο κοινό της Νάξου; Ο Λευτέρης Ελευθερίου ως πιο …συναισθηματικός θα αναφερθεί στην πρόκληση να παίξει μπροστά σε φίλους και συγγενείς, μιλάει για το «φόβο» που νιώθει όταν είναι στο σανίδι, και τη συγκίνηση που νιώθει μπροστά σε ένα κοινό που είναι λίγο εκ της φύσης του συντηρητικό. Ο Γιάννης Φραγκίσκος περιγράφει την δύναμη που παίρνει έχοντας μπροστά του, τους δικούς του ανθρώπους, η Νίτσα Μαμουζέλου εξηγεί ότι ένα «παρθένο κοινό είναι ακόμη πιο δύσπιστο», ενώ ο Γιώργος Νανούρης «βάζει τα πράγματα» στη θέση τους λέγοντας «το κοινό είτε είναι στην Αθήνα, είτε στην Νάξο είναι το ίδιο και δεν υπάρχει περίπτωση ούτε να το υπερτιμήσουμε, ούτε να το υποτιμήσουμε. Κάθε άνθρωπος έχει την δική του αντίληψη, και θα καταλάβει ακόμη και όταν ακούσει τον Απεραθίτη με την δική του ντοπιολαλιά να εκφράζει τις απόψεις του για το τι συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα». Και οι τέσσερις όμως εκφράζουν την χαρά τους που βρίσκονται στη Νάξο, που εργάζονται έχοντας ως ντεκόρ την όμορφη θάλασσα και την ηρεμία ενός Κυκλαδίτικου νησιού και ευελπιστούν ότι αυτή προσπάθεια θα έχει και συνέχεια…