Ο
Γιάννης Ανδριέλλος πρόεδρος του δημοτικού Διαμερίσματος Χαλκείου μιλάει για τα
προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα επτά χωριά που συνθέτουν το διαμέρισμα,
αναφέρεται στη σχέση του με τον Δήμο και απαριθμεί τις προτεραιότητες που έχει
ανάγκη το οροπέδιο της Τραγαίας ώστε να μπορέσει να αναδείξει τις
ιδιαιτερότητές του
TOY NΙΚΟΔΗΜΟΥ ΛΙΑΝΟΥ
Η αλήθεια είναι ότι για
να μπορέσεις αυτές τις ημέρες να μιλήσεις με τον Γιάννη Ανδριέλλο, το πρόεδρο
του Δημοτικού Διαμερίσματος Χαλκείου είναι σαν να προσπαθείς να κλείσεις
ραντεβού με τον πρωθυπουργό… Εντάξει υπερβολικό ακούγεται αλλά το γεγονός ότι
σε μερικές ημέρες ξεκινάει για πρώτη φορά στο Καλόξυλο (τόπος καταγωγής του
προέδρου) το φεστιβάλ Τεχνών “Ελαία” με πολλές παράλληλες εκδηλώσεις, έχει
κάνει τον κ. Ανδριέλλο να τρέχει και να μην προλαβαίνει γιατί πολύ απλά θέλει
όλα να λειτουργήσουν στην εντέλεια. Δεν ξέρω εάν είναι από τη φύση του
τελειομανής, δείχνει όμως άνθρωπος που προσπαθεί να κρατάει ισορροπίες αλλά κυρίως
να εξυπηρετεί τους συμπολίτες του. Και δεν είναι εύκολο εάν σκεφτεί κανείς ότι
στην διοικητική ενότητα του διαμερίσματος είναι επτά χωριά: Ακάδημοι,
Καλόξυλος, Κεραμί, Ράχη ή Μονίτσια, Κουτσοχεράδος, Τσικαλαριό και το Χαλκί.
Αφήνοντας στην άκρη οικισμοί όπως το Μετόχι ή Ζωοδόχος Πηγή που όμως κι αυτοί
ζητούν ίσα δικαιώματα…
Συνεργασία
Βέβαια αυτή η συνύπαρξη
των επτά χωριών, δεν είναι εύκολη καθώς παραδοσιακά υπάρχει διαφοροποίηση στη
νοοτροπία και στις ανάγκες αλλά για τον κ. Ανδριέλλο κάτι τέτοιο μοιάζει
απόμακρο καθώς γέννημα θρέμμα της περιοχής γνωρίζει πώς να ισορροπεί και όπως λέει χαρακτηριστικά γελώντας «το
δημοτικό διαμέρισμα του Χαλκείου μοιάζει λίγο πολύ με το Δήμο Νάξο και τις
Μικρές Κυκλάδες. Είναι ένας συνδυασμός που μπορεί να γεννήσει μόνο καλά
πράγματα καθώς παντρεύονται διαφορετικές νοοτροπίες και απόψεις ανθρώπων». Ο κ.
Ανδριέλλος προέρχεται από τον συνδυασμό του κ. Μαράκη «Συμπαράταξη Νάξου και
Μικρών Κυκλάδων» αλλά αυτό ελάχιστα τον ενοχλεί όσον αφορά τις σχέσεις του με
τον Δήμο Νάξου ή τον Αντιδήμαρχο κ. Μανιό που είναι υπεύθυνος για την ενότητα
του πρώην Δήμου Δρυμαλίας. Όπως άλλωστε δηλώνει «μετά τις εκλογές όλα
τελείωσαν. Ξεχάσαμε από ποιους συνδυασμούς ήμασταν και το μόνο που μας
ενδιαφέρει είναι να δουλέψουμε όλοι μαζί για το κοινό καλό του διαμερίσματος.
Είμαστε τρία άτομα στο συμβούλιο, μιλάω τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα
μαζί τους σε επίσημο επίπεδο και η συνεργασία μας είναι άριστη. Ενημερώνονται
άμεσα για τα πάντα και έχουν δικές τους αρμοδιότητες αλλά και το δικαίωμα να
παίρνουν πρωτοβουλίες. Αυτά δεν είναι προβλήματα. Όταν υπάρχει ένας κοινός
σκοπός όλα τα άλλα μπαίνουν στην άκρη. Το ίδιο ισχύει και για την σχέση μου με
τον αντιδήμαρχο τον κ. Μανιό αλλά και τον Δήμαρχο κ. Μαργαρίτη, σχέση που θα
μπορούσα να χαρακτηρίσω ως άριστη»…
Απογοήτευση
Με τον κ. Ανδριέλλο το ραντεβού κλείστηκε το πρωί της Πέμπτης και μας έκανε τη τιμή να μας κάνει μία μίνι περιήγηση στα περισσότερα από τα χωριά της Δημοτικής ενότητάς του ενώ προσπάθησε να μας δείξει και τα πιο σημαντικά μνημεία ή κτήρια της περιοχής. Παράλληλα μέσα από τη βόλτα αυτή είδαμε και μερικά από τα πιο σημαντικά προβλήματα. Ένα απ’ αυτά; Το Οροπέδιο της Τραγαίας έχει το προσωνύμιο «Ο μικρός Μυστράς» και δεν έχει άδικο. Οι πανέμορφες βυζαντινές εκκλησίες αποτελούν πόλο έλξης για τους ξένους επισκέπτες οι οποίοι βαδίζουν μέσα από καθαρά μονοπάτια αρκετά λεπτά ώστε να δουν από κοντά αυτά τα μικρά θαύματα του βυζαντίου. Αλλά εκεί αντιμετωπίζουν ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα: οι περισσότερες εκκλησίες αν και στους τουριστικούς οδηγούς αναφέρεται ότι είναι ανοιχτές για το κοινό, παραμένουν ερμητικά κλειστές. Ο λόγος «εδώ και μερικά χρόνια δυστυχώς δεν υπάρχουν φύλακες ώστε να μένουν ανοιχτές οι εκκλησίες. Και το χειρότερο είναι ότι στα τουριστικά φυλλάδια αναγράφεται ότι είναι ανοιχτές για το κοινό. Ε έρχονται εδώ οι τουρίστες και φεύγουν άπραγοι. Πριν από 20 ημέρες για μία ακόμη φορά έστειλα επιστολή προς την αρμόδια υπηρεσία (2η Εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων) όπου τους παρέθεσα ακόμη και χρονοδιάγραμμα με τη εθελοντική παρουσία ανθρώπων από τα χωριά εδώ με πρώτο εμένα που θα αναλαμβάναμε το ρόλο φύλακα στις εκκλησίες ώστε αυτές να μένουν ανοιχτές ειδικά την καλοκαιρινή περίοδο. Δυστυχώς ακόμη δεν μου έχουν απαντήσει. Είναι πολύ σημαντικό καθώς εδώ στην περιοχή βρίσκονται οι σπουδαιότερες εκκλησίες της Νάξου και ουκ ολίγοι επισκέπτες έρχονται για να τις δουν. Δεν θέλω να είμαι στη θέση τους όταν έρχονται και βλέπουν την πόρτα κλειστή».
Πάρκο
Αφήνουμε πίσω τις
εκκλησίες και προχωρούμε προς ορισμένα από τα πιο παλιά κτήρια που ανήκουν
ουσιαστικά στην κατοχή του Δημοτικού Διαμερίσματος. Όπως το παλιό Γυμνάσιο στο
Χαλκί, ή ένα από τα πρώτα ελαιοτριβεία της Περιοχής που βρίσκεται στον
Καλόξυλο. Μάλιστα στο ελαιοτριβείο υπάρχουν ακόμη οι γεννήτριες που έδιναν
ηλεκτρικό ρεύμα τη δεκαετία του 40 και του 50 στα χωριά του οροπεδίου. Και
ειδικά το δεύτερο κτήριο αναμένεται στην διάρκεια του Φεστιβάλ Τεχνών «Ελαία»
να λειτουργήσει ως χώρος έκθεσης… Η περιήγηση ολοκληρώνεται και επιστρέφουμε
στην κουβέντα μας όπου ο κ. Ανδριέλλος μας απαριθμεί τα προβλήματα που
αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή η δημοτική του κοινότητα… «Το βασικό πρόβλημα
είναι η δημιουργία του Βυζαντινού Πάρκου της Τραγαίας. Ένα έργο ιδιαίτερα
σημαντικό για την περιοχή αλλά και για τη Νάξο ολόκληρη καθώς θα αναδείξει την
ιστορία και τις ομορφιές που έχει η περιοχή. Ο πύργοι και οι εκκλησίες που
υπάρχουν θα γίνουν πρωταγωνιστές, θα συγκεντρώσουν ουκ ολίγους επισκέπτες και
επιτέλους θα γίνει πραγματικότητα το όραμα του κ. Ανωμερίτη, ο οποίος και
πρώτος έχει ξεκινήσει αυτή την υπόθεση. Σ΄αυτό το σημείο έχει ολοκληρωθεί η
μελέτη και πλέον μπαίνουμε στη διαδικασία της χρηματοδότησης για να μπορέσει να
γίνει το έργο.. Περίπου δέκα χρόνια τώρα μιλάμε για την ανάδειξη και δημιουργία
του Βυζαντινού Πάρκου όμως τουλάχιστον έχει γίνει ένα βήμα, αυτό της μελέτης».
Μποτιλιάρισμα
Ένα άλλο σημαντικό
πρόβλημα είναι αυτό της στροφής «Χωριανόπουλου» που ενώνει το Χαλκί με την
υπόλοιπη Νάξο (βλ πεδινή) και παραμένει στα χαρτιά. «Επί 20 χρόνια όλοι λέμε
για την απαλλοτρίωση των οικημάτων ώστε να μπορέσουμε να ανοίξουμε επιτέλους το
δρόμο. Όμως κι εδώ υπάρχει το πρόβλημα με την χρηματοδότηση. Έχει γίνει η
επικαιροποίηση της μελέτης και περιμένουμε. Στο διάστημα όμως αυτό υπάρχει
κυρίως η γκρίνια από τους ιδιοκτήτες λεωφορείων καθώς δεν μπορούν καν να
στρίψουν. Και δεν είναι λίγες οι στιγμές που ο δρόμος κλείνει με αποτέλεσμα να
έχουμε μποτιλιάρισμα»… Από εκεί και πέρα, στην διάθεση της Δημοτικής Ενότητας
υπάρχουν αρκετά κτήρια που μπορούν να δώσουν λύσεις σε προβλήματα του Δήμου.
Όπως μας αναφέρει ο κ. Ανδριέλλος «στη διάθεσή μας έχουμε αρκετά κτήρια που
είναι ιδιόκτητα μέσα από δωρεές. Έχουμε ενημερώσει το Δήμο ότι μπορεί να
μεταφέρει εάν θέλει υπηρεσίες ώστε να μειώσει και το δικό του κόστος και τα
χρήματα αυτά που δίνει για ενοίκια να μείνουν στο Δήμο και να επενδυθούν για το
καλό του νησιού. Έχουμε το παλιό Γυμνάσιο. Ένα πανέμορφο κτήριο που χρειάζεται
βέβαια αναπαλαίωση αλλά όταν είναι έτοιμο θα μπορέσει να φιλοξενήσει αρχικά το
Αρχείο Κεφαλληνιάδη».
Προστασία
Από εκεί και πέρα, ο κ. Ανδριέλλος μας
αναφέρει ότι «ένα από τα ζητούμενα του Διαμερίσματός μας είναι η ολοκλήρωση της
γεώτρησης ώστε να μπορέσουμε να πάρουμε το νερό και να βοηθήσουμε όχι μόνο το
δικό μας χωριό αλλά και τα άλλα. Την Πρωτομαγιά είχαμε φέρει τους αρμόδιους
φορείς μαζί με τον αρμόδιο αντιδήμαρχο τον κ. Πρωτονοτάριο, του δείξαμε την
γεώτρηση, αναφέραμε ότι έχουμε άδεια και ζητάμε να ξεκινήσουμε τις εργασίες που
θα δώσει μία και καλή λύση στο πρόβλημα ύδρευσης του οροπεδίου. Και παράλληλα
θα μειώσει την πίεση από τα άλλα χωριά (βλ Φιλώτι και Δαμαριώνα) ώστε να
μπορέσουν να διαχειριστούν άνετα κι αυτά τις δικές ανάγκες που χρόνο με το
χρόνο αυξάνονται» Παράλληλα πρέπει να σημειώσουμε ότι στην ευρύτερη περιοχή της
Τραγαίας ο κ. Ανδριέλλος θέλει να βελτιώσει τους αγροτικούς δρόμους που
υπάρχουν… «Αυτό που με ενδιαφέρει δεν είναι να φέρω το δρόμο στο χτήμα του
καθενός από εμάς αλλά να μπορέσουμε να έχουμε ανοιχτούς και καθαρούς δρόμους
που θα λειτουργήσουν ως αντιπυρική ζώνη. Ο Ελαιώνας του οροπεδίου είναι
ιδιαίτερα σημαντικός για όλους μας. Είναι μοναδικής ομορφιάς και αξίας και θα
είναι άδικο να τον θέτουμε σε …κίνδυνο γιατί δεν υπάρχουν τα χρήματα ώστε να
μπορούμε να έχουμε μεγάλους δρόμους που να λειτουργούν ως αντιπυρικές ζώνες το
καλοκαίρι»
Σκουπιδότοποι
Και βέβαια τίθεται το
θέμα της καθαριότητας… Ο κ. Ανδριέλλος μας εξηγεί ότι «πλέον έχουμε έναν εργάτη
που διορίστηκε μέσω εργολαβίας με σύμβαση και εξυπηρετεί και τα επτά χωριά της
ενότητας. Αυτό μπορεί ο Δήμος να μας δώσει αυτό μας έδωσε. Είμαι όμως
ευχαριστημένος γιατί όταν χρειάζομαι κάτι έχω την αμέριστη βοήθεια του
αντιδημάρχου αλλά και του πολιτιστικού συλλόγου της Τραγαίας που βοηθούν χωρίς
δεύτερη κουβέντα. Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε όλοι είναι ότι πλέον έχουν
περάσει οι εποχές που τα περιμέναμε όλα από το Δήμο. Χρήματα δεν υπάρχουν και
όπως είναι λογικό οι κάτοικοι είναι αυτοί που θα πάρουν την κατάσταση στα χέρια
τους… Εάν παρατηρήσετε τα σοκάκια μέσα στα χωριά είναι καθαρά, δεν υπάρχουν
σκουπίδια γιατί φροντίζουν και οι κάτοικοι. Όμως έξω, δυστυχώς οι δρόμοι
μετατρέπονται σε σκουπιδότοποι. Εδώ η ευθύνη είναι συλλογική αλλά και ο Δήμος
οφείλει να λειτουργήσει περισσότερο αποτελεσματικά»…
Παιδικές
χαρές
Η συζήτηση όπως
αποδεικνύεται με τον κ. Ανδριέλλο, τον πρόεδρο του Διαμερίσματος Χαλκείου δεν
έχει τέλος… Μας αναφέρει για τη δημιουργία επιτέλους παρκινγκ στο χώρο του
ποταμού «καταφέραμε να κόψουμε τα κλαδιά ενός ευκάλυπτοι και ανοίξαμε το χώρο,
όμως εάν είχαμε χρήματα θα μπορούσαμε να αναδείξουμε το σημείο αυτό με φωτισμό
με την αναπαλαίωση της πηγής ώστε να λειτουργεί όχι μόνο ως παρκινγκ αλλά και
ως σημείο συνάντησης» αναφέρεται στο θέμα της έλλειψης χώρων για να παίζουν τα
παιδιά λέγοντας «αυτή τη στιγμή χώροι για να παίζουν τα παιδιά έχουμε στο
Γυμνάσιο αλλά και στο Δημοτικό σχολείο. Σίγουρα η κίνηση που έγινε πριν από
μερικά χρόνια με αφορμή το ατύχημα στη Γαλήνη να μαζευτούν οι παιδικές χαρές
και να συγκεντρωθούν τα όργανα στις αποθήκες του Δήμου δεν ήταν κι ότι
καλύτερο. Όμως δεν μπορεί να έχω εγώ την ευθύνη ως πρόεδρος για ότι γίνεται
στις παιδικές χαρές; Το πιο σωστό θα ήταν να έχουν την ευθύνη οι γονείς για τα
παιδιά τους και εμείς να τους παρέχουμε όλες τις απαραίτητες ανέσεις για να
μπορούν να παίζουν ανέμελα. Όχι τώρα να είναι ακόμη και στους δρόμους καθώς δεν
είναι λίγα τα χωριά που δεν έχουν καν παιδική χαρά όπως είναι στο Κεραμί που τα
παιδιά είναι στο δρόμο».
Νερό
Και στον επίλογο της
συζήτησης θέτει μερικά θέματα που είναι κοινά για όλα σχεδόν τα χωριά της
Νάξου… «τα χρήματα που παίρνουμε δεν φτάνουν. Η ΣΑΤΑ είναι μόλις 40.000 ευρώ
και ουσιαστικά δεν είναι τίποτα. Τι να φτιάξεις με αυτά τα χρήματα; Θα θέλαμε
εάν ήταν δυνατόν να έχουμε περισσότερες αρμοδιότητες αλλά κυρίως να έχουμε την
πάγια προκαταβολή όπως συμβαίνει σε αρκετούς Δήμους ακόμη και εδώ στις Κυκλάδες.
Ενημερώθηκα ότι γίνεται. Γιατί να μην το εφαρμόζουμε κι εδώ. ΝΑ έχουμε ένα
χρηματικό ποσό στα χέρια μας για μικροανάγκες και να μην χρειάζεται κάθε φορά
να ζητάμε από το Δήμο. Μας είπαν οι αρμόδιες υπηρεσίες ότι είναι γραφειοκρατικό
το θέμα. Σε άλλους Δήμους όμως δεν είναι… Επίσης ένα από τα μεγάλα προβλήματα
είναι αυτό της τιμής του νερού. Γιατί να το πληρώνουμε ένα ευρώ το κυβικό εμείς
εδώ στην ορεινή Νάξο και στην πεδινή να είναι φθηνότερο κατά πολύ από τη στιγμή
που είμαστε ένας ενιαίος Δήμος; Είναι άδικο και το έχουμε ζητήσει με επιστολή
να γίνει αναπροσαρμογή. Δεν το ζητάω μόνο εγώ, αλλά και η Απείρανθος, το
Φιλώτι, η Κόρωνος και η Κωμιακή. Και βέβαια τα ανταποδοτικά τέλη είναι τελείως
εκτός πραγματικότητας για εμάς. Πληρώνουμε τέλη για υπηρεσίες που δεν έχουμε.
Γιατί αυτά τα χρήματα να μην έρχονται σε εμάς;»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου