Ολοι μαζί για τη πρόοδο της Νάξου

Είναι μερικά πρόσωπα που τα γνωρίζεις μικρός αλλά στη συνέχεια χάνεις τα ίχνη τους και όταν τα συναντάς χρόνια αργότερα όλα έχουν αλλάξει. Ένα απ’ αυτά είναι και ο Νίκος Μαϊτός. Μεγαλύτερος ηλικιακά αλλά παιδί του Γλυνάδου βρεθήκαμε αρκετές φορές στον ίδιο χώρο ως ξέγνοιαστα παιδιά που μας ενδιέφερε απλά και μόνο να περνάμε όμορφα απολαμβάνοντας τις χαρές ενός πολύ όμορφου χωριού έξω από τη Χώρα Νάξου. Τα χρόνια πέρασαν.
 Οι δρόμοι μας φυσιολογικά χώρισαν και ουσιαστικά βρεθήκαμε πριν από τέσσερις ημέρες λίγο πριν την γενική πρόβα της ετήσιας εκδήλωσης της Ο.ΝΑ.Σ με τίτλο «Η Ανατολή του Αιγαίου». Οφείλω να ομολογήσω ότι από πέρυσι είχα ζηλέψει την επιτυχία της εκδήλωσης που είχε πραγματοποιηθεί στο Γλυνάδο, καθώς ήταν διαφορετική η προσέγγιση της σε σχέση με όλες τις προηγούμενες εκδηλώσεις που είχα δει…
Διαξιφισμός
Και περίμενα με ανυπομονησία την φετινή. Είχα άλλωστε ακούει τόσα θετικά σχόλια που όπως ήταν λογική μου είχε εξάψει τη φαντασία για το τι θα δω… Και δεν απογοητεύτηκα. Η επιλογή της τοποθεσίας παραμυθένια, έξω από το Χαλκί στο δρόμο για τη Μονή (απέναντι από το Καλόξυλο) και στο κτήμα Λαμπαδάκη, στον ελαιώνα που εκτείνεται μπροστά από την Παναγιά τη Δαμιώτισσα. Το θέμα άκρως ενδιαφέρον καθώς από τον τίτλο και μόνο ήταν κατανοητό ότι θα ήταν κάτι το διαφορετικό, το νέο, αυτό το άλλο που αναζητούν όλοι. «Ανατολή του Αιγαίου» ο τίτλος που δύσκολα παραπέμπει στην θεματολογία του που είναι Βυζαντινοί και Λαϊκοί Μουσικού Διάλογοι. Στο μυαλό μου και χωρίς να ξέρω τίποτα περισσότερο έβαλα αμέσως ένα είδος διαξιφισμού ανάμεσα σε εκπροσώπους του Βυζαντινού στοιχείου και της Λαϊκής μουσικής. Άλλωστε η λέξη «διάλογος» προς τα εκεί παραπέμπει. Και δεν έπεσα έξω τελικά. Η εκδήλωση άγγιξε το τέλειο έστω κι εάν υπήρξαν προβλήματα οργάνωσης καθώς στο συγκεκριμένο σημείο βρέθηκαν κάτι περισσότεροι από 1600 επισκέπτες οι οποίοι είχαν φτάσει τουλάχιστον δύο ώρες νωρίτερα. Και το χειρότερο είναι ότι η εκδήλωση ξεκίνησε με μία ώρα καθυστέρηση. Παρά το πρόβλημα παρκινγκ (η ουρά των αυτοκινήτων έφτανε έως το Χαλκί) η υπομονή που έδειξαν όλοι ήταν ιώβεια και θεωρώ ότι ανταμείφθηκαν από το θέαμα. Αλήθεια πόσες φορές έχετε ακούσει τον Άρχων Υμνωδό Γιώργο Χατζηχρόνογλου να τραγουδάει λαϊκά τραγούδια ή τον βιολάτορα Νίκο Χατζόπουλο να συναγωνίζεται τους “Νάξιους Μελιστές” στην βυζαντινή υμνολογία;
Κοινή αφετηρία
Δρόμοι της… φωτιάς που ακολουθούν μία πορεία παράλληλη αλλά με κοινή αρχή και όπως αναφέρει ο Νίκος Μαϊτός «όλα ξεκινούν από το ίδιο πηγάδι. Και αυτό οφείλουμε να το καταλάβουμε όλοι. Η μουσική έχει συνέχεια, δέχεται επιρροές από τους λαούς που συναντάει στο δρόμο της αλλά πάντα η κοινή αφετηρία είναι αυτή που καθορίζει την στάση της»… Ο Μαϊτος είναι πλέον πρόεδρος της Ο.ΝΑ.Σ, την ομοσπονδίας Ναξιακών Συλλόγων και η θητεία του εκπνέει τον ερχόμενο Νοέμβριο αλλά ακόμη δεν ξέρει εάν θα θέσει υποψηφιότητα. Οι κακές γλώσσες τον φέρνουν ακόμη και υποψήφιο βουλευτή (!) κάτι που ακούει και γελάει ενώ υπάρχει και η φήμη για κάθοδό του ακόμη και για την διεκδίκηση του Δημαρχιακού θώκου στον καλλικρατικό Δήμο Νάξου και Μικρών Κυκλάδων. Προτιμάει και λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων (περιφερειακός διευθυντής του ΣΔΟΕ Αττικής) να διατηρεί χαμηλό προφίλ και έτσι η συζήτηση που κάνουμε μένει σε επίπεδο Ο.ΝΑ.Σ. που άλλωστε είναι και το ζητούμενο την συγκεκριμένη περίοδο…
Στόχοι και ενέργειες
«Κάθε νέο ΔΣ οφείλει να κάνει μία νέα αρχή κρατώντας όλα τα θετικά από την προηγούμενη διοίκηση, να αφήσει στην άκρη τα αρνητικά στοιχεία και το χρέος του δεν είναι άλλο από το να προχωρήσει έστω και ένα βήμα περισσότερο σε σχέση με το επίπεδο που βρήκε» τονίζει ο πρόεδρος της Ο.ΝΑ.Σ. ενώ αναφέρει τους στόχους που έθεσε με το καλημέρα της ανάληψης των καθηκόντων του «Ο στόχος ήταν διττός και σίγουρα όχι εύκολος. Από τη μία να φέρουμε την ομοσπονδία στη θέση που της ανήκει ανάμεσα στα θεσμικά όργανα του νησιού και από την άλλη να προβάλλομε τη Νάξο όσο γίνεται περισσότερο και σε όλα τα επίπεδα με πρώτο και ίσως πιο σημαντικό αυτό του πολιτισμού». Και οι επιτυχίες δεν άργησαν να έρθουν καθώς το καλεντάρι της Ομοσπονδίας ήταν ιδιαίτερα γεμάτο. «οι δύο εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν πέρυσι και φέτος αποτέλεσαν την ιδανική διαφήμιση για τη Νάξο καθώς υπήρξαν θετικά σχόλια από τα μεγάλα και κεντρικά Μέσα Επικοινωνίας της χώρας ενώ δεχτήκαμε προτάσεις για να «πουλήσουμε» την εκδήλωση ακόμη και στο Μέγαρο της Μουσικής ή το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Κι όταν εννοώ «πουλήσουμε» για να μην παρεξηγηθώ εννοώ την κάλυψη των εξόδων των δύο αυτών παραστάσεων. Από εκεί και πέρα υπάρχει η συνεργασία με την ΕΡΑ (Ελληνική Ραδιοφωνία) που προβάλει τις εκδηλώσεις μας σε όλο τον κόσμο μέσω του δορυφορικού του προγράμματος. Παρουσία σε εκθέσεις υποστηρίζοντας Νάξιους συγγραφείς, συνεργασία συλλόγων σε τοπικό επίπεδο και διοργάνωση συνεδρίου τοπικής αυτοδιοίκησης πέρυσι στη Νάξο αλλά και πρωταθλήματος 5χ5 στην Αθήνα με ομάδες συλλόγων των χωριών που βρίσκονται στην Αθήνα. Και για 1η φορά είχαμε την επίσημη εορτή του Αγίου Νικοδήμου στην Αθήνα, με τη διοργάνωση παραδοσιακού γλεντιού αμέσως και συμπαράσταση σε αιτήματα των θεσμοθετημένων οργάνων σε κάθε επίπεδο»
Δικαίωμα στη προσφορά
Όμως, το ανικανοποίητο είναι αυτό που χαρακτηρίζει τον πρόεδρο της Ο.ΝΑ.Σ. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι τα μέλη του ΔΣ ουσιαστικά χάνουν τον ελεύθερο χρόνο τους ασχολούμενοι καθημερινά με τα δρώμενα του Συλλόγου. Και όπως αναφέρει ο Μαϊτός «δεν υπάρχει όριο προς τα πάνω και τις επιθυμίες που έχουμε, οπότε δεν είμαστε ικανοποιημένοι». Σ’ αυτό το σημείο προσπαθούμε να βγάλουμε και λίγο … πίκρα για το γεγονός ότι στον νεοσύστατο Πολιτιστικό Οργανισμό του Δήμου Νάξου, η Ο.ΝΑ.Σ. ουσιαστικά είναι εκτός … μάχης. Όμως, ο Μαϊτός αποδεικνύεται καλός ντριμπλέρ και σωστός διπλωμάτης «ναι ζητήσαμε τόσο εγγράφως όσο και προφορικώς να συμμετάσχουμε σε ένα τόσο σημαντικό όργανο για την προβολή του νησιού. Όμως για λόγους που δεν είναι απόλυτα κατανοητό από τα περισσότερα μέλη του ΔΣ δεν μπήκαμε στον Οργανισμό. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι υπάρχει πικρία ή κάποιο είδους παράπονο. Είμαστε συστρατευμμένοι στον ίδιο σκοπό, διεκδικούμε το κοινό καλό του νησιού και αποδεικνύεται και από την προχθεσινή εκδήλωση όπου ο Δήμος μας βοήθησε σημαντικά στην πραγματοποίησή της». Οσο για το τι θέλει; «αυτό που με ενδιαφέρει είναι να διεκδικώ το δικαίωμα να προσφέρω σ’ αυτό που αγαπάω χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς ανιδιοτέλεια και αυτό είναι που με ικανοποιεί. Η προσφορά και μόνο»…
Επιλογή
Και όπως είναι λογικό περνάμε στην εκδήλωση της Τρίτης που επαναλαμβάνουμε ήταν κάτι το διαφορετικό για τα Ναξιακά δρώμενα «Η εκδήλωση αυτή δεν ήταν τίποτα περισσότερο από την απαίτηση του κόσμου μετά την περσινή εκδήλωση. Αμέσως μόλις τελείωσε μας καρφώθηκε η ιδέα για το πώς θα φτιάξουμε την φετινή και για έξι μήνες το μόνο που κάναμε ήταν να συζητάμε και να σκεφτόμαστε. Οι Σπηλιάκος, Χατζόπουλος, Χατζηχρόνογλου και εγώ είμαστε σε καθημερινή επαφή αλλά και πολύωρη παρουσία στα στούντιο ώστε να πετύχουμε αυτό που είχαμε στο μυαλό μας. Το τόλμημα ήταν άνευ προηγουμένου για τα δεδομένα της Νάξου και στόχος μας δεν ήταν άλλος από την ικανοποίηση και πάλι όλων των αισθήσεων του δύσκολου και απαιτητικού  κοινού  του  νησιού  μας όπως  και  την  καθιέρωση  των  συγκεκριμένων  ποιοτικών  εκδηλώσεων  ως  κεντρικού  καλοκαιρινού  θεσμού στο  τόπο  μας. εκτός από τις πρόβες υπήρξαν και οι κάθοδοι στη Νάξο για να μπορέσουμε να βρούμε το ιδανικό σημείο για να μπορέσουμε να κάνουμε πράξη αυτό που είχαμε στο μυαλό μας. Από τη πρώτη στιγμή η περιοχή της Τραγαίας, ο Μυστράς της Νάξου ήταν το σημείο αναφοράς για την εκδήλωση με δεδομένο ότι θα υπήρχε έντονη παρουσία της Βυζαντινής μουσικής. Η Εκκλησία ήταν αυτή που θα αποτελούσε την σταθερά στην εκδήλωση και η Δαμιώτισσα ήταν το τέλειο ντεκόρ. Όταν καταλήξαμε στην συγκεκριμένη τοποθεσία έγινε ένα ακόμη ταξίδι που ήταν και το πιο κουραστικό γιατί θα έπρεπε να βιντεοσκοπηθεί και να φωτογραφηθεί όλη η περιοχή ώστε να ξέρουμε που θα στηθούν τα όργανα και βέβαια τα καλώδια για να υπάρχει η καλύτερη δυνατή ηχητική κάλυψη».
Δρόμοι
Όσο για το θέμα της εκδήλωσης; «δεν ήταν άλλο από ένα χρονικά μιστό μουσικό διάλογο μεταξύ του Αιγαίου (με κέντρο του τη Νάξο) με τη βυζαντινή εκκλησιαστική και εξωτερική μουσική. Μας οδήγησαν οι ήχοι, τα μακαμάτ στην Ανατολή και μέσα  από  τους  οφιοειδείς  μουσικούς  δρόμους  ταξιδέψαμε στο Αιγαίο και εν τέλει πιάσαμε λιμάνι, στο νησί μας, τη Νάξο. «Δρόμους» που περπάτησαν ένα και πλέον αιώνες αυτοί που μας μεγάλωσαν, μας πάντρεψαν, μας ξενύχτησαν  στις πλάτσες  και  τα μαγαζιά  με τα βιολιά και τα λαούτα τους. Σημαντικό ρόλο σε όλη αυτή την εκδήλωση έπαιξε ο πανεπιστημιακός Δρ. Σταύρος Σπηλιάκος, ο οποίος συντόνισε το διάλογο, αυτό το ταξίδι και απέδειξε για μία ακόμη φορά πόσο αγαπάει αυτό το νησί. Και οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ τόσο στον Νίκο Χατζόπουλο και την εφταμελή ορχήστρα του όσο τον Άρχων Υμνωδό Γιώργο Χατζηχρόνογλο και βέβαια τους “Νάξιους Μελιστές” υπό τον Δημήτρη Παπάνη. Ενώ τη δική τους συμβολή είχαν ο Μανώλης Μπαρμπεράκης, η Βούλα Λυερού και ο Αριστείδης Βερύκκοκος…»
Θεατρικό έργο
Ποια είναι η επόμενη ημέρα; Ο Νίκος Μαϊτός είναι ξεκάθαρος: «Για του χρόνου δεν θα πούμε ακόμη τίποτα. Όπως και πέρυσι δεν τολμάω ακόμη να το πω ούτε στον … εαυτό μου. Από εκεί και πέρα σε διοικητικό επίπεδο άμεση αλλαγή καταστατικού ώστε να υπάρχει πληρέστερη εκπροσώπηση όλων των συλλόγων των χωριών της Νάξου, διοργάνωση εκ νέου του πρωταθλήματος ποδοσφαίρου αλλά και κάθοδος στη Νάξο της Καρδιολογικής εταιρίας για ομιλία στους νέους για τα αποτελέσματα του καπνίσματος και διοργάνωση ημερίδας για το λιμάνι και τη πρωτοβάθμια εκπαίδευση που είναι και από τα μεγαλύτερα αγκάθια αυτή τη στιγμή στο νησί. Και βέβαια ελπίζουμε ότι έως το τέλος Σεπτεμβρίου σε συνεργασία με Ναξιώτες ηθοποιούς μέλη θεατρικής ομάδας να ανεβάσουμε ένα έργο του Ιάκωβου Καμπανέλη, το οποίο θα απευθύνεται στους νέους του νησιού ώστε να γνωρίσουν πόσο σημαντικό έργο άφησε ο συγκεκριμένος θεατρικός συγγραφέας. Η Ο.ΝΑ.Σ αυτό που θέλει είναι να προβάλει τα προβλήματα που ταλανίζουν το νησί. Όπως το λιμάνι ή το αεροδρόμιο. Δεν μπορεί να δώσει λύση γιατί δεν είναι αυτή η αρμοδιότητά της αλλά έχει τη δύναμη να προβάλει την αναγκαιότητα κατασκευής τους». στην ερώτηση ποιο είναι αυτό που κρατάει από την θητεία του, ο Μαϊτός απαντάει χωρίς δεύτερη σκέψη «η Ομοσπονδία απέκτησε και πάλι τη θέση που είχε ανάμεσα στους Ναξιώτες και στα θεσμοθετημένα όργανα και φορείς που παίζουν έστω κι ένα μικρό ρόλο στο νησί» Όσο για το τι θέλει να πετύχει; «θα ήθελα η ομοσπονδία να καταστεί πρεσβευτής της Νάξου σε πολιτιστικό επίπεδο στην Αθήνα και στην Ελλάδα. Και να καθιερωθεί ως ισάξιος συνομιλητής και συμπαραστάτης των προβλημάτων που χρειάζονται άμεση λύση».
Ενότητα
Όμως εκφράζει και το παράπονό του. Δεν μπορεί να το αποφύγει στον επίλογο αυτής της κουβέντας που βγάζει πολύ Νάξο είναι η αλήθεια «ξέρεις τι με ενοχλεί; Ότι εμείς που είμαστε έξω από το νησί βλέπουμε και νιώθουμε πόσο ευλογημένο είναι τελικά αυτό το νησί που μεγαλώσαμε , περπατήσαμε χτυπήσαμε μικροί. Είναι ίσως το πιο αυτάρκες νησί στο Αιγαίο. Ένας τόπος που έχει απίστευτο φυσικό περιβάλλον, που μπορεί να παίξει ελέω παρελθόντος ρόλο σε επίπεδο οικονομικό και πολιτιστικό. Είναι κρίμα αυτή η τεράστια δύναμη που κρύβει στην καρδιά του αυτό το νησί να μην προβάλλεται, να μην αξιοποιείται, να μην μπορεί να φωνάξει σε όλους και να προσελκύσει ανθρώπους καθόλη τη διάρκεια του χρόνου. Όμως όλα μπορούν να γίνουν εάν είμαστε ενωμένοι, εάν υπάρχει αλληλουχία και συνεργασία σε όλους τους τομείς. Ελπίζω να γίνει πραγματικότητα για το καλό όλων μας»
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΛΙΑΝΟΣ